Кынтаря кынтэрилор 8

1 О, де ай фи фрателе меу, каре а супт ла цыцеле мамей меле! Кынд те-аш ынтылни ын улицэ, те-аш сэрута ши нимень ну м-ар цине де рэу.

Ah! quem me dera que me fôras como irmão, e mamáras os peitos de minha mãe! que te achara na rua, e te beijára, e nem me desprezariam!

2 Те-аш луа ши те-аш адуче ла каса мамей меле; еа м-ар ынвэца сэ-ць дау сэ бей вин мироситор, муст дин родииле меле.

Te levaria e introduziria na casa de minha mãe, e tu me ensinarias; e te daria a beber vinho aromatico e do mosto das minhas romãs.

3 Мына луй стынгэ сэ фие суб капул меу ши дряпта луй сэ мэ ымбрэцишезе! –

A sua mão esquerda esteja debaixo da minha cabeça, e a sua direita me abrace.

4 Вэ рог фербинте, фийче але Иерусалимулуй, ну стырниць, ну трезиць драгостя пынэ ну вине еа. –

Conjuro-vos, ó filhas de Jerusalem, que não acordeis nem desperteis o meu amor, até que queira.

5 Чине есте ачея каре се суе дин пустиу резематэ де юбитул ей ши зикынд: „Те-ам трезит суб мэр; аколо те-а нэскут мамэ-та, аколо те-а нэскут ши те-а фэкут еа”? –

Quem é esta que sobe do deserto, e vem encostada tão aprazivelmente ao seu amado? Debaixo d'uma macieira te despertei, ali te produziu tua mãe com dores; ali te produziu com dores aquella que te pariu.

6 Пуне-мэ ка о печете пе инима та, ка о печете пе брацул тэу; кэч драгостя есте таре ка моартя, ши ӂелозия есте неындуплекатэ ка Локуинца морцилор; жарул ей есте жар де фок, о флакэрэ а Домнулуй. (Sheol h7585)

Põe-me como sello sobre o teu coração, como sello sobre o teu braço, porque o amor é forte como a morte, e duro como a sepultura o ciume: as suas brazas são brazas de fogo, labaredas do Senhor. (Sheol h7585)

7 Апеле челе марь ну пот сэ стингэ драгостя, ши рыуриле н-ар путя с-о ынече; де ар да омул тоате авериле дин каса луй пентру драгосте, тот н-ар авя декыт диспрец. –

As muitas aguas não poderiam apagar este amor, nem os rios afogal-o: ainda que desse alguem toda a fazenda de sua casa por este amor, certamente a desprezariam.

8 Авем о сорэ микуцэ, каре н-аре ынкэ цыце. Че вом фаче ку сора ноастрэ ын зиуа кынд ый вор вени пециторий?

Temos uma irmã pequena, que ainda não tem peitos: que faremos a esta nossa irmã, no dia em que d'ella se fallar?

9 Дакэ есте зид, вом зиди ниште зимць де арӂинт пе еа; дар дакэ есте ушэ, о вом ынкиде ку о скындурэ де чедру. –

Se ella fôr um muro, edificaremos sobre ella um palacio de prata; e, se ella fôr uma porta, a cercaremos com taboas de cedro.

10 Еу сунт ун зид ши цыцеле меле сунт ка ниште турнурь; ын окий луй ам фост ка уна каре а гэсит паче.

Eu sou um muro, e os meus peitos são como umas torres: então eu era aos seus olhos como aquella que acha paz.

11 Соломон авя о вие ла Баал-Хамон; а ынкирият-о унор пэзиторь ши фиекаре требуя сэ адукэ пентру родул ей о мие де сикли де арӂинт.

Teve Salomão uma vinha em Baal-hamon; entregou esta vinha a uns guardas; e cada um lhe trazia pelo seu fructo mil peças de prata.

12 Вия мя, каре есте а мя, о пэстрез еу. Цине-ць, Соломоане, чей о мие де сикли, ши доуэ суте фие але челор че пэзеск родул! –

A minha vinha que tenho está diante de mim: as mil peças de prata são para ti, ó Salomão, e duzentas para os guardas do seu fructo.

13 Ту, каре локуешть ын грэдинь, ниште приетень ышь плякэ урекя ла гласул тэу: биневоеште ши фэ-мэ сэ-л ауд! –

Ó tu, a que habitas nos jardins, para a tua voz os companheiros attentam; faze-m'a pois tambem ouvir.

14 Вино репеде, юбитуле, ка о кэприоарэ сау ка пуюл де черб пе мунций плинь де мирозне!

Vem depressa, amado meu, e faze-te similhante ao corço ou ao filho dos veados sobre os montes dos aromas.