Псалмул 147
1 Лэудаць пе Домнул! Кэч есте фрумос сэ лэудэм пе Думнезеул ностру, кэч есте плэкут ши се кувине сэ-Л лэудэм.
Lodate l’Eterno, perché è cosa buona salmeggiare al nostro Dio; perché è cosa dolce, e la lode è convenevole.
2 Домнул зидеште ярэшь Иерусалимул, стрынӂе пе сургюниций луй Исраел,
L’Eterno edifica Gerusalemme, raccoglie i dispersi d’Israele;
3 тэмэдуеште пе чей ку инима здробитэ ши ле лягэ рэниле.
egli guarisce chi ha il cuor rotto, e fascia le loro piaghe.
4 Ел сокотеште нумэрул стелелор ши ле дэ нуме ла тоате.
Egli conta il numero delle stelle, le chiama tutte per nome.
5 Маре есте Домнул ностру ши путерник прин тэрия Луй, причеперя Луй есте фэрэ марӂинь.
Grande è il Signor nostro, e immenso è il suo potere; la sua intelligenza è infinita.
6 Домнул сприжинэ пе чей ненорочиць ши добоарэ пе чей рэй ла пэмынт.
L’Eterno sostiene gli umili, ma abbatte gli empi fino a terra.
7 Кынтаць Домнулуй ку мулцумирь, лэудаць пе Думнезеул ностру ку харпа!
Cantate all’Eterno inni di lode, salmeggiate con la cetra all’Iddio nostro,
8 Ел акоперэ черул ку норь, прегэтеште плоая пентру пэмынт ши фаче сэ рэсарэ ярба пе мунць.
che cuopre il cielo di nuvole, prepara la pioggia per la terra, e fa germogliare l’erba sui monti.
9 Ел дэ хранэ вителор ши пуилор корбулуй кынд стригэ.
Egli dà la pastura al bestiame e ai piccini dei corvi che gridano.
10 Ну де путеря калулуй Се букурэ Ел, ну-Шь гэсеште плэчеря ын пичоареле омулуй.
Egli non si compiace della forza del cavallo, non prende piacere nelle gambe dell’uomo.
11 Домнул юбеште пе чей че се тем де Ел, пе чей че нэдэждуеск ын бунэтатя Луй.
L’Eterno prende piacere in quelli che lo temono, in quelli che sperano nella sua benignità.
12 Лаудэ пе Домнул, Иерусалиме, лаудэ пе Думнезеул тэу, Сиоане!
Celebra l’Eterno, o Gerusalemme! Loda il tuo Dio, o Sion!
13 Кэч Ел ынтэреште зэвоареле порцилор, Ел бинекувынтязэ пе фиий тэй ын мижлокул тэу;
Perch’egli ha rinforzato le sbarre delle tue porte, ha benedetto i tuoi figliuoli in mezzo a te.
14 Ел дэ паче цинутулуй тэу ши те сатурэ ку чел май бун грыу.
Egli mantiene la pace entro i tuoi confini, ti sazia col frumento più fino.
15 Ел Ышь тримите порунчиле пе пэмынт, Кувынтул Луй аляргэ ку юцялэ маре.
Egli manda i suoi ordini sulla terra, la sua parola corre velocissima.
16 Ел дэ зэпада ка лына, Ел пресарэ брума албэ ка ченуша.
Egli dà la neve a guisa di lana, sparge la brina a guisa di cenere.
17 Ел Ышь азвырле гяца ын букэць: чине поате ста ынаинтя фригулуй Сэу?
Egli getta il suo ghiaccio come a pezzi; e chi può reggere dinanzi al suo freddo?
18 Ел Ышь тримите Кувынтул Сэу ши ле топеште; пуне сэ суфле вынтул Луй, ши апеле кург.
Egli manda la sua parola e li fa struggere; fa soffiare il suo vento e le acque corrono.
19 Ел дескоперэ луй Иаков Кувынтул Сэу, луй Исраел, леӂиле ши порунчиле Сале.
Egli fa conoscere la sua parola a Giacobbe, i suoi statuti e i suoi decreti a Israele.
20 Ел н-а лукрат аша ку тоате нямуриле ши еле ну куноск порунчиле Луй. Лэудаць пе Домнул!
Egli non ha fatto così con tutte le nazioni; e i suoi decreti esse non li conoscono. Alleluia.
