Псалмул 73
1 Да, бун есте Думнезеу ку Исраел, ку чей ку инима куратэ!
Salmo di Asaf. Certo, Iddio è buono verso Israele, verso quelli che son puri di cuore.
2 Тотушь ера сэ ми се ындоае пичорул ши ерау сэ-мь алунече паший!
Ma, quant’è a me, quasi inciamparono i miei piedi; poco mancò che i miei passi non sdrucciolassero.
3 Кэч мэ уйтам ку жинд ла чей несокотиць кынд ведям феричиря челор рэй.
Poiché io portavo invidia agli orgogliosi, vedendo la prosperità degli empi.
4 Ынтр-адевэр, нимик ну-й тулбурэ пынэ ла моарте ши трупул ле есте ынкэркат де грэсиме.
Poiché per loro non vi son dolori, il loro corpo è sano e pingue.
5 Н-ау парте де суферинцеле оменешть ши ну сунт ловиць ка чейлалць оамень.
Non sono travagliati come gli altri mortali, né son colpiti come gli altri uomini.
6 Де ачея мындрия ле служеште ка салбэ ши асуприря есте хайна каре-й ынвелеште.
Perciò la superbia li cinge a guisa di collana, la violenza li cuopre a guisa di vestito.
7 Ли се булбукэ окий де грэсиме ши ау май мулт декыт ле-ар дори инима.
Dal loro cuore insensibile esce l’iniquità; le immaginazioni del cuor loro traboccano.
8 Рыд ши ворбеск ку рэутате де асуприре: ворбеск де сус,
Sbeffeggiano e malvagiamente ragionan d’opprimere; parlano altezzosamente.
9 ышь ыналцэ гура пынэ ла черурь ши лимба ле кутреерэ пэмынтул.
Metton la loro bocca nel cielo, e la loro lingua passeggia per la terra.
10 Де ачея аляргэ лумя ла ей, ынгите апэ дин плин
Perciò il popolo si volge dalla loro parte, e beve copiosamente alla loro sorgente,
11 ши зиче: „Че ар путя сэ штие Думнезеу ши че ар путя сэ куноаскэ Чел Пряыналт?”
e dice: Com’è possibile che Dio sappia ogni cosa, che vi sia conoscenza nell’Altissimo?
12 Аша сунт чей рэй: тотдяуна феричиць ши ышь мэреск богэцииле.
Ecco, costoro sono empi: eppure, tranquilli sempre, essi accrescono i loro averi.
13 Деӂяба дар мь-ам курэцит еу инима ши мь-ам спэлат мыниле ын невиновэцие,
Invano dunque ho purificato il mio cuore, e ho lavato le mie mani nell’innocenza!
14 кэч ын фиекаре зи сунт ловит ши ын тоате диминециле сунт педепсит.
Poiché son percosso ogni giorno, e il mio castigo si rinnova ogni mattina.
15 Дакэ аш зиче: „Вряу сэ ворбеск ка ей”, ятэ кэ н-аш фи крединчос нямулуй копиилор Тэй.
Se avessi detto: Parlerò a quel modo, ecco, sarei stato infedele alla schiatta de’ tuoi figliuoli.
16 М-ам гындит ла ачесте лукрурь ка сэ ле причеп, дар задарникэ мь-а фост труда,
Ho voluto riflettere per intender questo, ma la cosa mi è parsa molto ardua,
17 пынэ че ам интрат ын Сфынтул Локаш ал луй Думнезеу ши ам луат сяма ла соарта де ла урмэ а челор рэй.
finché non sono entrato nel santuario di Dio, e non ho considerata la fine di costoro.
18 Да, Ту-й пуй ын локурь алунекоасе ши-й арунчь ын прэпэд.
Certo, tu li metti in luoghi sdrucciolevoli, tu li fai cadere in rovina.
19 Кум сунт нимичиць ынтр-о клипэ! Сунт пердуць, прэпэдиць принтр-ун сфыршит нэпрасник.
Come sono stati distrutti in un momento, portati via, consumati per casi spaventevoli!
20 Ка ун вис ла дештептаре, аша ле лепезь кипул, Доамне, ла дештептаря Та!
Come avviene d’un sogno quand’uno si sveglia, così tu, o Signore, quando ti desterai, sprezzerai la loro vana apparenza.
21 Кынд ми се амэра инима ши мэ симцям стрэпунс ын мэрунтае,
Quando il mio cuore s’inacerbiva ed io mi sentivo trafitto internamente,
22 ерам прост ши фэрэ жудекатэ, ерам ка ун добиток ынаинтя Та.
ero insensato e senza conoscimento; io ero verso di te come una bestia.
23 Ынсэ еу сунт тотдяуна ку Тине, Ту м-ай апукат де мына дряптэ;
Ma pure, io resto del continuo con te; tu m’hai preso per la man destra;
24 мэ вей кэлэузи ку сфатул Тэу, апой мэ вей прими ын славэ.
tu mi condurrai col tuo consiglio, e poi mi riceverai in gloria.
25 Пе чине алтул ам еу ын чер афарэ де Тине? Ши пе пэмынт ну-мь гэсеск плэчеря ын нимень декыт ын Тине.
Chi ho io in cielo fuori di te? E sulla terra non desidero che te.
26 Карня ши инима пот сэ ми се прэпэдяскэ, фииндкэ Думнезеу ва фи пуруря стынка инимий меле ши партя мя де моштенире.
La mia carne e il mio cuore posson venir meno, ma Dio è la ròcca del mio cuore e la mia parte in eterno.
27 Кэч ятэ кэ чей че се депэртязэ де Тине пер; Ту нимичешть пе тоць чей че-Ць сунт некрединчошь.
Poiché, ecco, quelli che s’allontanan da te periranno; tu distruggi chiunque, fornicando, ti abbandona.
28 Кыт пентру мине, феричиря мя есте сэ мэ апропий де Думнезеу: пе Домнул Думнезеу Ыл фак локул меу де адэпост, ка сэ повестеск тоате лукрэриле Тале.
Ma quanto a me, il mio bene è d’accostarmi a Dio; io ho fatto del Signore, dell’Eterno, il mio rifugio, per raccontare, o Dio, tutte le opere tue.
