Романь 9
1 Спун адевэрул ын Христос, ну минт; куӂетул меу, луминат де Духул Сфынт, ымь есте мартор
Eu digo a verdade em Cristo. Não estou mentindo, minha consciência testemunhando comigo no Espírito Santo
2 кэ симт о маре ынтристаре ши ам о дурере некурматэ ын инимэ.
que tenho grande tristeza e incessante dor em meu coração.
3 Кэч апроапе сэ дореск сэ фиу еу ынсумь анатема, деспэрцит де Христос, пентру фраций мей, руделе меле трупешть.
Pois eu mesmo poderia desejar ser amaldiçoado por Cristo por meus irmãos, meus parentes segundo a carne
4 Ей сунт исраелиць, ау ынфиеря, слава, легэминтеле, даря Леӂий, служба думнезеяскэ, фэгэдуинцеле,
que são israelitas; de quem é a adoção, a glória, as alianças, a entrega da lei, o serviço e as promessas;
5 патриархий, ши дин ей а ешит, дупэ труп, Христосул, каре есте май пресус де тоате лукруриле, Думнезеу бинекувынтат ын вечь. Амин! (aiōn g165)
de quem são os pais, e de quem é Cristo quanto à carne, que é sobre todos, Deus, bendito para sempre. Amém. (aiōn g165)
6 Дар ачаста ну ынсямнэ кэ а рэмас фэрэ путере Кувынтул луй Думнезеу. Кэч ну тоць чей че се кобоарэ дин Исраел сунт Исраел
Mas não é como se a palavra de Deus tivesse dado em nada. Pois nem todos eles são de Israel.
7 ши, мэкар кэ сунт сэмынца луй Авраам, ну тоць сунт копиий луй Авраам, чи есте скрис: „Ын Исаак вей авя о сэмынцэ, каре-ць ва пурта нумеле.”
Nem, porque são descendentes de Abraão, são todos crianças. Mas, “sua descendência será contabilizada como de Isaac”.
8 Ачаста ынсямнэ кэ ну копиий трупешть сунт копий ай луй Думнезеу, чи копиий фэгэдуинцей сунт сокотиць ка сэмынцэ.
Ou seja, não são os filhos da carne que são filhos de Deus, mas os filhos da promessa são contados como herdeiros.
9 Кэч кувынтул ачеста есте о фэгэдуинцэ: „Пе время ачаста Мэ вой ынтоарче, ши Сара ва авя ун фиу.”
Pois esta é uma palavra de promessa: “Na hora marcada eu virei, e Sara terá um filho”.
10 Ба май мулт; тот аша а фост ку Ребека. Еа а зэмислит дой ӂемень нумай де ла пэринтеле ностру Исаак.
Não somente assim, mas Rebeca também concebida por um, por nosso pai Isaac.
11 Кэч, мэкар кэ чей дой ӂемень ну се нэскусерэ ынкэ ши ну фэкусерэ нич бине, нич рэу – ка сэ рэмынэ ын пичоаре хотэрыря май динаинте а луй Думнезеу, прин каре се фэчя о алеӂере, ну прин фапте, чи прин Чел че кямэ –,
Por ainda não ter nascido, nem ter feito nada de bom ou de ruim, para que o propósito de Deus, segundo a eleição, pudesse permanecer, não de obras, mas daquele que chama,
12 с-а зис Ребекэй: „Чел май маре ва фи роб челуй май мик”,
foi-lhe dito: “O mais velho servirá aos mais novos”.
13 дупэ кум есте скрис: „Пе Иаков л-ам юбит, яр пе Есау л-ам урыт.”
Mesmo como está escrito, “Jacob eu amava, mas Esaú eu odiava”.
14 Деч че вом зиче? Ну кумва есте недрептате ын Думнезеу? Ничдекум!
O que devemos dizer então? Existe injustiça com Deus? Que nunca seja!
15 Кэч Ел а зис луй Мойсе: „Вой авя милэ де орьчине-Мь ва плэчя сэ ам милэ ши Мэ вой ындура де орьчине-Мь ва плэчя сэ Мэ ындур.”
Pois ele disse a Moisés: “Terei piedade de quem tenho piedade, e terei compaixão de quem tenho compaixão”.
16 Ашадар ну атырнэ нич де чине вря, нич де чине аляргэ, чи де Думнезеу, каре аре милэ.
Então não é dele que quer, nem daquele que corre, mas de Deus que tem misericórdia.
17 Фииндкэ Скриптура зиче луй Фараон: „Те-ам ридикат ынадинс, ка сэ-Мь арэт ын тине путеря Мя ши пентру ка Нумеле Меу сэ фие вестит ын тот пэмынтул.”
Pois a Escritura diz ao Faraó: “Por este mesmo propósito vos fiz subir, para mostrar em vós meu poder, e para que meu nome seja proclamado em toda a terra”.
18 Астфел, Ел аре милэ де чине вря ши ымпетреште пе чине вря.
Portanto, ele tem misericórdia de quem deseja e endurece quem deseja.
19 Дар ымь вей зиче: „Атунч де че май багэ винэ? Кэч чине поате ста ымпотрива воий Луй?”
Você me dirá então: “Por que ele ainda encontra falhas? Para quem resiste à sua vontade”?
20 Дар, май деграбэ, чине ешть ту, омуле, ка сэ рэспунзь ымпотрива луй Думнезеу? Ну кумва васул де лут ва зиче челуй че л-а фэкут: „Пентру че м-ай фэкут аша?”
Mas de fato, ó homem, quem é você para responder contra Deus? Será que a coisa formada lhe perguntará quem a formou: “Por que você me fez assim?”
21 Ну есте оларул стэпын пе лутул луй ка, дин ачеяшь фрэмынтэтурэ де лут, сэ факэ ун вас пентру о ынтребуинцаре де чинсте ши ун алт вас пентру о ынтребуинцаре де окарэ?
Ou não tem o oleiro um direito sobre o barro, do mesmo caroço para fazer de uma parte um vaso para honra, e de outra para desonra?
22 Ши че путем спуне дакэ Думнезеу, фииндкэ воя сэ-Шь арате мыния ши сэ-Шь дескопере путеря, а суферит ку мултэ рэбдаре ниште васе але мынией, фэкуте пентру пеире,
E se Deus, disposto a mostrar sua ira e a fazer conhecer seu poder, suportasse com muita paciência vasos de ira preparados para a destruição,
23 ши сэ-Шь арате богэция славей Луй фацэ де ниште васе але ындурэрий, пе каре ле-а прегэтит май динаинте пентру славэ (деспре ной ворбеск)?
e que pudesse fazer conhecer as riquezas de sua glória em vasos de misericórdia, que ele preparou de antemão para a glória -
24 Астфел, Ел не-а кемат ну нумай динтре иудей, чи ши динтре нямурь,
nós, que ele também chamou, não só dos judeus, mas também dos gentios?
25 дупэ кум зиче ын Осея: „Вой нуми „попор ал Меу” пе чел че ну ера попорул Меу ши „пряюбитэ” пе чя каре ну ера пряюбитэ.
Como ele também diz em Oséias, “Vou chamá-los de 'meu povo', que não eram meu povo; e sua 'amada', que não era amada”.
26 Ши аколо унде ли се зичя: ‘Вой ну сунтець попорул Меу’, вор фи нумиць фий ай Думнезеулуй челуй виу.”
“Será que no lugar onde foi dito a eles, “Vocês não são meu povo”. lá eles serão chamados 'filhos do Deus vivo'”.
27 Исая, де алтэ парте, стригэ ку привире ла Исраел: „Кяр дакэ нумэрул фиилор луй Исраел ар фи ка нисипул мэрий, нумай рэмэшица ва фи мынтуитэ.
Isaías chora a respeito de Israel, “Se o número dos filhos de Israel for como a areia do mar, é o remanescente que será salvo;
28 Кэч Домнул ва ымплини пе деплин ши репеде, пе пэмынт, кувынтул Луй.”
pois ele terminará o trabalho e o encurtará em retidão, porque o Senhor fará um curto trabalho sobre a terra”.
29 Ши, кум зисесе Исая май ынаинте: „Дакэ ну не-ар фи лэсат Домнул Саваот о сэмынцэ, ам фи ажунс ка Содома ши не-ам фи асемэнат ку Гомора.”
Como Isaías já disse antes, “A menos que o Senhor dos Exércitos nos tivesse deixado uma semente, teríamos nos tornado como Sodoma, e teria sido feito como Gomorra”.
30 Деч че вом зиче? Нямуриле, каре ну умблау дупэ неприхэнире, ау кэпэтат неприхэниря, ши ануме неприхэниря каре се капэтэ прин крединцэ;
O que devemos dizer então? Que os gentios, que não seguiram a retidão, alcançaram a retidão, mesmo a retidão que é da fé;
31 пе кынд Исраел, каре умбла дупэ о Леӂе каре сэ дя неприхэниря, н-а ажунс ла Леӂя ачаста.
mas Israel, seguindo uma lei de retidão, não chegou à lei de retidão.
32 Пентру че? Пентру кэ Исраел н-а кэутат-о прин крединцэ, чи прин фапте. Ей с-ау ловит де пятра де потикнире,
Por quê? Porque não a buscaram pela fé, mas como que por obras da lei. Eles tropeçaram na pedra de tropeço,
33 дупэ кум есте скрис: „Ятэ кэ пун ын Сион о Пятрэ де потикнире ши о Стынкэ де кэдере, ши чине креде ын Ел ну ва фи дат де рушине.”
mesmo como está escrito, “Eis que deposito em Sião uma pedra de tropeço e uma rocha de ofensa”; e ninguém que acredite nele ficará desapontado”.
