Апокалипса 18
1 Дупэ ачея, ам вэзут коборынду-се дин чер ун алт ынӂер, каре авя о маре путере; ши пэмынтул с-а луминат де слава луй.
Depois, vi outro anjo que descia do céu. Ele tinha grande poder, e a terra ficou iluminada por sua glória.
2 Ел а стригат ку глас таре ши а зис: „А кэзут, а кэзут Бабилонул чел маре! А ажунс ун локаш ал драчилор, о ынкисоаре а орькэруй дух некурат, о ынкисоаре а орькэрей пэсэрь некурате ши урыте,
Ele gritou com uma voz poderosa: “Babilônia, a grandiosa, virou ruínas! Ela se tornou um lugar em que os demônios vivem, o refúgio de todo espírito impuro e o ninho de toda ave imunda e detestável.
3 пентру кэ тоате нямуриле ау бэут дин винул мынией курвией ей ши ымпэраций пэмынтулуй ау курвит ку еа ши негусторий пэмынтулуй с-ау ымбогэцит прин рисипа десфэтэрий ей.”
Pois todas as nações beberam do vinho de sua imoralidade sem limites. Os reis da terra cometeram adultério com ela, e os comerciantes do mundo enriqueceram com a sua sensualidade excessiva.”
4 Апой ам аузит дин чер ун алт глас, каре зичя: „Ешиць дин мижлокул ей, попорул Меу, ка сэ ну фиць пэрташь ла пэкателе ей ши сэ ну фиць ловиць ку урӂииле ей!
Então, ouvi outra voz vinda do céu, gritando: “Meu povo, saia dela, saiam todos dessa cidade, para que vocês não façam parte de seus pecados e não sofram com as pragas que serão enviadas contra ela.
5 Пентру кэ пэкателе ей с-ау ынгрэмэдит ши ау ажунс пынэ ын чер ши Думнезеу Шь-а адус аминте де нелеӂюириле ей.
Os seus pecados estão se acumulando e chegam até o céu, e Deus está bem consciente do mal que ela causou.
6 Рэсплэтици-й кум в-а рэсплэтит еа ши ынтоарчеци-й де доуэ орь кыт фаптеле ей. Турнаци-й ындоит ын потирул ын каре а аместекат еа!
Dêem a ela tudo o que ela lhes deu. Paguem em dobro o que ela fez. Misturem na bebida do cálice dela o dobro de aflições que ela colocou na bebida de outros.
7 Пе кыт с-а слэвит пе сине ынсэшь ши с-а десфэтат ын рисипэ, пе атыт даци-й кин ши тынгуире! Пентру кэ зиче ын инима ей: ‘Шед ка ымпэрэтясэ, ну сунт вэдувэ ши ну вой шти че есте тынгуиря!’
Assim como ela se vangloriava de si mesma e satisfazia os seus desejos, devolvam a ela outro tanto de angústia e de sofrimento. Ela dizia para si mesma: ‘Eu reino como rainha. Eu não sou viúva; eu nunca irei sofrer.’
8 Токмай пентру ачея ынтр-о сингурэ зи вор вени урӂииле ей: моартя, тынгуиря ши фоаметя. Ши ва фи арсэ де тот ын фок, пентру кэ Домнул Думнезеу, каре а жудекат-о, есте таре.
E por isso, as pragas dela virão todas juntas, para atacá-la no mesmo dia: morte, tristeza e fome. Ela será completamente destruída pelo fogo, pois o Senhor Deus, que a condena, tem grande poder.
9 Ши ымпэраций пэмынтулуй, каре ау курвит ши с-ау дезмердат ын рисипэ ку еа, кынд вор ведя фумул ардерий ей, о вор плынӂе ши о вор бочи.
Os reis do mundo, que cometeram adultério e satisfizeram os seus desejos com ela, irão chorar e se lamentar por ela, quando virem a fumaça do fogo que a consome.
10 Ей вор ста департе, де фрикэ сэ ну кадэ ын кинул ей, ши вор зиче: ‘Вай! вай! Бабилонул, четатя чя маре, четатя чя таре! Ынтр-о клипэ ць-а венит жудеката!’
E eles, que se mantêm a uma certa distância, pois têm medo de sofrer o mesmo que ela, dizem: ‘Desastre! Que desastre se abateu sobre a Babilônia, a grande cidade! Em apenas uma hora a sua sentença de condenação foi cumprida!’
11 Негусторий пэмынтулуй о плынг ши о желеск, пентру кэ нимень ну ле май кумпэрэ марфа:
Os comerciantes da terra choram e sofrem por causa dela, pois ninguém mais está comprando as suas mercadorias.
12 марфэ де аур, де арӂинт, де петре скумпе, де мэргэритаре, де ин субцире, де пурпурэ, де мэтасе ши де стакожиу; нич фелурителе лор союрь де лемн де тиин, тот фелул де васе де филдеш, тот фелул де васе де лемн фоарте скумп, де арамэ, де фер ши де мармурэ;
Ninguém mais compra o seu ouro, prata, pedras preciosas e pérolas, nem o puro linho, os tecidos de cor púrpura, a seda e nem a lã vermelha, muito menos os objetos feitos de madeira perfumada, marfim, de madeiras caras, bronze, ferro ou mármore.
13 нич скорцишоара, нич мироденииле, нич мирознеле, нич мирул, нич тэмыя, нич винул, нич унтделемнул, нич фэина бунэ де тот, нич грыул, нич боий, нич оиле, нич каий, нич кэруцеле, нич робий, нич суфлетеле оаменилор.
Eles não conseguem mais vender as suas cargas de canela, temperos, incenso, mirra, perfumes, vinho, azeite, farinha de trigo e grãos de trigo, nem o gado e nem ovelhas, cavalos e nem carruagens e muito menos escravos e prisioneiros.
14 Ши роаделе атыт де дорите суфлетулуй тэу с-ау дус де ла тине. Тоате лукруриле алесе, стрэлучите, сунт пердуте пентру тине ши ну ле вей май гэси.
Você perdeu os doces prazeres que tanto amava. E tudo o que possuía, que era tão luxuoso e brilhante, se foi e você nunca mais poderá desfrutar disso novamente.
15 Чей че фак негоц ку ачесте лукрурь, каре с-ау ымбогэцит де пе урма ей, вор ста департе де еа, де фрика кинулуй ей. Вор плынӂе, се вор тынгуи
Os comerciantes, que vendiam essas coisas naquela cidade e que se tornaram ricos ao comercializarem com ela, ficarão vendo a sua ruína a uma certa distância, pois eles têm medo de sofrer as mesmas consequências que ela sofre. Eles irão chorar e se lamentar, dizendo:
16 ши вор зиче: ‘Вай! вай! Четатя чя маре, каре ера ымбрэкатэ ку ин фоарте субцире, ку пурпурэ ши ку стакожиу, каре ера ымподобитэ ку аур, ку петре скумпе ши ку мэргэритаре!
‘Desastre! Que desastre atingiu a grandiosa cidade! Ela estava vestida com um manto púrpura de linho fino e usava joias feitas de ouro, pedras preciosas e pérolas.
17 Атытя богэций ынтр-ун час с-ау прэпэдит!’ Ши тоць кырмачий, тоць чей че мерг ку корабия пе маре, маринарий ши тоць чей че кыштигэ дин маре стэтяу департе
Em apenas uma hora, toda essa riqueza foi destruída!’ Todos os capitães de navios, passageiros, marinheiros e todos que tiram o seu sustento do mar permaneceram a uma certa distância.
18 ши, кынд ау вэзут фумул ардерий ей, стригау: ‘Каре четате ера ка четатя чя маре?’
Enquanto eles viam a fumaça do fogo que a destruía, eles gritaram: ‘Que cidade poderia se comparar a essa grandiosa cidade!’
19 Ши ышь арункау цэрынэ ын кап, плынӂяу, се тынгуяу, ципау ши зичяу: ‘Вай! вай! Четатя чя маре, ал кэрей белшуг де скумпетурь а ымбогэцит пе тоць чей че авяу корэбий пе маре, ынтр-о клипэ а фост префэкутэ ынтр-ун пустиу!’
Eles jogavam cinzas sobre a cabeça, chorando e gritando: ‘Desastre! Que desastre se abateu sobre a grandiosa cidade, que tornou ricos todos os donos de navio, por causa de sua grande riqueza! Em apenas uma hora, ela foi completamente destruída!’
20 Букурэ-те де еа, черуле! Букураци-вэ ши вой, сфинцилор, апостолилор ши пророчилор! Пентру кэ Думнезеу в-а фэкут дрептате ши а жудекат-о.”
Que o céu, os irmãos na fé, os apóstolos e os profetas comemorem o que aconteceu a ela, pois Deus a condenou da mesma forma que ela os condenou.”
21 Атунч, ун ынӂер путерник а ридикат де жос о пятрэ ка о маре пятрэ де моарэ, а арункат-о ын маре ши а зис: „Ку аша репезичуне ва фи арункат Бабилонул, четатя чя маре, ши ну ва май фи гэсит!
Um anjo poderoso pegou uma rocha do tamanho de uma grande pedra de moinho e a jogou no mar, dizendo: “Com igual violência, Babilônia, a grandiosa cidade, será destruída e nunca mais existirá!”
22 Ши ну се ва май аузи ын тине нич сунет де алэуте, нич кынтече дин инструменте, нич кынтэторь дин флуере, нич кынтэторь дин трымбице; ну се ва май гэси ла тине ничун мештер ын вреун мештешуг оарекаре. Ну се ва май аузи ын тине вуетул морий.
“Nunca mais será ouvido o som de música vindo de você: o som de harpas, de cantores, de flautas e de trombetas. Nunca mais se verá em suas ruas o vai e vem de artesãos ou de qualquer outro tipo de trabalhador. Nunca mais se ouvirá o som de um moinho em funcionamento, vindo de dentro dos seus muros.
23 Лумина лэмпий ну ва май лумина ын тине ши ну се ва май аузи ын тине гласул мирелуй ши ал миресей, пентру кэ негусторий тэй ерау май-марий пэмынтулуй, пентру кэ тоате нямуриле ау фост амэӂите де врэжитория та
Nunca mais a luz de um lampião irá brilhar em você. Nunca mais as vozes alegres de noivos e noivas serão ouvidas em você. Os seus comerciantes já foram os líderes do mundo. Por sua feitiçaria, você conseguiu enganar todas as nações.
24 ши пентру кэ аколо а фост гэсит сынӂеле пророчилор ши ал сфинцилор ши ал тутурор челор че ау фост ынжунгияць пе пэмынт.”
Nela encontrou-se o sangue dos profetas, o sangue do povo de Deus e de todos aqueles que foram mortos no mundo.”
