< Провербеле 18 >
1 Чел урсуз каутэ че-й плаче луй, се супэрэ де орьче лукру бун.
Chi si separa dagli altri cerca la propria soddisfazione e s’arrabbia contro tutto ciò ch’è profittevole.
2 Небунулуй ну-й есте де ынвэцэтурэ, чи вря сэ арате че штие ел.
Lo stolto prende piacere, non nella prudenza, ma soltanto nel manifestare ciò che ha nel cuore.
3 Кынд вине чел рэу, вине ши диспрецул ши, одатэ ку рушиня, вине ши окара.
Quando viene l’empio, viene anche lo sprezzo; e, con la vergogna, viene l’obbrobrio.
4 Кувинтеле гурий унуй ом сунт ка ниште апе адынчь; изворул ынцелепчуний есте ка ун шувой каре курӂе ынтруна.
Le parole della bocca d’un uomo sono acque profonde; la fonte di sapienza è un rivo che scorre perenne.
5 Ну есте бине сэ ай ын ведере фаца челуй рэу, ка сэ недрептэцешть пе чел неприхэнит ла жудекатэ.
Non è bene aver per l’empio de’ riguardi personali, per far torto al giusto nel giudizio.
6 Ворбеле небунулуй адук чартэ ши гура луй ынжурэ пынэ стырнеште ловитурь.
Le labbra dello stolto menano alle liti, e la sua bocca chiama le percosse.
7 Гура небунулуй ый адуче пеиря ши бузеле ый сунт о курсэ пентру суфлет.
La bocca dello stolto è la sua rovina, e le sue labbra sono un laccio per l’anima sua.
8 Кувинтеле бырфиторулуй сунт ка прэжитуриле: алунекэ пынэ ын фундул мэрунтаелор.
Le parole del maldicente son come ghiottonerie, e penetrano fino nell’intimo delle viscere.
9 Чине се леневеште ын лукрул луй есте фрате ку чел че нимичеште.
Anche colui ch’è infingardo nel suo lavoro è fratello del dissipatore.
10 Нумеле Домнулуй есте ун турн таре; чел неприхэнит фуӂе ын ел ши стэ ла адэпост.
Il nome dell’Eterno è una forte torre; il giusto vi corre, e vi trova un alto rifugio.
11 Аверя есте о четате ынтэритэ пентру чел богат; ын ынкипуиря луй, еа есте ун зид ыналт.
I beni del ricco son la sua città forte; son come un’alta muraglia… nella sua immaginazione.
12 Ынаинте де пеире, инима омулуй се ынгымфэ, дар смерения мерӂе ынаинтя славей.
Prima della rovina, il cuor dell’uomo s’innalza, ma l’umiltà precede la gloria.
13 Чине рэспунде фэрэ сэ фи аскултат фаче о простие ши ышь траӂе рушиня.
Chi risponde prima d’aver ascoltato, mostra la sua follia, e rimane confuso.
14 Духул омулуй ыл сприжинэ ла боалэ. Дар духул доборыт де ынтристаре, чине-л ва ридика?
Lo spirito dell’uomo lo sostiene quand’egli è infermo; ma lo spirito abbattuto chi lo solleverà?
15 О инимэ причепутэ добындеште штиинца ши урекя челор ынцелепць каутэ штиинца.
Il cuore dell’uomo intelligente acquista la scienza, e l’orecchio dei savi la cerca.
16 Даруриле унуй ом ый фак лок ши-й дескид интраря ынаинтя челор марь.
I regali che uno fa gli apron la strada e gli dànno adito ai grandi.
17 Чел каре ворбеште ынтый ын причина луй паре кэ аре дрептате, дар вине челэлалт ши-л я ла черчетаре.
Il primo a perorare la propria causa par che abbia ragione; ma vien l’altra parte, e scruta quello a fondo.
18 Сорцул пуне капэт неынцелеӂерилор ши хотэрэште ынтре чей путерничь.
La sorte fa cessare le liti e decide fra i grandi.
19 Фраций недрептэциць сунт май греу де кыштигат декыт о четате ынтэритэ ши чертуриле лор сунт тот аша де греу де ынлэтурат ка зэвоареле уней касе ымпэрэтешть.
Un fratello offeso è più inespugnabile d’una città forte; e le liti tra fratelli son come le sbarre d’un castello.
20 Дин родул гурий луй ышь сатурэ омул трупул, дин венитул бузелор луй се сатурэ.
Col frutto della sua bocca l’uomo sazia il corpo; si sazia col provento delle sue labbra.
21 Моартя ши вяца сунт ын путеря лимбий; орьчине о юбеште ый ва мынка роаделе.
Morte e vita sono in potere della lingua; chi l’ama ne mangerà i frutti.
22 Чине гэсеште о невастэ бунэ гэсеште феричиря; есте ун хар пе каре-л капэтэ де ла Домнул.
Chi ha trovato moglie ha trovato un bene e ha ottenuto un favore dall’Eterno.
23 Сэракул ворбеште ругынду-се, дар богатул рэспунде ку асприме.
Il povero parla supplicando, il ricco risponde con durezza.
24 Чине ышь фаче мулць приетень ый фаче спре ненорочиря луй, дар есте ун приетен каре цине май мулт ла тине декыт ун фрате.
Chi ha molti amici li ha per sua disgrazia; ma v’è tale amico, ch’è più affezionato d’un fratello.