Апокалипса 14
1 Апой м-ам уйтат ши ятэ кэ Мелул стэтя пе мунтеле Сионулуй ши ымпреунэ ку Ел стэтяу о сутэ патрузечь ши патру де мий, каре авяу скрис пе фрунте Нумеле Сэу ши Нумеле Татэлуй Сэу.
Eu olhei e vi o Cordeiro em pé no monte Sião. Com ele havia cento e quarenta e quatro mil pessoas que tinham o nome dele e o nome do seu Pai escritos em suas testas.
2 Ши ам аузит венинд дин чер ун глас ка ун вует де апе марь, ка вуетул унуй тунет путерник; ши гласул пе каре л-ам аузит ера ка ал челор че кынтэ ку алэута ши кынтау дин алэутеле лор.
Eu ouvi uma voz vinda do céu, que parecia o som de uma cachoeira, de trovões e de muitas harpas sendo tocadas.
3 Кынтау о кынтаре ноуэ ынаинтя скаунулуй де домние, ынаинтя челор патру фэптурь вий ши ынаинтя бэтрынилор. Ши нимень ну путя сэ ынвеце кынтаря афарэ де чей о сутэ патрузечь ши патру де мий, каре фусесерэ рэскумпэраць де пе пэмынт.
Eles cantavam uma música nova diante do trono, diante dos quatro seres viventes e dos anciãos. Ninguém poderia aprender a música, a não ser os cento e quarenta e quatro mil, que tinham sido resgatados da terra.
4 Ей ну с-ау ынтинат ку фемей, кэч сунт вергурь, ши урмязэ пе Мел орьунде мерӂе Ел. Ау фост рэскумпэраць динтре оамень, ка чел динтый род пентру Думнезеу ши пентру Мел.
Eles eram moralmente puros, porque não se contaminaram com mulheres. Espiritualmente, ainda são virgens. Eles seguem o Cordeiro para onde quer que ele vá. Foram resgatados da raça humana como os primeiros frutos para Deus e para o Cordeiro.
5 Ши ын гура лор ну с-а гэсит минчунэ, кэч сунт фэрэ винэ ынаинтя скаунулуй де домние ал луй Думнезеу.
Eles não dizem mentiras; não têm falha alguma.
6 Ши ам вэзут ун алт ынӂер, каре збура прин мижлокул черулуй ку о Евангелие вешникэ, пентру ка с-о вестяскэ локуиторилор пэмынтулуй, орькэруй ням, орькэрей семинций, орькэрей лимбь ши орькэруй нород. (aiōnios g166)
E, então, eu vi outro anjo voando no meio do céu. Ele tinha as boas novas eternas para anunciar para aqueles que vivem na terra, para todas as nações, tribos, línguas e povos. (aiōnios g166)
7 Ел зичя ку глас таре: „Темеци-вэ де Думнезеу ши даци-Й славэ, кэч а венит часул жудекэций Луй, ши ынкинаци-вэ Челуй че а фэкут черул ши пэмынтул, маря ши извоареле апелор!”
Ele disse bem alto: “Ofereçam a Deus todo o respeito e a glória, pois chegou o tempo dele julgar a todos. Adorem aquele que fez o céu, a terra, o mar e as fontes das águas.”
8 Апой а урмат ун алт ынӂер, ал дойля, ши а зис: „А кэзут, а кэзут Бабилонул, четатя чя маре, каре а адэпат тоате нямуриле дин винул мынией курвией ей!”
Um segundo anjo seguiu o primeiro, dizendo: “Babilônia, a grandiosa, virou ruínas! Ela fez com que todas as nações bebessem o vinho de sua imoralidade, o que trouxe a oposição furiosa de Deus.”
9 Апой а урмат ун алт ынӂер, ал трейля, ши а зис ку глас таре: „Дакэ се ынкинэ чинева фярей ши икоаней ей ши примеште семнул ей пе фрунте сау пе мынэ,
Um terceiro anjo seguiu os dois primeiros e gritou com uma voz bem alta: “Aqueles que adorarem o monstro e a sua imagem e receberem um sinal em sua testa ou em sua mão
10 ва бя ши ел дин винул мынией луй Думнезеу, турнат неаместекат ын пахарул мынией Луй, ши ва фи кинуит ын фок ши ын пучоасэ ынаинтя сфинцилор ынӂерь ши ынаинтя Мелулуй.
também beberão do vinho da oposição furiosa de Deus, que é servido puro no cálice da sua fúria, e eles serão atormentados no fogo e no enxofre ardente diante dos anjos santos e do Cordeiro.
11 Ши фумул кинулуй лор се суе ын сус ын вечий вечилор. Ши нич зиуа, нич ноаптя н-ау одихнэ чей че се ынкинэ фярей ши икоаней ей ши орьчине примеште семнул нумелуй ей! (aiōn g165)
A fumaça que vem do fogo que os atormenta sobe para todo o sempre. Aqueles que adoram o monstro e a sua imagem e que recebem o sinal do seu nome não têm alívio nem de dia e nem de noite.” (aiōn g165)
12 Аич есте рэбдаря сфинцилор, каре пэзеск порунчиле луй Думнезеу ши крединца луй Исус.”
Isso significa que os que creem devem persistir com paciência, seguindo os mandamentos de Deus e mantendo a sua fé em Jesus.
13 Ши ам аузит ун глас дин чер каре зичя: „Скрие: Фериче де акум ынколо де морций каре мор ын Домнул!” „Да”, зиче Духул, „ей се вор одихни де остенелиле лор, кэч фаптеле лор ый урмязэ!”
E, então, ouvi uma voz vinda do céu, que me disse: “Escreva isto: Abençoados são aqueles que, a partir de hoje, morrem por servirem ao Senhor. Sim, diz o Espírito, pois eles podem descansar das suas aflições. Os resultados do trabalho que fizeram, enquanto vivos, falarão por eles.”
14 Апой м-ам уйтат, ши ятэ ун нор алб; ши пе нор шедя чинева каре семэна ку ун фиу ал омулуй; пе кап авя о кунунэ де аур, яр ын мынэ, о сечерэ аскуцитэ.
Eu olhei e vi uma nuvem branca. Sentado na nuvem estava uma pessoa que se parecia com o Filho de um homem, usando uma coroa de ouro na cabeça e segurando uma foice afiada em sua mão.
15 Ши ун алт ынӂер а ешит дин Темплу ши стрига ку глас таре Челуй че шедя пе нор: „Пуне сечера Та ши сечерэ, пентру кэ а венит часул сэ сечерь ши сечеришул пэмынтулуй есте копт.”
Outro anjo saiu do Templo e gritou bem alto para aquele que estava sentado na nuvem: “Pegue a sua foice e comece a colher, pois já está no tempo da colheita, e a terra está madura.”
16 Атунч, Чел че шедя пе нор Шь-а арункат сечера пе пэмынт. Ши пэмынтул а фост сечерат.
O que estava sentado na nuvem inclinou a sua foice em direção à terra e fez a colheita.
17 Ши дин Темплул каре есте ын чер а ешит ун алт ынӂер, каре авя ши ел ун косор аскуцит.
Outro anjo saiu do Templo celestial. Ele também tinha uma foice afiada.
18 Ши ун алт ынӂер, каре авя стэпынире асупра фокулуй, а ешит дин алтар ши а стригат ку глас таре кэтре чел че авя косорул чел аскуцит: „Пуне косорул тэу чел аскуцит ши кулеӂе стругурий вией пэмынтулуй, кэч стругурий ей сунт копць.”
Ele foi seguido por um anjo, vindo do altar e que era responsável pelo fogo, que chamou em voz alta o anjo com a foice: “Pegue a sua foice afiada e colha as uvas das videiras da terra, pois as uvas já estão maduras.”
19 Ши ынӂерул шь-а арункат косорул пе пэмынт, а кулес вия пэмынтулуй ши а арункат стругурий ын тяскул чел маре ал мынией луй Думнезеу.
O anjo inclinou a sua foice em direção à terra e colheu as uvas das videiras e as jogou no grande tanque do julgamento de Deus.
20 Ши тяскул а фост кэлкат ын пичоаре афарэ дин четате; ши дин тяск а ешит сынӂе пынэ ла зэбалеле каилор, пе о ынтиндере де о мие шасе суте де стадий.
E, assim, as uvas foram pisadas no tanque que havia fora da cidade. O sangue que saiu do tanque chegou à altura de onde fica o freio em um cavalo e a uma distância de 1.600 stadia.
