Псалмул 132
1 Доамне, аду-Ць аминте де Давид ши де тоате неказуриле луй!
Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,
2 Аду-Ць аминте кум а журат ел Домнулуй ши а фэкут урмэтоаря журуинцэ Путерникулуй луй Иаков:
Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:
3 „Ну вой интра ын кортул ын каре локуеск, ну мэ вой суи ын патул ын каре мэ одихнеск,
En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;
4 ну вой да сомн окилор мей, нич аципире плеоапелор меле
En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,
5 пынэ ну вой гэси ун лок пентру Домнул, о локуинцэ пентру Путерникул луй Иаков.”
Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.
6 Ятэ, ам аузит ворбинду-се деспре ел ла Ефрата, л-ам гэсит ын огорул Иаар…
Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.
7 „Хайдем ла локуинца Луй, сэ не ынкинэм ынаинтя аштернутулуй пичоарелор Луй!…
Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.
8 Скоалэ-Те, Доамне, вино ла локул Тэу де одихнэ, Ту ши кивотул мэрецией Тале!
Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.
9 Преоций Тэй сэ се ымбраче ын неприхэнире ши крединчоший Тэй сэ скоатэ стригэте де букурие!
Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.
10 Пентру робул Тэу Давид, ну лепэда пе унсул Тэу!”
Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.
11 Домнул а журат луй Давид адевэрул ши ну Се ва ынтоарче де ла че а журат: „Вой пуне пе скаунул тэу де домние ун фиу дин трупул тэу.
Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.
12 Дакэ фиий тэй вор пэзи легэмынтул Меу ши ынвэцэтуриле Меле пе каре ли ле вой да, вор шедя ши фиий лор ын вечь пе скаунул тэу де домние.”
Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.
13 Да, Домнул а алес Сионул, л-а дорит ка локуинцэ а Луй ши а зис:
Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.
14 „Ачеста есте локул Меу де одихнэ пе вечие; вой локуи ын ел, кэч л-ам дорит.
Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.
15 Ый вой бинекувынта дин белшуг храна, вой сэтура ку пыне пе сэрачий луй.
Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.
16 Вой ымбрэка ын мынтуире пе преоций луй ши крединчоший луй вор скоате стригэте де букурие.
Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.
17 Аколо вой ынэлца путеря луй Давид, вой прегэти о канделэ унсулуй Меу,
Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.
18 вой ымбрэка ку рушине пе врэжмаший луй ши песте ел ва стрэлучи кунуна луй.”
Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.
