Провербеле 15
1 Ун рэспунс блынд потолеште мыния, дар о ворбэ аспрэ ацыцэ мыния.
La risposta dolce calma il furore, ma la parola dura eccita l’ira.
2 Лимба ынцелепцилор дэ штиинцэ плэкутэ, дар гура несокотицилор ымпроашкэ небуние.
La lingua dei savi è ricca di scienza, ma la bocca degli stolti sgorga follia.
3 Окий Домнулуй сунт ын орьче лок, ей вэд пе чей рэй ши пе чей бунь.
Gli occhi dell’Eterno sono in ogni luogo, osservando i cattivi ed i buoni.
4 Лимба дулче есте ун пом де вяцэ, дар лимба стрикатэ здробеште суфлетул.
La lingua che calma, è un albero di vita, ma la lingua perversa strazia lo spirito.
5 Несокотитул диспрецуеште ынвэцэтура татэлуй сэу, дар чине я сяма ла мустраре ажунӂе ынцелепт.
L’insensato disdegna l’istruzione di suo padre, ma chi tien conto della riprensione diviene accorto.
6 Ын каса челуй неприхэнит есте маре белшуг, дар ын кыштигуриле челуй рэу есте тулбураре.
Nella casa del giusto v’è grande abbondanza, ma nell’entrate dell’empio c’è turbolenza.
7 Бузеле ынцелепцилор сямэнэ штиинца, дар инима челор несокотиць есте стрикатэ.
Le labbra dei savi spargono scienza, ma non così il cuore degli stolti.
8 Жертфа челор рэй есте о скырбэ ынаинтя Домнулуй, дар ругэчуня челор фэрэ приханэ Ый есте плэкутэ.
Il sacrifizio degli empi è in abominio all’Eterno, ma la preghiera degli uomini retti gli è grata.
9 Каля челуй рэу есте урытэ Домнулуй, дар Ел юбеште пе чел че умблэ дупэ неприхэнире.
La via dell’empio è in abominio all’Eterno, ma egli ama chi segue la giustizia.
10 Чине пэрэсеште кэраря есте аспру педепсит, ши чине урэште мустраря ва мури.
Una dura correzione aspetta chi lascia la diritta via; chi odia la riprensione morrà.
11 Локуинца морцилор ши адынкул сунт куноскуте Домнулуй, ку кыт май мулт инимиле оаменилор! (Sheol h7585)
Il soggiorno de’ morti e l’abisso stanno dinanzi all’Eterno; quanto più i cuori de’ figliuoli degli uomini! (Sheol h7585)
12 Батжокориторулуй ну-й плаче сэ фие мустрат, де ачея ну се дуче ла чей ынцелепць.
Il beffardo non ama che altri lo riprenda; egli non va dai savi.
13 О инимэ веселэ ынсенинязэ фаца, дар, кынд инима есте тристэ, духул есте мыхнит.
Il cuore allegro rende ilare il volto, ma quando il cuore è triste, lo spirito è abbattuto.
14 Инима челор причепуць каутэ штиинца, дар гура несокотицилор гэсеште плэчере ын небуние.
Il cuor dell’uomo intelligente cerca la scienza, ma la bocca degli stolti si pasce di follia.
15 Тоате зилеле челуй ненорочит сунт реле, дар чел ку инима мулцумитэ аре ун оспэц некурмат.
Tutt’i giorni dell’afflitto sono cattivi, ma il cuor contento è un convito perenne.
16 Май бине пуцин ку фрикэ де Домнул декыт о маре богэцие ку тулбураре!
Meglio poco col timor dell’Eterno, che gran tesoro con turbolenza.
17 Май бине ун прынз де вердецурь ши драгосте декыт ун боу ынгрэшат ши урэ.
Meglio un piatto d’erbe, dov’è l’amore, che un bove ingrassato, dov’è l’odio.
18 Ун ом юте ла мыние стырнеште чертурь, дар чине есте ынчет ла мыние потолеште неынцелеӂериле.
L’uomo iracondo fa nascere contese, ma chi è lento all’ira acqueta le liti.
19 Друмул ленешулуй есте ка ун хэциш де спинь, дар кэраря челор фэрэ приханэ есте нетезитэ.
La via del pigro è come una siepe di spine, ma il sentiero degli uomini retti è piano.
20 Ун фиу ынцелепт есте букурия татэлуй сэу, дар ун ом несокотит диспрецуеште пе мама са.
Il figliuol savio rallegra il padre, ma l’uomo stolto disprezza sua madre.
21 Небуния есте о букурие пентру чел фэрэ минте, дар ун ом причепут мерӂе пе друмул чел дрепт.
La follia è una gioia per chi è privo di senno, ma l’uomo prudente cammina retto per la sua via.
22 Плануриле ну избутеск кынд липсеште о адунаре каре сэ кибзуяскэ, дар избутеск кынд сунт мулць сфетничь.
I disegni falliscono, dove mancano i consigli; ma riescono, dove son molti i consiglieri.
23 Омул аре букурие сэ дя ун рэспунс ку гура луй. Ши че бунэ есте о ворбэ спусэ ла време потривитэ!
Uno prova allegrezza quando risponde bene; e com’è buona una parola detta a tempo!
24 Пентру чел ынцелепт, кэраря веций дуче ын сус, ка сэ-л абатэ де ла Локуинца морцилор, каре есте жос. (Sheol h7585)
Per l’uomo sagace la via della vita mena in alto e gli fa evitare il soggiorno de’ morti, in basso. (Sheol h7585)
25 Домнул сурпэ каса челор мындри, дар ынтэреште хотареле вэдувей.
L’Eterno spianta la casa dei superbi, ma rende stabili i confini della vedova.
26 Гындуриле реле сунт урыте Домнулуй, дар кувинтеле приетеноасе сунт курате ынаинтя Луй.
I pensieri malvagi sono in abominio all’Eterno, ma le parole benevole son pure agli occhi suoi.
27 Чел лаком де кыштиг ышь тулбурэ каса, дар чел че урэште мита ва трэи.
Chi è avido di lucro conturba la sua casa, ma chi odia i regali vivrà.
28 Инима челуй неприхэнит се гындеште че сэ рэспундэ, дар гура челор рэй ымпроашкэ рэутэць.
Il cuor del giusto medita la sua risposta, ma la bocca degli empi sgorga cose malvage.
29 Домнул Се депэртязэ де чей рэй, дар аскултэ ругэчуня челор неприхэниць.
L’Eterno è lungi dagli empi, ma ascolta la preghiera dei giusti.
30 О привире приетеноасэ ынвеселеште инима, о весте бунэ ынтэреште оаселе.
Uno sguardo lucente rallegra il cuore; una buona notizia impingua l’ossa.
31 Урекя каре я аминте ла ынвэцэтуриле каре дук ла вяцэ локуеште ын мижлокул ынцелепцилор.
L’orecchio attento alla riprensione che mena a vita, dimorerà fra i savi.
32 Чел че ляпэдэ чертаря ышь диспрецуеште суфлетул, дар чел че аскултэ мустраря капэтэ причепере.
Chi rigetta l’istruzione disprezza l’anima sua, ma chi dà retta alla riprensione acquista senno.
33 Фрика де Домнул есте шкоала ынцелепчуний ши смерения мерӂе ынаинтя славей.
Il timor dell’Eterno è scuola di sapienza; e l’umiltà precede la gloria.
