Псалмул 109
1 Думнезеул лаудей меле, ну тэчя!
Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,
2 Кэч потривничий ау дескис ымпотрива мя о гурэ ря ши ыншелэтоаре, ымь ворбеск ку о лимбэ минчиноасэ,
perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.
3 мэ ынконжоарэ ку кувынтэрь плине де урэ ши се рэзбоеск ку мине фэрэ темей.
M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.
4 Пе кынд еу ый юбеск, ей ымь сунт потривничь, дар еу алерг ла ругэчуне.
Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.
5 Ей ымь ынторк рэу пентру бине ши урэ пентру драгостя мя.
Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.
6 Пе врэжмашул меу пуне-л суб стэпыниря унуй ом рэу ши ун пырыш сэ стя ла дряпта луй!
Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.
7 Кынд ва фи жудекат, сэ фие гэсит виноват ши ругэчуня луй сэ трякэ дрепт ун пэкат!
Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.
8 Пуцине сэ-й фие зилеле ла нумэр ши служба сэ й-о я алтул!
Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.
9 Сэ-й рэмынэ копиий орфань ши невастэ-са вэдувэ!
Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.
10 Копиий луй сэ умбле фэрэ ничун кэпэтый ши сэ чершяскэ, сэ-шь кауте пыня департе де локуинца лор дэрыматэ!
I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.
11 Чел че л-а ымпрумутат сэ-й пунэ мына пе тот че аре ши стрэиний сэ-й жефуяскэ родул мунчий луй!
Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.
12 Нимень сэ ну май цинэ ла ел ши нимень сэ н-айбэ милэ де орфаний луй!
Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.
13 Урмаший луй сэ фие нимичиць ши сэ ли се стингэ нумеле ын нямул урмэтор!
La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!
14 Нелеӂюиря пэринцилор сэй сэ рэмынэ ка адучере аминте ынаинтя Домнулуй ши сэ ну се штяргэ пэкатул мамей луй!
L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.
15 Домнул сэ-й айбэ тотдяуна ынаинтя окилор, ка сэ ле штяргэ помениря де пе пэмынт,
Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,
16 пентру кэ ну шь-а адус аминте сэ факэ ындураре, пентру кэ а пригонит пе чел ненорочит ши пе чел липсит, пынэ аколо ынкыт сэ омоаре пе омул ку инима здробитэ!
perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.
17 Ый плэчя блестемул: сэ кадэ асупра луй! Ну-й плэчя бинекувынтаря: сэ се депэртезе де ел!
Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.
18 Се ымбракэ ку блестемул кум се ымбракэ ку хайна луй, ый пэтрунде ка апа ынэунтрул луй, ка унтделемнул ын оасе!
S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.
19 Де ачея, сэ-й служяскэ де вешмынт ка сэ се акопере, де чингэтоаре ку каре сэ фие тотдяуна ынчинс!
Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!
20 Ачаста сэ фие, дин партя Домнулуй, плата врэжмашилор мей ши а челор че ворбеск ку рэутате де мине!
Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.
21 Яр Ту, Доамне Думнезеуле, лукрязэ пентру мине дин причина Нумелуй Тэу, кэч маре есте бунэтатя Та; избэвеште-мэ!
Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,
22 Сунт ненорочит ши липсит ши ымь е рэнитэ инима ынэунтрул меу.
perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.
23 Пер ка умбра гата сэ трякэ, сунт изгонит ка о лэкустэ.
Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.
24 Мь-ау слэбит ӂенункий де пост ши ми с-а слеит трупул де слэбичуне.
Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.
25 Ам ажунс де окара лор; кынд мэ привеск ей, дау дин кап.
Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.
26 Ажутэ-мь, Доамне, Думнезеул меу! Скапэ-мэ прин бунэтатя Та!
Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,
27 Ши сэ штие кэ мына Та, кэ Ту, Доамне, ай фэкут лукрул ачеста!
e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.
28 Мэкар кэ ей блестемэ, Ту бинекувынтязэ; мэкар кэ се ридикэ ей ымпотрива мя, вор фи ынфрунтаць, яр робул Тэу се ва букура.
Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.
29 Потривничий мей сэ се ымбраче ку окара, сэ се акопере ку рушиня лор кум се акоперэ ку о манта!
I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!
30 Вой лэуда фоарте мулт ку гура мя пе Домнул, Ыл вой мэри ын мижлокул мулцимий,
Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;
31 кэч Ел стэ ла дряпта сэракулуй ка сэ-л избэвяскэ де чей че-л осындеск.
poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.
