Кынтаря кынтэрилор 3
1 Ам кэутат ноаптя ын аштернутул меу, ам кэутат пе юбитул инимий меле; л-ам кэутат, дар ну л-ам гэсит…
[Ela]: Durante as noites busquei em minha cama a quem minha alma ama; busquei-o, mas não o achei.
2 М-ам скулат атунч ши ам кутреерат четатя, улицеле ши пецеле, ши ам кэутат пе юбитул инимий меле… Л-ам кэутат, дар ну л-ам гэсит!
Por isso me levantarei, e percorrerei a cidade, pelas ruas e pelas praças; buscarei a quem minha alma ama; busquei-o, mas não o achei.
3 М-ау ынтылнит пэзиторий каре дэдяу окол четэций ши й-ам ынтребат: „Н-аць вэзут пе юбитул инимий меле?”
Os guardas que rondavam pela cidade me encontraram. [Eu lhes perguntei]: Vistes a quem minha alma ama?
4 Абя трекусем де ей, ши ам гэсит пе юбитул инимий меле. Л-ам апукат ши ну л-ам май лэсат пынэ ну л-ам адус ын каса мамей меле, ын одая челей че м-а зэмислит. –
Pouco [depois] de me afastar deles, logo achei a quem minha alma ama. Eu o segurei, e não o deixei ir embora, até eu ter lhe trazido à casa de minha mãe, ao cômodo daquela que me gerou.
5 Вэ жур, фийче але Иерусалимулуй, пе кэприоареле ши чербоайчеле де пе кымп, ну стырниць, ну трезиць драгостя пынэ ну вине еа. –
Eu vos ordeno, filhas de Jerusalém: jurai pelas corças e pelas cervas do campo que não acordeis nem desperteis ao amor, até que ele queira.
6 Че се веде суинду-се дин пустиу ка ниште стылпь де фум, ын мижлокул абурилор де мир ши де тэмые, ынконжуратэ де тоате миресмеле негусторилор де мир? –
Quem é esta, que sobe do deserto como colunas de fumaça, perfumada com mirra, incenso, e com todo tipo de pó aromático de mercador?
7 Ятэ, есте паташка луй Соломон, ку шайзечь де витежь де жур ымпрежур, чей май витежь дин Исраел.
Eis a cama móvel de Salomão! Sessenta guerreiros estão ao redor dela, dentre os guerreiros de Israel;
8 Тоць сунт ынармаць ку сэбий ши тоць сунт деприншь ла луптэ, фиекаре ку сабия ла коапсэ, ка сэ н-айбэ нимик де темут ын тимпул нопций.
Todos eles portando espadas, habilidosos na guerra; cada um com sua espada à cintura, para [o caso de haver] um ataque repentino de noite.
9 Ымпэратул Соломон шь-а фэкут ачастэ паташкэ дин лемн дин Либан.
O rei Salomão fez para si uma liteira de madeira do Líbano.
10 Стылпий й-а фэкут де арӂинт, реземэтоаря, де аур, скаунул, де пурпурэ, яр мижлокул ымподобит ку о цесэтурэ алясэ, лукратэ де драгостя фийчелор Иерусалимулуй.
Suas colunas ele fez de prata, seu assoalho de ouro, seu assento de púrpura; por dentro coberta com [a obra do] amor das filhas de Jerusalém.
11 Ешиць, фетеле Сионулуй, ши привиць пе ымпэратул Соломон, ку кунуна ку каре л-а ынкунунат мама са ын зиуа кунунией луй, ын зиуа веселией инимий луй. –
Saí, ó filhas de Sião, e contemplai ao rei Salomão, com a coroa a qual sua mãe o coroou, no dia de seu casamento, no dia da alegria do seu coração.
