Псалмул 106
1 Лэудаць пе Домнул! Лэудаць пе Домнул, кэч есте бун, кэч ындураря Луй цине ын вечь!
Lobet Jah! / Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währet ja seine Huld.
2 Чине ва путя спуне испрэвиле мэреце але Домнулуй? Чине ва путя вести тоатэ лауда Луй?
Wer kann gebührend von Jahwes Taten reden / Und all seinen Ruhm erschöpfend verkünden?
3 Фериче де чей че пэзеск Леӂя, де чей че ынфэптуеск дрептатя ын орьче време!
Heil denen, die das Gesetz befolgen, / Die Gerechtigkeit üben zu jeder Zeit!
4 Аду-Ць аминте де мине, Доамне, ын бунэвоинца Та пентру попорул Тэу! Аду-Ць аминте де мине ши дэ-й ажуторул Тэу,
Gedenke mein, o Jahwe! / Auch mir schenk die Huld, die dein Volk erfährt! / Auch mich sieh an, wenn du ihm hilfst!
5 ка сэ вэд феричиря алешилор Тэй, сэ мэ букур де букурия попорулуй Тэу ши сэ мэ лауд ку моштениря Та!
Dann schau ich mit Lust deiner Erwählten Glück, / Dann teil ich die Freude deines Volks / Und darf mich rühmen mit deinem Erbe.
6 Ной ам пэкэтуит ка ши пэринций ноштри, ам сэвыршит нелеӂюиря, ам фэкут рэу.
Wir haben gesündigt gleich unsern Vätern, / Haben gottlos gehandelt, gefrevelt.
7 Пэринций ноштри ын Еӂипт н-ау луат аминте ла минуниле Тале, ну шь-ау адус аминте де мулцимя ындурэрилор Тале ши ау фост неаскултэторь ла маре, ла Маря Рошие.
Unsre Väter in Ägypten achteten nicht deiner Wunder, / Gedachten nicht deiner Gnadenfülle, / Sondern waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
8 Дар Ел й-а скэпат дин причина Нумелуй Луй, ка сэ-Шь арате путеря.
Er aber rettete sie um seines Namens willen, / Um seine Macht zu beweisen.
9 А мустрат Маря Рошие, ши еа с-а ускат; ши й-а трекут прин адынкурь ка принтр-ун пустиу.
Er schalt das Schilfmeer, da ward es trocken. / In den Fluten ließ er sie ziehn wie auf blachem Feld.
10 Й-а скэпат дин мына челуй че-й ура ши й-а избэвит дин мына врэжмашулуй.
So befreite er sie aus des Hassers Hand / Und erlöste sie aus des Feindes Gewalt.
11 Апеле ау акоперит пе потривничий лор. Н-а рэмас унул мэкар дин ей.
Die Wasser bedeckten ihre Bedränger: / Nicht einer von ihnen blieb übrig.
12 Атунч, ей ау крезут ын кувинтеле Луй ши ау кынтат лауделе Луй.
Da vertrauten sie auf seine Worte, / Sie sangen seinen Ruhm.
13 Дар ау уйтат курынд лукрэриле Луй ши н-ау аштептат ымплиниря планурилор Луй,
Doch schnell vergaßen sie seine Taten, / Warteten nicht, daß sein Rat sich erfülle.
14 чи й-а апукат пофта ын пустиу ши ау испитит пе Думнезеу ын пустиетате.
Sondern lüstern wurden sie in der Wüste / Und versuchten Gott in der Öde.
15 Ел ле-а дат че черяу, дар а тримис о молимэ принтре ей.
Da erfüllte er wohl ihr Verlangen, / Aber dann sandte er ihnen Krankheit zu.
16 Ын табэрэ ау фост ӂелошь пе Мойсе ши пе Аарон, сфынтул Домнулуй.
Sie waren auch neidisch auf Mose im Lager, / Auf Aaron, Jahwes Geweihten.
17 Атунч с-а дескис пэмынтул ши а ынгицит пе Датан ши с-а ынкис дясупра четей луй Абирам.
Da tat sich die Erde auf: sie verschlang Datan / Und bedeckte die Rotte Abirams.
18 Фокул ле-а апринс чата ши флакэра а мистуит пе чей рэй.
Feuer ergriff ihre Rotte, / Die Flamme verzehrte die Frevler.
19 Ау фэкут ун вицел ын Хореб. С-ау ынкинат ынаинтя унуй кип турнат
Sie machten ein Kalb am Horeb / Und beteten dann dies Gußbild an.
20 ши ау скимбат Слава лор пе кипул унуй боу, каре мэнынкэ ярбэ.
Ihres Gottes Herrlichkeit gaben sie hin / Für das Bild eines Stieres, der Gras frißt.
21 Ау уйтат пе Думнезеу, Мынтуиторул лор, каре фэкусе лукрурь марь ын Еӂипт,
Sie hatten Gott, ihren Retter, vergessen, / Der Großes getan in Ägypten,
22 минунь ын цара луй Хам, семне минунате ла Маря Рошие.
Wunder im Lande Hams, / Erstaunliche Dinge am Schilfmeer.
23 Ши Ел а ворбит сэ-й нимичяскэ, дар Мойсе, алесул Сэу, а стат ла мижлок ынаинтя Луй, ка сэ-Л абатэ де ла мыния Луй ши сэ-Л опряскэ сэ-й нимичяскэ.
Er wollte sie schon vertilgen: / Doch da trat Mose, sein Auserwählter, vor ihm in den Riß, / Um seine Zornglut abzuwenden, / Daß er sie nicht verderbe.
24 Ей ау несокотит цара десфэтэрилор; н-ау крезут ын Кувынтул Домнулуй,
Sie verschmähten das köstliche Land, / Sie trauten seiner Verheißung nicht,
25 чи ау кыртит ын кортуриле лор ши н-ау аскултат де гласул Луй.
Sondern murrten in ihren Zelten, / Gehorchten nicht Jahwes Stimme.
26 Атунч, Ел а ридикат мына ши а журат кэ-й ва фаче сэ кадэ ын пустиу,
Da hub er auf seine Hand und schwur, / Sie niederzuschlagen in der Wüste,
27 кэ ле ва доборы сэмынца принтре нямурь ши-й ва ымпрэштия ын мижлокул цэрилор.
Ihre Nachkommen unter die Völker zu werfen, / Sie zu zerstreuen in die Länder.
28 Ей с-ау алипит де Баал-Пеор ши ау мынкат вите жертфите морцилор.
Sie hängten sich an den Baal Peôr / Und aßen Opfer für Tote.
29 Ау мыният астфел пе Домнул прин фаптеле лор ши о урӂие а избукнит ынтре ей.
So reizten sie ihn mit ihrem Tun. / Da riß unter ihnen ein Sterben ein.
30 Дар Финеас с-а скулат ши а фэкут жудекатэ ши, астфел, урӂия с-а оприт.
Nun aber trat Pinehas auf und hielt Gericht: / Da ward der Plage Einhalt getan.
31 Лукрул ачеста й-а фост сокотит ка о старе де неприхэнире дин ням ын ням, пе вечие.
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit / Für alle Geschlechter, für immer.
32 Ей ау мыният пе Домнул ла апеле Мериба ши Мойсе а фост педепсит дин причина лор.
Sie erzürnten ihn weiter am Haderwasser, / Und übel ging's Mose um ihretwillen.
33 Кэч с-ау рэзврэтит ымпотрива Духулуй Луй, ши Мойсе а ворбит ын кип ушуратик ку бузеле.
Denn sie hatten seinem Geist widerstrebt, / So daß ihm unbedachte Worte entfuhren.
34 Ей н-ау нимичит попоареле пе каре ле порунчисе Домнул сэ ле нимичяскэ,
Sie vertilgten auch nicht die Völker, / Wie ihnen Jahwe geboten hatte.
35 чи с-ау аместекат ку нямуриле ши ау ынвэцат фаптеле лор,
Sondern sie ließen sich ein mit den Heiden / Und nahmen an ihrem Treiben teil:
36 ау служит идолилор лор, каре ау фост о курсэ пентру ей.
Sie dienten ihren Götzen, / Die wurden ihnen zum Fallstrick.
37 Шь-ау жертфит фиий ши фийчеле ла идоль,
Sie opferten ihre Söhne / Und ihre Töchter den bösen Geistern.
38 ау вэрсат сынӂе невиноват, сынӂеле фиилор ши фийчелор лор, пе каре й-ау жертфит идолилор дин Канаан, ши цара а фост спуркатэ астфел прин оморурь.
So vergossen sie schuldlos Blut, / Das Blut ihrer Söhne und Töchter, / Die sie opferten Kanaans Götzen, / Daß das Land durch Blutschuld entweiht ward.
39 С-ау спуркат прин фаптеле лор, с-ау десфрынат прин фаптеле лор.
So wurden sie unrein durch ihr Tun / Und fielen von Gott durch ihr Treiben ab.
40 Атунч, Домнул С-а апринс де мыние ымпотрива попорулуй Сэу ши а урыт моштениря Луй.
Da entbrannte Jahwes Zorn wider sein Volk, / Er fühlte Abscheu gegen sein Erbe.
41 Й-а дат ын мыниле нямурилор, чей че ый урау ау стэпынит песте ей,
Drum gab er sie in der Heiden Hand, / Daß ihre Hasser über sie herrschten.
42 врэжмаший лор й-ау асуприт ши ау фост смериць суб путеря лор.
Ihre Feinde bedrängten sie, / Sie mußten sich beugen ihrer Gewalt.
43 Ел де май мулте орь й-а избэвит, дар ей с-ау арэтат неаскултэторь ын плануриле лор ши ау ажунс ненорочиць прин нелеӂюиря лор.
Oftmals zwar befreite er sie, / Doch in Eigensinn lehnten sie sich auf: / Drum gingen sie unter in ihrer Schuld.
44 Дар Ел ле-а вэзут стрымтораря кынд ле-а аузит стригэтеле.
Er aber sah gnädig auf ihre Not, / Als er ihr lautes Schrein vernahm.
45 Шь-а адус аминте де легэмынтул Сэу ши а авут милэ де ей дупэ бунэтатя Луй чя маре:
Da gedachte er ihnen an seinen Bund / Und hatte Mitleid in großer Huld.
46 а стырнит пентру ей мила тутурор челор че-й циняу приншь де рэзбой.
Er ließ sie Erbarmen finden / Bei allen, die sie ins Elend geführt.
47 Скапэ-не, Доамне, Думнезеул ностру, ши стрынӂе-не дин мижлокул нямурилор, ка сэ лэудэм Нумеле Тэу чел сфынт ши сэ не фэлим ку лауда Та!
Hilf uns, Jahwe, unser Gott, / Und sammle uns aus den Heiden! / Dann wollen wir danken deinem heiligen Namen, / Uns glücklich preisen, dich zu loben.
48 Бинекувынтат сэ фие Домнул Думнезеул луй Исраел, дин вешничие ын вешничие! Ши тот попорул сэ зикэ: „Амин! Лэудаць пе Домнул!”
Gepriesen sei Jahwe, Israels Gott, / Von Ewigkeit zu Ewigkeit! / Und alles Volk spreche: / "Ja wahrlich! Lobt Jah!"
