Псалмул 137

1 Пе малуриле рыурилор Бабилонулуй, шедям жос ши плынӂям кынд не адучям аминте де Сион.

Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

2 Ын сэлчииле дин цинутул ачела не атырнасерэм харпеле.

Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

3 Кэч, аколо, бируиторий ноштри не черяу кынтэрь ши асуприторий ноштри не черяу букурие зикынд: „Кынтаци-не кытева дин кынтэриле Сионулуй!”

Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

4 Кум сэ кынтэм ной кынтэриле Домнулуй пе ун пэмынт стрэин?

Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

5 Дакэ те вой уйта, Иерусалиме, сэ-шь уйте дряпта мя дестойничия ей!

Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

6 Сэ ми се липяскэ лимба де черул гурий дакэ ну-мь вой адуче аминте де тине, дакэ ну вой фаче дин Иерусалим кулмя букурией меле!

Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

7 Аду-Ць аминте, Доамне, де копиий Едомулуй, каре, ын зиуа ненорочирий Иерусалимулуй, зичяу: „Радеци-л, радеци-л дин темелий!”

Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

8 Ах! фийка Бабилонулуй, сортитэ пустиирий, фериче де чине-ць ва ынтоарче ла фел рэул пе каре ни л-ай фэкут!

Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

9 Фериче де чине ва апука пе прунчий тэй ши-й ва здроби де стынкэ!

Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!