1-е Коринфянам 2
1 И когда я приходил к вам, братия, приходил возвещать вам свидетельство Божие не в превосходстве слова или мудрости,
హే భ్రాతరో యుష్మత్సమీపే మమాగమనకాలేఽహం వక్తృతాయా విద్యాయా వా నైపుణ్యేనేశ్వరస్య సాక్ష్యం ప్రచారితవాన్ తన్నహి;
2 ибо я рассудил быть у вас не знающим ничего, кроме Иисуса Христа, и притом распятого,
యతో యీశుఖ్రీష్టం తస్య క్రుశే హతత్వఞ్చ వినా నాన్యత్ కిమపి యుష్మన్మధ్యే జ్ఞాపయితుం విహితం బుద్ధవాన్|
3 и был я у вас в немощи и в страхе и в великом трепете.
అపరఞ్చాతీవ దౌర్బ్బల్యభీతికమ్పయుక్తో యుష్మాభిః సార్ద్ధమాసం|
4 И слово мое и проповедь моя не в убедительных словах человеческой мудрости, но в явлении духа и силы,
అపరం యుష్మాకం విశ్వాసో యత్ మానుషికజ్ఞానస్య ఫలం న భవేత్ కిన్త్వీశ్వరీయశక్తేః ఫలం భవేత్,
5 чтобы вера ваша утверждалась не на мудрости человеческой, но на силе Божией.
తదర్థం మమ వక్తృతా మదీయప్రచారశ్చ మానుషికజ్ఞానస్య మధురవాక్యసమ్బలితౌ నాస్తాం కిన్త్వాత్మనః శక్తేశ్చ ప్రమాణయుక్తావాస్తాం|
6 Мудрость же мы проповедуем между совершенными, но мудрость не века сего и не властей века сего преходящих, (aiōn g165)
వయం జ్ఞానం భాషామహే తచ్చ సిద్ధలోకై ర్జ్ఞానమివ మన్యతే, తదిహలోకస్య జ్ఞానం నహి, ఇహలోకస్య నశ్వరాణామ్ అధిపతీనాం వా జ్ఞానం నహి; (aiōn g165)
7 но проповедуем премудрость Божию, тайную, сокровенную, которую предназначил Бог прежде веков к славе нашей, (aiōn g165)
కిన్తు కాలావస్థాయాః పూర్వ్వస్మాద్ యత్ జ్ఞానమ్ అస్మాకం విభవార్థమ్ ఈశ్వరేణ నిశ్చిత్య ప్రచ్ఛన్నం తన్నిగూఢమ్ ఈశ్వరీయజ్ఞానం ప్రభాషామహే| (aiōn g165)
8 которой никто из властей века сего не познал; ибо если бы познали, то не распяли бы Господа славы. (aiōn g165)
ఇహలోకస్యాధిపతీనాం కేనాపి తత్ జ్ఞానం న లబ్ధం, లబ్ధే సతి తే ప్రభావవిశిష్టం ప్రభుం క్రుశే నాహనిష్యన్| (aiōn g165)
9 Но, как написано: не видел того глаз, не слышало ухо, и не приходило то на сердце человеку, что приготовил Бог любящим Его.
తద్వల్లిఖితమాస్తే, నేత్రేణ క్కాపి నో దృష్టం కర్ణేనాపి చ న శ్రుతం| మనోమధ్యే తు కస్యాపి న ప్రవిష్టం కదాపి యత్| ఈశ్వరే ప్రీయమాణానాం కృతే తత్ తేన సఞ్చితం|
10 А нам Бог открыл это Духом Своим; ибо Дух все проницает, и глубины Божии.
అపరమీశ్వరః స్వాత్మనా తదస్మాకం సాక్షాత్ ప్రాకాశయత్; యత ఆత్మా సర్వ్వమేవానుసన్ధత్తే తేన చేశ్వరస్య మర్మ్మతత్త్వమపి బుధ్యతే|
11 Ибо кто из человеков знает, что в человеке, кроме духа человеческого, живущего в нем? Так и Божьего никто не знает, кроме Духа Божия.
మనుజస్యాన్తఃస్థమాత్మానం వినా కేన మనుజేన తస్య మనుజస్య తత్త్వం బుధ్యతే? తద్వదీశ్వరస్యాత్మానం వినా కేనాపీశ్వరస్య తత్త్వం న బుధ్యతే|
12 Но мы приняли не духа мира сего, а Духа от Бога, дабы знать дарованное нам от Бога,
వయఞ్చేహలోకస్యాత్మానం లబ్ధవన్తస్తన్నహి కిన్త్వీశ్వరస్యైవాత్మానం లబ్ధవన్తః, తతో హేతోరీశ్వరేణ స్వప్రసాదాద్ అస్మభ్యం యద్ యద్ దత్తం తత్సర్వ్వమ్ అస్మాభి ర్జ్ఞాతుం శక్యతే|
13 что и возвещаем не от человеческой мудрости изученными словами, но изученными от Духа Святаго, соображая духовное с духовным.
తచ్చాస్మాభి ర్మానుషికజ్ఞానస్య వాక్యాని శిక్షిత్వా కథ్యత ఇతి నహి కిన్త్వాత్మతో వాక్యాని శిక్షిత్వాత్మికై ర్వాక్యైరాత్మికం భావం ప్రకాశయద్భిః కథ్యతే|
14 Душевный человек не принимает того, что от Духа Божия, потому что он почитает это безумием; и не может разуметь, потому что о сем надобно судить духовно.
ప్రాణీ మనుష్య ఈశ్వరీయాత్మనః శిక్షాం న గృహ్లాతి యత ఆత్మికవిచారేణ సా విచార్య్యేతి హేతోః స తాం ప్రలాపమివ మన్యతే బోద్ధుఞ్చ న శక్నోతి|
15 Но духовный судит о всем, а о нем судить никто не может.
ఆత్మికో మానవః సర్వ్వాణి విచారయతి కిన్తు స్వయం కేనాపి న విచార్య్యతే|
16 Ибо кто познал ум Господень, чтобы мог судить его? А мы имеем ум Христов.
యత ఈశ్వరస్య మనో జ్ఞాత్వా తముపదేష్టుం కః శక్నోతి? కిన్తు ఖ్రీష్టస్య మనోఽస్మాభి ర్లబ్ధం|
