Псалмул 129

1 Дестул м-ау асуприт дин тинереце – с-о спунэ Исраел! –

Canto dei pellegrinaggi. Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza! Lo dica pure Israele:

2 дестул м-ау асуприт дин тинереце, дар ну м-ау бируит.

Molte volte m’hanno oppresso dalla mia giovinezza; eppure, non hanno potuto vincermi.

3 Плугарий ау арат пе спинаря мя, ау трас бразде лунӂь пе еа.

Degli aratori hanno arato sul mio dorso, v’hanno tracciato i loro lunghi solchi.

4 Домнул есте дрепт: Ел а тэят фунииле челор рэй.

L’Eterno è giusto; egli ha tagliato le funi degli empi.

5 Сэ се умпле де рушине ши сэ дя ынапой тоць чей че урэск Сионул!

Siano confusi e voltin le spalle tutti quelli che odiano Sion!

6 Сэ фие ка ярба де пе акоперишурь, каре се усукэ ынаинте де а фи смулсэ!

Siano come l’erba dei tetti, che secca prima di crescere!

7 Сечерэторул ну-шь умпле мына ку еа, чел че лягэ снопий ну-шь ынкаркэ брацул ку еа

Non se n’empie la mano il mietitore, né le braccia chi lega i covoni;

8 ши трекэторий ну зик: „Бинекувынтаря Домнулуй сэ фие песте вой! Вэ бинекувынтэм ын Нумеле Домнулуй!”

e i passanti non dicono: La benedizione dell’Eterno sia sopra voi; noi vi benediciamo nel nome dell’Eterno!