Провербеле 15
1 Ун рэспунс блынд потолеште мыния, дар о ворбэ аспрэ ацыцэ мыния.
La risposta dolce acqueta il cruccio; Ma la parola molesta fa montar l'ira.
2 Лимба ынцелепцилор дэ штиинцэ плэкутэ, дар гура несокотицилор ымпроашкэ небуние.
La scienza adorna la lingua de' savi; Ma la bocca degli stolti sgorga follia.
3 Окий Домнулуй сунт ын орьче лок, ей вэд пе чей рэй ши пе чей бунь.
Gli occhi del Signore [sono] in ogni luogo; Riguardando i malvagi ed i buoni.
4 Лимба дулче есте ун пом де вяцэ, дар лимба стрикатэ здробеште суфлетул.
La medicina della lingua [è] un albero di vita; Ma la sovversione [che avviene] per essa [è simile ad] un fracasso [fatto] dal vento.
5 Несокотитул диспрецуеште ынвэцэтура татэлуй сэу, дар чине я сяма ла мустраре ажунӂе ынцелепт.
Lo stolto disdegna la correzion di suo padre; Ma chi osserva la riprensione diventerà avveduto.
6 Ын каса челуй неприхэнит есте маре белшуг, дар ын кыштигуриле челуй рэу есте тулбураре.
Nella casa del giusto [vi sono] di gran facoltà; Ma [vi è] dissipazione nell'entrate dell'empio.
7 Бузеле ынцелепцилор сямэнэ штиинца, дар инима челор несокотиць есте стрикатэ.
Le labbra de' savi spandono scienza; Ma non [fa già] così il cuor degli stolti.
8 Жертфа челор рэй есте о скырбэ ынаинтя Домнулуй, дар ругэчуня челор фэрэ приханэ Ый есте плэкутэ.
Il sacrificio degli empi [è] cosa abbominevole al Signore; Ma l'orazione degli [uomini] diritti gli [è] cosa grata.
9 Каля челуй рэу есте урытэ Домнулуй, дар Ел юбеште пе чел че умблэ дупэ неприхэнире.
La via dell'empio [è] cosa abbominevole al Signore; Ma egli ama chi procaccia giustizia.
10 Чине пэрэсеште кэраря есте аспру педепсит, ши чине урэште мустраря ва мури.
La correzione [è] spiacevole a chi lascia la [diritta] via; Chi odia la riprensione morrà.
11 Локуинца морцилор ши адынкул сунт куноскуте Домнулуй, ку кыт май мулт инимиле оаменилор! (Sheol h7585)
L'inferno e il luogo della perdizione [son] davanti al Signore; Quanto più i cuori de' figliuoli degli uomini! (Sheol h7585)
12 Батжокориторулуй ну-й плаче сэ фие мустрат, де ачея ну се дуче ла чей ынцелепць.
Lo schernitore non ama che altri lo riprenda, [E] non va a' savi.
13 О инимэ веселэ ынсенинязэ фаца, дар, кынд инима есте тристэ, духул есте мыхнит.
Il cuore allegro abbellisce la faccia; Ma per lo cordoglio lo spirito è abbattuto.
14 Инима челор причепуць каутэ штиинца, дар гура несокотицилор гэсеште плэчере ын небуние.
Il cuor dell'[uomo] intendente cerca la scienza; Ma la bocca degli stolti si pasce di follia.
15 Тоате зилеле челуй ненорочит сунт реле, дар чел ку инима мулцумитэ аре ун оспэц некурмат.
Tutti i giorni dell'afflitto [son] cattivi; Ma chi è allegro di cuore [è come in] un convito perpetuo.
16 Май бине пуцин ку фрикэ де Домнул декыт о маре богэцие ку тулбураре!
Meglio [vale] poco col timor del Signore, Che gran tesoro con turbamento.
17 Май бине ун прынз де вердецурь ши драгосте декыт ун боу ынгрэшат ши урэ.
Meglio [vale] un pasto d'erbe, ove [sia] amore, Che di bue ingrassato, ove [sia] odio.
18 Ун ом юте ла мыние стырнеште чертурь, дар чине есте ынчет ла мыние потолеште неынцелеӂериле.
L'uomo iracondo muove contese; Ma chi è lento all'ira acqueta le risse.
19 Друмул ленешулуй есте ка ун хэциш де спинь, дар кэраря челор фэрэ приханэ есте нетезитэ.
La via del pigro [è] come una siepe di spine; Ma la via degli [uomini] diritti [è] elevata.
20 Ун фиу ынцелепт есте букурия татэлуй сэу, дар ун ом несокотит диспрецуеште пе мама са.
Il figliuol savio rallegra il padre; Ma l'uomo stolto sprezza sua madre.
21 Небуния есте о букурие пентру чел фэрэ минте, дар ун ом причепут мерӂе пе друмул чел дрепт.
La follia [è] allegrezza al[l'uomo] scemo di senno; Ma l'uomo intendente cammina dirittamente.
22 Плануриле ну избутеск кынд липсеште о адунаре каре сэ кибзуяскэ, дар избутеск кынд сунт мулць сфетничь.
I disegni son renduti vani dove non [è] consiglio; Ma sono stabili dove [è] moltitudine di consiglieri.
23 Омул аре букурие сэ дя ун рэспунс ку гура луй. Ши че бунэ есте о ворбэ спусэ ла време потривитэ!
L'uomo riceve allegrezza della risposta della sua bocca; E quant'[è] buona una parola [detta] al suo tempo!
24 Пентру чел ынцелепт, кэраря веций дуче ын сус, ка сэ-л абатэ де ла Локуинца морцилор, каре есте жос. (Sheol h7585)
La via della vita [va] in su all'uomo intendente, Per ritrarsi dall'inferno [che è] a basso. (Sheol h7585)
25 Домнул сурпэ каса челор мындри, дар ынтэреште хотареле вэдувей.
Il Signore spianta la casa de' superbi; Ma stabilisce il confine della vedova.
26 Гындуриле реле сунт урыте Домнулуй, дар кувинтеле приетеноасе сунт курате ынаинтя Луй.
I pensieri malvagi [son] cosa abbominevole al Signore; Ma i detti [che gli son] piacevoli [sono] i puri.
27 Чел лаком де кыштиг ышь тулбурэ каса, дар чел че урэште мита ва трэи.
Chi è dato a cupidigia dissipa la sua casa; Ma chi odia i presenti viverà.
28 Инима челуй неприхэнит се гындеште че сэ рэспундэ, дар гура челор рэй ымпроашкэ рэутэць.
Il cuor del giusto medita [ciò che ha] da rispondere; Ma la bocca degli empi sgorga cose malvage.
29 Домнул Се депэртязэ де чей рэй, дар аскултэ ругэчуня челор неприхэниць.
Il Signore [è] lontano dagli empi; Ma egli esaudisce l'orazione de' giusti.
30 О привире приетеноасэ ынвеселеште инима, о весте бунэ ынтэреште оаселе.
La luce degli occhi rallegra il cuore; La buona novella ingrassa le ossa.
31 Урекя каре я аминте ла ынвэцэтуриле каре дук ла вяцэ локуеште ын мижлокул ынцелепцилор.
L'orecchio che ascolta la riprensione della vita Dimorerà per mezzo i savi.
32 Чел че ляпэдэ чертаря ышь диспрецуеште суфлетул, дар чел че аскултэ мустраря капэтэ причепере.
Chi schifa la correzione disdegna l'anima sua; Ma chi ascolta la riprensione acquista senno.
33 Фрика де Домнул есте шкоала ынцелепчуний ши смерения мерӂе ынаинтя славей.
Il timor del Signore [è] ammaestramento di sapienza; E l'umiltà [va] davanti alla gloria.
