Псалмул 139
1 Доамне, Ту мэ черчетезь де апроапе ши мэ куношть,
Signore, tu mi scruti e mi conosci, Al maestro del coro. Di Davide. Salmo.
2 штий кынд стау жос ши кынд мэ скол ши де департе ымь пэтрунзь гындул.
tu sai quando seggo e quando mi alzo. Penetri da lontano i miei pensieri,
3 Штий кынд умблу ши кынд мэ кулк ши куношть тоате кэиле меле.
mi scruti quando cammino e quando riposo. Ti sono note tutte le mie vie;
4 Кэч ну-мь ажунӂе кувынтул пе лимбэ, ши Ту, Доамне, ыл ши куношть ын тотул.
la mia parola non è ancora sulla lingua e tu, Signore, gia la conosci tutta.
5 Ту мэ ынконжорь пе динапой ши пе динаинте ши-Ць пуй мына песте мине.
Alle spalle e di fronte mi circondi e poni su di me la tua mano.
6 О штиинцэ атыт де минунатэ есте май пресус де путериле меле: есте пря ыналтэ ка с-о пот принде.
Stupenda per me la tua saggezza, troppo alta, e io non la comprendo.
7 Унде мэ вой дуче департе де Духул Тэу ши унде вой фуӂи департе де Фаца Та?
Dove andare lontano dal tuo spirito, dove fuggire dalla tua presenza?
8 Дакэ мэ вой суи ын чер, Ту ешть аколо; дакэ мэ вой кулка ын Локуинца морцилор, ятэ-Те ши аколо. (Sheol h7585)
Se salgo in cielo, là tu sei, se scendo negli inferi, eccoti. (Sheol h7585)
9 Дакэ вой луа арипиле зорилор ши мэ вой дуче сэ локуеск ла марӂиня мэрий,
Se prendo le ali dell'aurora per abitare all'estremità del mare,
10 ши аколо мына Та мэ ва кэлэузи ши дряпта Та мэ ва апука.
anche là mi guida la tua mano e mi afferra la tua destra.
11 Дакэ вой зиче: „Чел пуцин ынтунерикул мэ ва акопери ши се ва фаче ноапте лумина димпрежурул меу”,
Se dico: «Almeno l'oscurità mi copra e intorno a me sia la notte»;
12 ятэ кэ нич кяр ынтунерикул ну есте ынтунекос пентру Тине, чи ноаптя стрэлучеште ка зиуа ши ынтунерикул, ка лумина.
nemmeno le tenebre per te sono oscure, e la notte è chiara come il giorno; per te le tenebre sono come luce.
13 Ту мь-ай ынтокмит рэрункий, Ту м-ай цесут ын пынтечеле мамей меле:
Sei tu che hai creato le mie viscere e mi hai tessuto nel seno di mia madre.
14 Те лауд кэ сунт о фэптурэ аша де минунатэ. Минунате сунт лукрэриле Тале ши че бине веде суфлетул меу лукрул ачеста!
Ti lodo, perché mi hai fatto come un prodigio; sono stupende le tue opere, tu mi conosci fino in fondo.
15 Трупул меу ну ера аскунс де Тине кынд ам фост фэкут ынтр-ун лок тайник, цесут ын кип чудат, ка ын адынчимиле пэмынтулуй.
Non ti erano nascoste le mie ossa quando venivo formato nel segreto, intessuto nelle profondità della terra.
16 Кынд ну ерам декыт ун плод фэрэ кип, окий Тэй мэ ведяу ши ын картя Та ерау скрисе тоате зилеле каре-мь ерау рындуите, май ынаинте де а фи фост вреуна дин еле.
Ancora informe mi hanno visto i tuoi occhi e tutto era scritto nel tuo libro; i miei giorni erano fissati, quando ancora non ne esisteva uno.
17 Кыт де непэтрунсе ми се пар гындуриле Тале, Думнезеуле, ши кыт де маре есте нумэрул лор!
Quanto profondi per me i tuoi pensieri, quanto grande il loro numero, o Dio;
18 Дакэ ле нумэр, сунт май мулте декыт боабеле де нисип. Кынд мэ трезеск, сунт тот ку Тине.
se li conto sono più della sabbia, se li credo finiti, con te sono ancora.
19 О, Думнезеуле, де ай учиде пе чел рэу! Депэртаци-вэ де ла мине, оамень сетошь де сынӂе!
Se Dio sopprimesse i peccatori! Allontanatevi da me, uomini sanguinari.
20 Ей ворбеск деспре Тине ын кип нелеӂюит, Ыць яу Нумеле ка сэ минтэ, ей, врэжмаший Тэй!
Essi parlano contro di te con inganno: contro di te insorgono con frode.
21 Сэ ну урэск еу, Доамне, пе чей че Те урэск ши сэ ну-мь фие скырбэ де чей че се ридикэ ымпотрива Та?
Non odio, forse, Signore, quelli che ti odiano e non detesto i tuoi nemici?
22 Да, ый урэск ку о урэ десэвыршитэ; ый привеск ка пе врэжмашь ай мей.
Li detesto con odio implacabile come se fossero miei nemici.
23 Черчетязэ-мэ, Думнезеуле, ши куноаште-мь инима! Ынчаркэ-мэ ши куноаште-мь гындуриле!
Scrutami, Dio, e conosci il mio cuore, provami e conosci i miei pensieri:
24 Везь дакэ сунт пе о кале ря ши ду-мэ пе каля вешничией!
vedi se percorro una via di menzogna e guidami sulla via della vita.
