Провербеле 13
1 Ун фиу ынцелепт аскултэ ынвэцэтура татэлуй сэу, дар батжокориторул н-аскултэ мустраря.
Viis Søn elsker tugt, spotter hører ikke paa skænd.
2 Прин родул гурий ай парте де бине, дар чей стрикаць ау парте де силничие.
Af sin Munds Frugt nyder en Mand kun godt, til Vold staar troløses Hu.
3 Чине-шь пэзеште гура ышь пэзеште суфлетул; чине-шь дескиде бузеле марь аляргэ спре пеиря луй.
Vogter man Munden, bevarer man Sjælen, den aabenmundede falder i Vaade.
4 Ленешул дореште мулт, ши тотушь н-аре нимик, дар чей харничь се сатурэ.
Den lade attraar uden at faa, men flittiges Sjæl bliver mæt.
5 Чел неприхэнит урэште кувинтеле минчиноасе, дар чел рэу се фаче урыт ши се акоперэ де рушине.
Den retfærdige hader Løgnetale, den gudløse spreder Skam og Skændsel.
6 Неприхэниря пэзеште пе чел невиноват, дар рэутатя адуче перзаря пэкэтосулуй.
Retfærd skærmer, hvo lydefrit vandrer, Synden fælder de gudløse.
7 Унул фаче пе богатул, ши н-аре нимик, алтул фаче пе сэракул, ши аре тотушь марь авуций.
Mangen lader rig og ejer dog intet, mangen lader fattig og ejer dog meget.
8 Омул ку богэция луй ышь рэскумпэрэ вяца, дар сэракул н-аскултэ мустраря.
Mands Rigdom er Løsepenge for hans Liv, Fattigmand faar ingen Trusel at høre.
9 Лумина челор неприхэниць арде войоасэ, дар кандела челор рэй се стинӂе.
Retfærdiges Lys bryder frem, gudløses Lampe gaar ud.
10 Прин мындрие се ацыцэ нумай чертурь, дар ынцелепчуня есте ку чел че аскултэ сфатуриле.
Ved Hovmod vækkes kun Splid, hos dem, der lader sig raade, er Visdom.
11 Богэция кыштигатэ фэрэ трудэ скаде, дар че се стрынӂе ынчетул ку ынчетул креште.
Rigdom, vundet i Hast, smuldrer hen, hvad der samles Haandfuld for Haandfuld, øges.
12 О нэдежде амынатэ ымболнэвеште инима, дар о доринцэ ымплинитэ есте ун пом де вяцэ.
At bie længe gør Hjertet sygt, opfyldt Ønske er et Livets Træ.
13 Чине несокотеште Кувынтул Домнулуй се перде, дар чине се теме де порункэ есте рэсплэтит.
Den, der lader haant om Ordet, slaas ned, den, der frygter Budet, faar Løn.
14 Ынвэцэтура ынцелептулуй есте ун извор де вяцэ, ка сэ абатэ пе ом дин курселе морций.
Vismands Lære er en Livsens Kilde, derved undgaas Dødens Snarer.
15 О минте сэнэтоасэ кыштигэ бунэвоинцэ, дар каля челор стрикаць есте петроасэ.
God Forstand vinder Yndest, troløses Vej er deres Undergang.
16 Орьче ом кибзуит лукрязэ ку куноштинцэ, дар небунул ышь дэ ла ивялэ небуния.
Hver, som er klog, gaar til Værks med Kundskab, Taaben udfolder Daarskab.
17 Ун сол рэу каде ын ненорочире, дар ун сол крединчос адуче тэмэдуире.
Gudløs Budbringer gaar det galt, troværdigt Bud bringer Lægedom.
18 Сэрэчия ши рушиня сунт партя челуй че ляпэдэ чертаря, дар чел че я сяма ла мустраре есте пус ын чинсте.
Afvises Tugt, faar man Armod og Skam; agtes paa Revselse, bliver man æret.
19 Ымплиниря уней доринце есте дулче суфлетулуй, дар челор небунь ле есте урыт сэ се ласе де рэу.
Opfyldt Ønske er sødt for Sjælen, at vige fra ondt er Taaber en Gru.
20 Чине умблэ ку ынцелепций се фаче ынцелепт, дар куй ый плаче сэ се ынсоцяскэ ку небуний о дуче рэу.
Omgaas Vismænd, saa bliver du viis, ilde faren er Taabers Ven.
21 Ненорочиря урмэреште пе чей че пэкэтуеск, дар чей неприхэниць вор фи рэсплэтиць ку феричире.
Vanheld følger Syndere, Lykken naar de retfærdige.
22 Омул де бине ласэ моштениторь пе копиий копиилор сэй, дар богэцииле пэкэтосулуй сунт пэстрате пентру чел неприхэнит.
Den gode efterlader Børnebørn Arv, til retfærdige gemmes Synderens Gods.
23 Огорул пе каре-л десцеленеште сэракул дэ о хранэ ымбелшугатэ, дар мулць пер дин причина недрептэций лор.
Paa Fattigfolks Nyjord er rigelig Føde, mens mangen rives bort ved Uret.
24 Чине круцэ нуяуа урэште пе фиул сэу, дар чине-л юбеште ыл педепсеште ындатэ.
Hvo Riset sparer, hader sin Søn, den, der elsker ham, tugter i Tide.
25 Чел неприхэнит мэнынкэ пынэ се сатурэ, дар пынтечеле челор рэй дуче липсэ.
Den retfærdige spiser, til Sulten er stillet, gudløses Bug er tom.
