Псалмул 137

1 Пе малуриле рыурилор Бабилонулуй, шедям жос ши плынӂям кынд не адучям аминте де Сион.

Ved Babels Floder, der sad vi og græd, naar Zion randt os i Hu.

2 Ын сэлчииле дин цинутул ачела не атырнасерэм харпеле.

Vi hængte vore Harper i Landets Pile.

3 Кэч, аколо, бируиторий ноштри не черяу кынтэрь ши асуприторий ноштри не черяу букурие зикынд: „Кынтаци-не кытева дин кынтэриле Сионулуй!”

Thi de, der havde bortført os, bad os synge, vore Bødler bad os være glade: »Syng os af Zions Sange!«

4 Кум сэ кынтэм ной кынтэриле Домнулуй пе ун пэмынт стрэин?

Hvor kan vi synge HERRENS Sange paa fremmed Grund?

5 Дакэ те вой уйта, Иерусалиме, сэ-шь уйте дряпта мя дестойничия ей!

Jerusalem, glemmer jeg dig, da visne min højre!

6 Сэ ми се липяскэ лимба де черул гурий дакэ ну-мь вой адуче аминте де тине, дакэ ну вой фаче дин Иерусалим кулмя букурией меле!

Min Tunge hænge ved Ganen, om ikke jeg ihukommer dig, om ikke jeg sætter Jerusalem over min højeste Glæde!

7 Аду-Ць аминте, Доамне, де копиий Едомулуй, каре, ын зиуа ненорочирий Иерусалимулуй, зичяу: „Радеци-л, радеци-л дин темелий!”

HERRE, ihukom Edoms Sønner for Jerusalems Dag, at de raabte: »Nedbryd, nedbryd lige til Grunden!«

8 Ах! фийка Бабилонулуй, сортитэ пустиирий, фериче де чине-ць ва ынтоарче ла фел рэул пе каре ни л-ай фэкут!

Du Babels Datter, du Ødelægger! Salig den, der gengælder dig, hvad du gjorde imod os!

9 Фериче де чине ва апука пе прунчий тэй ши-й ва здроби де стынкэ!

Salig den, der griber dine spæde og knuser dem mod Klippen!