< Псалмул 147 >

1 Лэудаць пе Домнул! Кэч есте фрумос сэ лэудэм пе Думнезеул ностру, кэч есте плэкут ши се кувине сэ-Л лэудэм.
LODATE il Signore; Perciocchè egli [è] cosa buona e dilettevole di salmeggiar l'Iddio nostro; La lode [è] decevole.
2 Домнул зидеште ярэшь Иерусалимул, стрынӂе пе сургюниций луй Исраел,
Il Signore è quel ch'edifica Gerusalemme; Egli raccoglierà i dispersi d'Israele.
3 тэмэдуеште пе чей ку инима здробитэ ши ле лягэ рэниле.
[Egli è quel] che guarisce quelli che hanno il cuor rotto, E fascia le lor doglie;
4 Ел сокотеште нумэрул стелелор ши ле дэ нуме ла тоате.
Che conta il numero delle stelle; Che le chiama tutte per li nomi [loro].
5 Маре есте Домнул ностру ши путерник прин тэрия Луй, причеперя Луй есте фэрэ марӂинь.
Il nostro Signore [è] grande, e di gran forza; La sua intelligenza [è] infinita.
6 Домнул сприжинэ пе чей ненорочиць ши добоарэ пе чей рэй ла пэмынт.
Il Signore solleva i mansueti; Ed abbatte gli empi fino a terra.
7 Кынтаць Домнулуй ку мулцумирь, лэудаць пе Думнезеул ностру ку харпа!
Cantate al Signore con lode; Salmeggiate colla cetera all'Iddio nostro;
8 Ел акоперэ черул ку норь, прегэтеште плоая пентру пэмынт ши фаче сэ рэсарэ ярба пе мунць.
Il qual copre il cielo di nuvole, Ed apparecchia la pioggia alla terra, [E] fa che i monti producono l'erba.
9 Ел дэ хранэ вителор ши пуилор корбулуй кынд стригэ.
Che dà la sua pastura al bestiame. A' figli de' corvi, che gridano.
10 Ну де путеря калулуй Се букурэ Ел, ну-Шь гэсеште плэчеря ын пичоареле омулуй.
Egli non si compiace nella forza del cavallo; Egli non gradisce le gambe dell'uomo.
11 Домнул юбеште пе чей че се тем де Ел, пе чей че нэдэждуеск ын бунэтатя Луй.
Il Signore gradisce quelli che lo temono, Quelli che sperano nella sua benignità.
12 Лаудэ пе Домнул, Иерусалиме, лаудэ пе Думнезеул тэу, Сиоане!
Gerusalemme, celebra il Signore; Sion, loda il tuo Dio.
13 Кэч Ел ынтэреште зэвоареле порцилор, Ел бинекувынтязэ пе фиий тэй ын мижлокул тэу;
Perciocchè egli rinforza le sbarre delle tue porte; Egli benedice i tuoi figliuoli in mezzo di te.
14 Ел дэ паче цинутулуй тэу ши те сатурэ ку чел май бун грыу.
[Egli è quel] che mantiene il tuo paese in pace; Che ti sazia di grascia di frumento;
15 Ел Ышь тримите порунчиле пе пэмынт, Кувынтул Луй аляргэ ку юцялэ маре.
Che manda il suo dire in terra; [E] la sua parola corre velocissimamente;
16 Ел дэ зэпада ка лына, Ел пресарэ брума албэ ка ченуша.
Che manda la neve a guisa di lana; Che sparge la brina a guisa di cenere;
17 Ел Ышь азвырле гяца ын букэць: чине поате ста ынаинтя фригулуй Сэу?
Che getta il suo ghiaccio come [per] pezzi; [E] chi potrà durar davanti al suo freddo?
18 Ел Ышь тримите Кувынтул Сэу ши ле топеште; пуне сэ суфле вынтул Луй, ши апеле кург.
Egli manda la sua parola, e fa struggere quelle cose; Egli fa soffiare il suo vento, [è] le acque corrono.
19 Ел дескоперэ луй Иаков Кувынтул Сэу, луй Исраел, леӂиле ши порунчиле Сале.
Egli annunzia le sue parole a Giacobbe; I suoi statuti e le sue leggi ad Israele.
20 Ел н-а лукрат аша ку тоате нямуриле ши еле ну куноск порунчиле Луй. Лэудаць пе Домнул!
Egli non ha fatto così a tutte le genti; Ed esse non conoscono le [sue] leggi. Alleluia.

< Псалмул 147 >