Псалмул 90
1 Доамне, Ту ай фост локул ностру де адэпост дин ням ын ням.
Senhor, tu tens sido o nosso refúgio, de geração em geração.
2 Ынаинте ка сэ се фи нэскут мунций ши ынаинте ка сэ се фи фэкут пэмынтул ши лумя, дин вешничие ын вешничие, Ту ешть Думнезеу!
Antes que os montes nascessem, ou que tu formasses a terra e o mundo, mesmo de eternidade em eternidade, tu és Deus.
3 Ту ынторчь пе оамень ын цэрынэ ши зичь: „Ынтоарчеци-вэ, фиий оаменилор!”
Tu reduzes o homem à destruição; e dizes: tornai-vos, filhos dos homens.
4 Кэч ынаинтя Та, о мие де ань сунт ка зиуа де ерь, каре а трекут, ши ка о стражэ дин ноапте.
Porque mil anos são aos teus olhos como o dia de ontem quando passou, e como a vigília da noite.
5 Ый мэтурь ка ун вис: диминяца сунт ка ярба, каре ынколцеште ярэшь:
Tu os levas como com uma corrente d'água: são como um sono: de manhã são como a erva que cresce.
6 ынфлореште диминяца ши креште, яр сяра есте тэятэ ши се усукэ.
De madrugada floresce e se muda: à tarde se corta e se seca.
7 Ной сунтем мистуиць де мыния Та ши ынгрозиць де урӂия Та.
Pois somos consumidos pela tua ira, e pelo teu furor somos angustiados.
8 Ту пуй ынаинтя Та нелеӂюириле ноастре ши скоць ла лумина Фецей Тале пэкателе ноастре челе аскунсе.
Diante de ti puseste as nossas iniquidades: os nossos pecados ocultos à luz do teu rosto.
9 Тоате зилеле ноастре пер де урӂия Та, ведем кум ни се дук аний ка ун сунет.
Pois todos os nossos dias vão passando na tua indignação; passamos os nossos anos como um conto que se conta.
10 Аний веций ноастре се ридикэ ла шаптезечь де ань, яр, пентру чей май тарь, ла оптзечь де ань; ши лукрул ку каре се мындреште омул ын тимпул лор ну есте декыт трудэ ши дурере, кэч трек юте, ши ной збурэм.
Os dias da nossa vida chegam a setenta anos, e se alguns pela sua robustez chegam a oitenta anos, o orgulho deles é canceira e enfado, pois cedo se corta e vamos voando.
11 Дар чине я сяма ла тэрия мынией Тале ши ла урӂия Та, аша кум се кувине сэ се тямэ де Тине?
Quem conhece o poder da tua ira? segundo és tremendo, assim é o teu furor.
12 Ынвацэ-не сэ не нумэрэм бине зилеле, ка сэ кэпэтэм о инимэ ынцеляптэ!
Ensina-nos a contar os nossos dias, de tal maneira que alcancemos corações sábios.
13 Ынтоарче-те, Доамне! Пынэ кынд зэбовешть? Ай милэ де робий Тэй!
Volta-te para nós, Senhor: até quando? e aplaca-te para com os teus servos.
14 Сатурэ-не ын фиекаре диминяцэ де бунэтатя Та ши тоатэ вяца ноастрэ не вом букура ши не вом весели!
Farta-nos de madrugada com a tua benignidade, para que nos regozijemos, e nos alegremos todos os nossos dias.
15 Ынвеселеште-не тот атытя зиле кыте не-ай смерит, тот атыця ань кыць ам вэзут ненорочиря!
Alegra-nos pelos dias em que nos afligiste, e pelos anos em que vimos o mal.
16 Сэ се арате робилор Тэй лукраря Та ши слава Та фиилор лор!
Apareça a tua obra aos teus servos, e a tua glória sobre seus filhos.
17 Фие песте ной бунэвоинца Домнулуй Думнезеулуй ностру! Ши ынтэреште лукраря мынилор ноастре, да, ынтэреште лукраря мынилор ноастре!
E seja sobre nós a formosura do Senhor, nosso Deus: e confirma sobre nós a obra das nossas mãos; sim, confirma a obra das nossas mãos.
