Кынтаря кынтэрилор 1
1 Кынтаря кынтэрилор, фэкутэ де Соломон.
Das Lied der Lieder, von Salomo.
2 Сэ мэ сэруте ку сэрутэриле гурий луй! Кэч тоате дезмердэриле тале сунт май буне декыт винул,
Er küsse mich mit seines Mundes Küssen; denn lieblicher als Wein ist deine Liebe.
3 мироденииле тале ау ун мирос плэкут. Нумеле тэу есте ка о мирясмэ вэрсатэ. Де ачея те юбеск пе тине фетеле!
Lieblich duften deine Salben; wie ausgegossenes Öl ist dein Name, darum haben dich Jungfrauen lieb.
4 Траӂе-мэ дупэ тине! Ши хайдем сэ алергэм! Ымпэратул мэ дуче ын одэиле луй… Не вом весели ши не вом букура де тине; вом лэуда дезмердэриле тале май мулт декыт винул! Пе дрепт ешть юбит.
Zieh mich dir nach; o, laß uns eilen! - mich führte der König in seine Gemächer - Wir wollen jubeln und uns deiner freuen, deine Liebe preisen mehr als den Wein; mit Recht lieben sie dich!
5 Сунт нягрэ, дар сунт фрумоасэ, фийче але Иерусалимулуй, кум сунт кортуриле Кедарулуй ши кум сунт ковоареле луй Соломон.
Schwarz bin ich, doch lieblich, ihr Töchter Jerusalems! wie Kedars Gezelte, wie Salomos Zeltdecken.
6 Ну вэ уйтаць кэ сунт аша де негричоасэ, кэч м-а арс соареле. Фиий мамей меле с-ау мыният пе мине ши м-ау пус пэзитоаре ла вий. Дар вия фрумусеций меле н-ам пэзит-о.
Seht mich nicht an, daß ich so schwärzlich bin, daß die Sonne mich verbrannt hat. Die Söhne meiner Mutter zürnten auf mich; sie bestellten mich zur Weinbergshüterin - meinen eigenen Weinberg habe ich nicht gehütet!
7 Спуне-мь ту, пе каре те юбеште инима мя, унде ыць пашть оиле, унде те одихнешть ла амязэ? Кэч де че сэ умблу ка о рэтэчитэ пе ла турмеле товарэшилор тэй? –
Thu' mir kund, o du, den meine Seele liebt: Wo weidest du? wo lagerst du am Mittag? Denn warum soll ich wie eine Vermummte sein bei den Herden deiner Genossen?
8 Дакэ ну штий, о, ту, чя май фрумоасэ динтре фемей, ешь пе урмеле оилор ши паште-ць езий лынгэ колибеле пэсторилор!
Wenn du's nicht weißt, o du schönste unter den Frauen, so geh' doch hinaus den Spuren der Herde nach und weide deine Zicklein bei den Hütten der Hirten.
9 Ку япа ынхэматэ ла кареле луй Фараон те асемэн еу пе тине, скумпа мя.
Den Stuten am Pharaowagen vergleiche ich dich, meine Freundin.
10 Че фрумошь ыць сунт ображий ын мижлокул лэнцишоарелор де ла гыт ши че фрумос ыць есте гытул ын мижлокул ширурилор де мэргэритаре!
Lieblich stehn deinen Wangen die Gehänge, deinem Halse die Schnüre.
11 Ыць вом фаче деч лэнцишоаре де аур, ку стропитурь де арӂинт. –
Gehänge von Gold wollen wir dir machen mit silbernen Punkten.
12 Кыт стэ ымпэратул ла маса луй, нардул меу ышь рэспындеште миросул.
So lange der König auf seinem Ruhepolster weilte, gab meine Narde ihren Duft.
13 Пряюбитул меу ымь есте ка ун мэнункь де мир каре се одихнеште ынтре цыцеле меле.
Mein Geliebter ist mir das Balsambündel, das an meinem Busen ruht.
14 Пряюбитул меу есте пентру мине ун стругуре де мэлиницэ дин вииле дин Ен-Геди. –
Die Cyprusdolde in Engedis Weinbergen ist mein Geliebter mir.
15 Че фрумоасэ ешть, юбито, уйте че фрумоасэ ешть, ку окий тэй де порумбицэ! –
Wie schön bist du, meine Freundin; wie schön bist du! Deine Augen sind Taubenaugen.
16 Че фрумос ешть, пряюбитуле, че плэкут ешть! Вердяца есте патул ностру! –
Wie schön bist du, mein Geliebter, ja holdselig; ja immer grün ist unser Lager.
17 Чедрий сунт гринзиле каселор ноастре ши кипароший сунт пардоселиле ноастре. –
Die Balken unseres Hauses sind Cedern, unser Getäfel Cypressen.
