Псалмул 88
1 Доамне, Думнезеул мынтуирий меле! Зи ши ноапте стриг ынаинтя Та!
Canto. Salmo dei figliuoli di Kore. Per il Capo de’ musici. Da cantarsi mestamente. Cantico di Heman, l’Ezrahita. O Eterno, Dio della mia salvezza, io grido giorno e notte nel tuo cospetto.
2 С-ажунгэ ругэчуня мя ынаинтя Та! Я аминте ла черериле меле,
Venga la mia preghiera dinanzi a te, inclina il tuo orecchio al mio grido;
poiché l’anima mia è sazia di mali, e la mia vita è giunta presso al soggiorno dei morti. (Sheol h7585)
4 Сунт пус ын рындул челор че се кобоарэ ын гроапэ, сунт ка ун ом каре ну май аре путере.
Io son contato fra quelli che scendon nella fossa; son come un uomo che non ha più forza.
5 Стау ынтинс принтре чей морць ка чей учишь ши кулкаць ын мормынт, де каре ну-Ць май адучь аминте ши каре сунт деспэрциць де мына Та.
Prostrato sto fra i morti, come gli uccisi che giaccion nella tomba, de’ quali tu non ti ricordi più, e che son fuor della portata della tua mano.
6 М-ай арункат ын гроапа чя май де жос, ын ынтунерик, ын адынкурь.
Tu m’hai posto nella fossa più profonda, in luoghi tenebrosi, negli abissi.
7 Мыния Та мэ апасэ ши мэ нэпэдешть ку тоате валуриле Тале.
L’ira tua pesa su me, e tu m’hai abbattuto con tutti i tuoi flutti. (Sela)
8 Ай ындепэртат де ла мине пе тоць приетений мей, м-ай фэкут о причинэ де скырбэ пентру ей; сунт ынкис ши ну пот сэ ес.
Tu hai allontanato da me i miei conoscenti, m’hai reso un’abominazione per loro. Io son rinchiuso e non posso uscire.
9 Ми се топеск окий де суферинцэ; ын тоате зилеле Те кем, Доамне, ши-мь ынтинд мыниле спре Тине!
L’occhio mio si consuma per l’afflizione; io t’invoco ogni giorno, o Eterno, stendo verso te le mie mani.
10 Оаре пентру морць фачь Ту минунь? Сау се скоалэ морций сэ Те лауде?
Opererai tu qualche miracolo per i morti? I trapassati risorgeranno essi a celebrarti? (Sela)
11 Се ворбеште де бунэтатя Та ын мормынт ши де крединчошия Та ын адынк?
La tua benignità sarà ella narrata nel sepolcro, o la tua fedeltà nel luogo della distruzione?
12 Сунт куноскуте минуниле Тале ын ынтунерик ши дрептатя Та ын цара уйтэрий?
Le tue maraviglie saranno esse note nelle tenebre, e la tua giustizia nella terra dell’oblìo?
13 Доамне, еу Ыць чер ажуторул ши диминяца ругэчуня мя се ыналцэ ла Тине.
Ma, quant’è a me, o Eterno, io grido a te, e la mattina la mia preghiera ti viene incontro.
14 Пентру че, Доамне, лепезь суфлетул меу? Пентру че ымь аскунзь Фаца Та?
Perché, o Eterno, rigetti tu l’anima mia? Perché nascondi il tuo volto da me?
15 Дин тинереце, сунт ненорочит ши траг сэ мор, сунт купринс де спаймеле Тале ши ну штиу че сэ май фак.
Io sono afflitto, e morente fin da giovane; io porto il peso dei tuoi terrori e sono smarrito.
16 Мыния Та трече песте мине, спаймеле Тале мэ нимическ де тот.
I tuoi furori mi son passati addosso; i tuoi terrori m’annientano,
17 Еле мэ ынконжоарэ тоатэ зиуа ка ниште апе, мэ ынфэшоарэ тоате деодатэ.
mi circondano come acque ogni giorno, mi attornian tutti assieme.
18 Ай депэртат де ла мине пе приетень ши товарэшь, ши чей де апроапе ай мей с-ау фэкут невэзуць.
Hai allontanato da me amici e compagni; i miei conoscenti sono le tenebre.
