Псалмул 104
1 Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул! Доамне Думнезеуле, Ту ешть немэрӂинит де маре! Ту ешть ымбрэкат ку стрэлучире ши мэрецие!
Bendize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentíssimo, estás vestido de glória e de magestade.
2 Те ынвелешть ку лумина ка ши ку о манта; ынтинзь черуриле ка ун корт.
Ele se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.
3 Ку апеле Ыць ынтокмешть вырфул локуинцей Тале; дин норь Ыць фачь карул ши умбли пе арипиле вынтулуй.
Põe nas águas as vigas das suas câmaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as asas do vento.
4 Дин вынтурь Ыць фачь соль ши дин флэкэрь де фок, служиторь.
Faz dos seus anjos espíritos, dos seus ministros um fogo abrazador.
5 Ту ай ашезат пэмынтул пе темелииле луй ши ничодатэ ну се ва клэтина.
Lançou os fundamentos da terra, para que não vacile em tempo algum.
6 Ту ыл акоперисешь ку адынкул кум л-ай акопери ку о хайнэ; апеле стэтяу пе мунць,
Tu a cobres com o abismo, como com um vestido: as águas estavam sobre os montes.
7 дар, ла аменинцаря Та, ау фуӂит, ла гласул тунетулуй Тэу, ау луат-о ла фугэ,
Á tua repreensão fugiram: à voz do teu trovão se apressaram.
8 суинду-се пе мунць ши коборынду-се ын вэй, пынэ ла локул пе каре ли-л хотэрысешь Ту.
Sobem aos montes, descem aos vales, até ao lugar que para elas fundaste.
9 Ле-ай пус о марӂине пе каре ну требуе с-о трякэ, пентру ка сэ ну се май ынтоаркэ сэ акопере пэмынтул.
Termo lhes puseste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.
10 Ту фачь сэ цышняскэ извоареле ын вэй ши еле кург принтре мунць.
Tu, que fazes sair as fontes nos vales, as quais correm entre os montes.
11 Ту адэпь ла еле тоате фяреле кымпулуй; ын еле ышь потолеск сетя мэгарий сэлбатичь.
Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sede.
12 Пэсэриле черулуй локуеск пе марӂиниле лор ши фак сэ ле рэсуне гласул принтре рамурь.
Junto delas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.
13 Дин локашул Тэу чел ыналт Ту узь мунций ши се сатурэ пэмынтул де родул лукрэрилор Тале.
Ele rega os montes desde as suas câmaras: a terra se farta do fruto das suas obras.
14 Ту фачь сэ кряскэ ярба пентру вите ши вердецурь пентру невоиле омулуй, ка пэмынтул сэ дя хранэ:
Faz crescer a erva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,
15 вин, каре ынвеселеште инима омулуй, унтделемн, каре-й ынфрумусецязэ фаца, ши пыне, каре-й ынтэреште инима.
E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.
16 Се удэ копачий Домнулуй, чедрий дин Либан, пе каре й-а сэдит Ел.
As árvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do líbano que ele plantou,
17 Ын ей ышь фак пэсэриле куйбурь, яр кокостыркул ышь аре локуинца ын кипарошь;
Onde as aves se aninham: enquanto à cegonha, a sua casa é nas faias.
18 мунций чей ыналць сунт пентру цапий сэлбатичь, яр стынчиле сунт адэпост пентру епурь.
Os altos montes são um refúgio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.
19 Ел а фэкут луна ка сэ арате времуриле; соареле штие кынд требуе сэ апунэ.
Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu ocaso.
20 Ту адучь ынтунерикул ши се фаче ноапте: атунч тоате фяреле пэдурилор се пун ын мишкаре,
Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animais da selva.
21 пуий де лей муӂеск дупэ прадэ ши ышь чер храна де ла Думнезеу.
Os leãozinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.
22 Кынд рэсаре соареле, еле фуг ынапой ши се кулкэ ын визуиниле лор.
Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.
23 Дар омул есе ла лукрул сэу ши ла мунка луй пынэ сяра.
Então sai o homem à sua obra e ao seu trabalho, até à tarde.
24 Кыт де мулте сунт лукрэриле Тале, Доамне! Ту пе тоате ле-ай фэкут ку ынцелепчуне ши пэмынтул есте плин де фэптуриле Тале.
Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.
25 Ятэ маря чя ынтинсэ ши маре: ын еа се мишкэ ненумэрате вецуитоаре мичь ши марь.
Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde há réptis sem número, animais pequenos e grandes.
26 Аколо, пе еа, умблэ корэбииле ши ын еа есте левиатанул ачела пе каре л-ай фэкут сэ се жоаче ын валуриле ей.
Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para nele folgar.
27 Тоате ачесте вецуитоаре Те аштяптэ, ка сэ ле дай храна ла време.
Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo oportuno.
28 Ле-о дай Ту, еле о примеск; Ыць дескизь Ту мына, еле се сатурэ де бунэтэциле Тале.
Dando-lho tu, eles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.
29 Ыць аскунзь Ту Фаца, еле тремурэ; ле ей Ту суфларя, еле мор ши се ынторк ын цэрына лор.
Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o fôlego, morrem, e voltam para o seu pó.
30 Ыць тримиць Ту суфларя: еле сунт зидите ши ынноешть астфел фаца пэмынтулуй.
Envias o teu espírito, e são criados, e assim renovas a face da terra.
31 Ын вечь сэ цинэ слава Домнулуй! Сэ Се букуре Домнул де лукрэриле Луй!
A glória do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.
32 Ел привеште пэмынтул, ши пэмынтул се кутремурэ; атинӂе мунций, ши ей фумегэ.
Olhando ele para a terra, ela treme; tocando nos montes, logo fumegam.
33 Вой кынта Домнулуй кыт вой трэи, вой лэуда пе Думнезеул меу кыт вой фи.
Cantarei ao Senhor enquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, enquanto eu tiver existência.
34 Фие плэкуте Луй кувинтеле меле! Мэ букур де Домнул.
A minha meditação acerca dele será suave: eu me alegrarei no Senhor.
35 Сэ пярэ пэкэтоший де пе пэмынт ши чей рэй сэ ну май фие! Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул! Лэудаць пе Домнул!
Desçam da terra os pecadores, e os ímpios não sejam mais. bendize, ó alma minha, ao Senhor. louvai ao Senhor.
