Псалмул 126

1 Кынд а адус Домнул ынапой пе принший де рэзбой ай Сионулуй, паркэ висам.

Als Jahwe Zions Wandrer in die Heimat führte, / Waren wir wie Träumende.

2 Атунч, гура не ера плинэ де стригэте де букурие ши лимба, де кынтэрь де веселие. Атунч се спуня принтре нямурь: „Домнул а фэкут марь лукрурь пентру ей!”

Damals war unser Mund voll Lachens / Und unsre Zunge voll Jubels. / Damals sagte man unter den Heiden: / "Großes hat Jahwe an ihnen getan!"

3 Да, Домнул а фэкут марь лукрурь пентру ной ши де ачея сунтем плинь де букурие.

Ja, Großes hat Jahwe an uns getan: / Darüber waren wir fröhlich.

4 Доамне, аду ынапой пе принший ноштри де рэзбой ка пе ниште рыурь ын партя де мязэзи!

Wende nun, Jahwe, auch unser Geschick / Gleich Regenbächen im Mittagsland.

5 Чей че сямэнэ ку лакримь вор сечера ку кынтэрь де веселие.

Die mit Tränen säen, / Werden mit Jubel ernten.

6 Чел че умблэ плынгынд кынд арункэ сэмынца се ынтоарче ку веселие кынд ышь стрынӂе снопий.

Wohl geht man jetzt mit Weinen dahin, / Indem man den Samen zur Aussaat trägt. / Aber man kommt mit Jubel an, / Indem man trägt seine Garben.