Провербеле 10
1 Пилделе луй Соломон. Ун фиу ынцелепт есте букурия татэлуй, дар ун фиу небун есте мыхниря мамей сале.
Proverbi di Salomone. Un figliuol savio rallegra suo padre, ma un figliuolo stolto è il cordoglio di sua madre.
2 Комориле кыштигате пе недрепт ну фолосеск, дар неприхэниря избэвеште де ла моарте.
I tesori d’empietà non giovano, ma la giustizia libera dalla morte.
3 Домнул ну ласэ пе чел неприхэнит сэ суфере де фоаме, дар ындепэртязэ пофта челор рэй.
L’Eterno non permette che il giusto soffra la fame, ma respinge insoddisfatta l’avidità degli empi.
4 Чине лукрязэ ку о мынэ ленешэ сэрэчеште, дар мына челор харничь ымбогэцеште.
Chi lavora con mano pigra impoverisce, ma la mano dei diligenti fa arricchire.
5 Чине стрынӂе вара есте ун ом кибзуит, чине доарме ын тимпул сечератулуй есте ун ом каре фаче рушине.
Chi raccoglie nella estate è un figliuolo prudente, ma chi dorme durante la raccolta è un figliuolo che fa vergogna.
6 Пе капул челуй неприхэнит сунт бинекувынтэрь, дар гура челор рэй аскунде силничие.
Benedizioni vengono sul capo dei giusti, ma la violenza cuopre la bocca degli empi.
7 Помениря челуй неприхэнит есте бинекувынтатэ, дар нумеле челор рэй путрезеште.
La memoria del giusto e in benedizione, ma il nome degli empi marcisce.
8 Чине аре о инимэ ынцеляптэ примеште ынвэцэтуриле, дар чине аре о гурэ несокотитэ се прэпэдеште сингур.
Il savio di cuore accetta i precetti, ma lo stolto di labbra va in precipizio.
9 Чине умблэ фэрэ приханэ умблэ фэрэ тямэ, дар чине апукэ пе кэй стрымбе се дэ сингур де гол.
Chi cammina nella integrità cammina sicuro, ma chi va per vie tortuose sarà scoperto.
10 Чине клипеште дин окь есте о причинэ де ынтристаре ши чине аре о гурэ несокотитэ се прэпэдеште сингур.
Chi ammicca con l’occhio cagiona dolore, e lo stolto di labbra va in precipizio.
11 Гура челуй неприхэнит есте ун извор де вяцэ, дар гура челор рэй аскунде силничие.
La bocca del giusto è una fonte di vita, ma la bocca degli empi nasconde violenza.
12 Ура стырнеште чертурь, дар драгостя акоперэ тоате грешелиле.
L’odio provoca liti, ma l’amore cuopre ogni fallo.
13 Пе бузеле омулуй причепут се афлэ ынцелепчуня, дар нуяуа есте пентру спателе челуй фэрэ минте.
Sulle labbra dell’uomo intelligente si trova la sapienza, ma il bastone è per il dosso di chi è privo di senno.
14 Ынцелепций пэстрязэ штиинца, дар гура небунулуй есте о пеире апропиятэ.
I savi tengono in serbo la scienza, ma la bocca dello stolto e una rovina imminente.
15 Аверя есте о четате ынтэритэ пентру чел богат, дар прэпэдиря челор ненорочиць есте сэрэчия лор.
I beni del ricco sono la sua città forte; la rovina de’ poveri è la loro povertà.
16 Чел неприхэнит ышь ынтребуинцязэ кыштигул пентру вяцэ, яр чел рэу ышь ынтребуинцязэ венитул пентру пэкат.
Il lavoro del giusto serve alla vita, le entrate dell’empio servono al peccato.
17 Чине ышь адуче аминте де чертаре апукэ пе каля веций, дар чел че уйтэ мустраря апукэ пе кэй грешите.
Chi tien conto della correzione, segue il cammino della vita; ma chi non fa caso della riprensione si smarrisce.
18 Чине аскунде ура аре бузе минчиноасе ши чине рэспындеште бырфелиле есте ун небун.
Chi dissimula l’odio ha labbra bugiarde, e chi spande la calunnia è uno stolto.
19 Чине ворбеште мулт ну се поате сэ ну пэкэтуяскэ, дар чел че-шь цине бузеле есте ун ом кибзуит.
Nella moltitudine delle parole non manca la colpa, ma chi frena le sue labbra è prudente.
20 Лимба челуй неприхэнит есте арӂинт алес; инима челор рэй есте пуцин лукру.
La lingua del giusto è argento eletto; il cuore degli empi val poco.
21 Бузеле челуй неприхэнит ынвиорязэ пе мулць оамень, дар небуний мор фииндкэ н-ау жудекатэ.
Le labbra del giusto pascono molti, ma gli stolti muoiono per mancanza di senno.
22 Бинекувынтаря Домнулуй ымбогэцеште ши Ел ну ласэ сэ фие урматэ де ничун неказ.
Quel che fa ricchi è la benedizione dell’Eterno e il tormento che uno si dà non le aggiunge nulla.
23 Пентру чел небун есте о плэчере сэ факэ рэул, дар пентру чел ынцелепт есте о плэчере сэ лукрезе ку причепере.
Commettere un delitto, per lo stolto, è come uno spasso; tale è la sapienza per l’uomo accorto.
24 Челуй рэу, де че се теме, ачея и се ынтымплэ, дар челор неприхэниць ли се ымплинеште доринца.
All’empio succede quello che teme, ma ai giusti è concesso quel che desiderano.
25 Кум трече выртежул, аша пере чел рэу, дар чел неприхэнит аре темелий вешниче.
Come procella che passa, l’empio non è più, ma il giusto ha un fondamento eterno.
26 Кум есте оцетул пентру динць ши фумул пентру окь, аша есте ленешул пентру чел че-л тримите.
Come l’aceto ai denti e il fumo agli occhi, così è il pigro per chi lo manda.
27 Фрика де Домнул лунӂеште зилеле, дар аний челуй рэу сунт скуртаць.
Il timor dell’Eterno accresce i giorni ma gli anni degli empi saranno accorciati.
28 Аштептаря челор неприхэниць ну ва фи декыт букурие, дар нэдеждя челор рэй ва пери.
L’aspettazione dei giusti è letizia, ma la speranza degli empi perirà.
29 Каля Домнулуй есте ун зид де апэраре пентру чел невиноват, дар есте о топение пентру чей че фак рэул.
La via dell’Eterno è una fortezza per l’uomo integro, ma una rovina per gli operatori d’iniquità.
30 Чел неприхэнит ну се ва клэтина ничодатэ, дар чей рэй ну вор локуи ын царэ.
Il giusto non sarà mai smosso, ma gli empi non abiteranno la terra.
31 Гура челуй неприхэнит скоате ынцелепчуне, дар лимба стрикатэ ва фи нимичитэ.
La bocca del giusto sgorga sapienza, ma la lingua perversa sarà soppressa.
32 Бузеле челуй неприхэнит штиу сэ ворбяскэ лукрурь плэкуте, дар гура челор рэй спуне рэутэць.
Le labbra del giusto conoscono ciò che è grato, ma la bocca degli empi e piena di perversità.
