Марку 14
1 Дупэ доуэ зиле ера Празникул Паштелор ши ал Азимелор. Преоций чей май де сямэ ши кэртурарий кэутау кум сэ приндэ пе Исус ку виклешуг ши сэ-Л омоаре.
E dali a dois dias era a Páscoa, e [a festa] dos pães sem fermento; e os chefes dos sacerdotes, e os escribas buscavam um meio de prendê-lo através de um engano, e o matarem.
2 Кэч зичяу: „Ну ын тимпул празникулуй, ка ну кумва сэ се факэ тулбураре ын нород.”
Pois diziam: “Não na festa, para que não aconteça tumulto entre o povo.”
3 Пе кынд шедя Исус ла масэ, ын Бетания, ын каса луй Симон лепросул, а венит о фемее каре авя ун вас де алабастру ку мир де нард курат, фоарте скумп, ши, дупэ че а спарт васул, а турнат мирул пе капул луй Исус.
E estando ele em Betânia, na casa de Simão o Leproso, sentado [à mesa], veio uma mulher, que tinha um vaso de alabastro, de óleo perfumado de nardo puro, de muito preço, e quebrando o vaso de alabastro, derramou-o sobre a cabeça dele.
4 Унора динтре ей ле-а фост неказ ши зичяу: „Че рост аре рисипа ачаста де мир?
E houve alguns que em si mesmos se indignaram, [e disseram]: “Para que foi feito este desperdício do óleo perfumado?
5 Мирул ачеста с-ар фи путут винде ку май мулт де трей суте де лей ши сэ се дя сэрачилор.” Ши ле ера фоарте неказ пе фемея ачея.
Porque este óleo perfumado podia ter sido vendido por mais de trezentos denários, e seria dado aos pobres.” E reclamavam contra ela.
6 Дар Исус ле-а зис: „Лэсаць-о ын паче. Де че-й фачець супэраре? Еа а фэкут ун лукру фрумос фацэ де Мине,
Porém Jesus disse: “Deixai-a; por que a incomodais? Ela me fez boa obra.
7 кэч песэрачь ый авець тотдяуна ку вой ши ле путець фаче бине орькынд воиць, дар пе Мине ну Мэ авець тотдяуна.
Porque pobres sempre tendes convosco; e quando quiserdes, podeis lhes fazer bem; porém a mim, nem sempre me tendes.
8 Еа а фэкут че а путут; Мь-а унс трупул май динаинте, пентру ынгропаре.
Esta fez o que podia; adiantou-se para ungir o meu corpo, para a sepultura.
9 Адевэрат вэ спун кэ, орьунде ва фи проповэдуитэ Евангелия ачаста, ын тоатэ лумя, се ва историси ши че а фэкут фемея ачаста, спре помениря ей.”
Em verdade vos digo, que onde quer que em todo o mundo o Evangelho for pregado, também o que esta fez será dito em sua memória.”
10 Иуда Искариотянул, унул дин чей дойспрезече, с-а дус ла преоций чей май де сямэ, ка сэ ле вындэ пе Исус.
E Judas Iscariotes, um dos doze, foi aos chefes dos sacerdotes, para o entregar a eles.
11 Кынд ау аузит ей лукрул ачеста, с-ау букурат ши й-ау фэгэдуит бань. Ши Иуда кэута ун прилеж нимерит ка сэ-Л дя ын мыниле лор.
E eles ouvindo, alegraram-se; e prometeram lhe dar dinheiro; e buscava como o entregaria em tempo oportuno.
12 Ын зиуа динтый а Празникулуй Азимелор, кынд жертфяу Паштеле, ученичий луй Исус Й-ау зис: „Унде воешть сэ не дучем сэ-Ць прегэтим ка сэ мэнынчь Паштеле?”
E o primeiro dia dos pães sem fermento, quando sacrificavam [o cordeiro da] Páscoa, seus discípulos lhe disseram: “Onde queres que vamos preparar para comerdes a Páscoa?”
13 Ел а тримис пе дой дин ученичий Сэй ши ле-а зис: „Дучеци-вэ ын четате. Аколо авець сэ ынтылниць ун ом дукынд ун улчор ку апэ, мерӂець дупэ ел.
E mandou dois de seus discípulos, e disse-lhes: “Ide à cidade, e um homem que leva um cântaro de água vos encontrará, a ele segui.
14 Унде ва интра ел, спунець стэпынулуй касей: ‘Ынвэцэторул зиче: «Унде есте одая пентру оаспець, ын каре сэ мэнынк Паштеле ку ученичий Мей?»’
E onde quer que ele entrar, dizei ao senhor da casa: O Mestre diz: Onde está o cômodo onde comerei Páscoa com meus discípulos?
15 Ши аре сэ вэ арате о одае маре де сус, аштернутэ гата; аколо сэ прегэтиць пентру ной.”
E ele vos mostrará um grande salão, ornado e preparado; ali fazei os preparativos para nós.”
16 Ученичий ау плекат, ау ажунс ын четате ши ау гэсит аша кум ле спусесе Ел. Ши ау прегэтит Паштеле.
E osdiscípulos saíram, e vieram à cidade, e acharam como havia lhes dito, e prepararam a Páscoa.
17 Сяра, Исус а венит ку чей дойспрезече.
E chegada a tarde, veio com os doze.
18 Пе кынд шедяу ла масэ ши мынкау, Исус а зис: „Адевэрат вэ спун кэ унул дин вой, каре мэнынкэ ку Мине, Мэ ва винде.”
E quando se sentaram [à mesa], e comeram, Jesus disse: “Em verdade vos digo, que um de vós, que está comendo comigo, me trairá.”
19 Ей ау ынчепут сэ се ынтристезе ши сэ-Й зикэ унул дупэ алтул: „Ну кумва сунт еу?”
Eles começaram a se entristecer, e a lhe dizer um após outro: “Por acaso sou eu?”
20 „Есте унул дин чей дойспрезече”, ле-а рэспунс Ел, „ши ануме чел че ынтинӂе мына ку Мине ын блид.
Porém ele lhes respondeu: “[É] um dos doze, o que está molhando [a mão] comigo no prato.
21 Фиул омулуй, негрешит, Се дуче дупэ кум есте скрис деспре Ел. Дар вай де омул ачела прин каре есте вындут Фиул омулуй! Май бине ар фи фост пентру ел сэ ну се фи нэскут.”
Pois em verdade o Filho do homem vai, como está escrito sobre ele; mas ai daquele homem por quem o Filho do homem é traído; bom lhe fosse ao tal homem não haver nascido.”
22 Пе кынд мынкау, Исус а луат о пыне ши, дупэ че а бинекувынтат, а фрынт-о ши ле-а дат, зикынд: „Луаць, мынкаць, ачеста есте трупул Меу.”
E enquanto eles comiam, [Jesus] tomou o pão; e bendizendo, partiu-o, deu-lhes, e disse: “Tomai, isto é o meu corpo.”
23 Апой а луат ун пахар ши, дупэ че а мулцумит луй Думнезеу, ли л-а дат ши ау бэут тоць дин ел.
E tomando o copo, e dando graças, deu-lhes; e todos beberam dele.
24 Ши ле-а зис: „Ачеста есте сынӂеле Меу, сынӂеле легэмынтулуй челуй ноу, каре се варсэ пентру мулць.
E disse-lhes: “Isto é o meu sangue, o do testamento, que é derramado por muitos.
25 Адевэрат вэ спун кэ, де акум ынколо, ну вой май бя дин родул вицей, пынэ ын зиуа кынд ыл вой бя ноу ын Ымпэрэция луй Думнезеу.”
Em verdade vos digo, que não beberei mais do fruto da vide, até aquele dia, quando o beber novo no Reino de Deus.”
26 Дупэ че ау кынтат кынтэриле де лаудэ, ау ешит ын Мунтеле Мэслинилор.
E depois de cantarem um hino, saíram para o monte das Oliveiras.
27 Исус ле-а зис: „Ын ноаптя ачаста, тоць вець авя ун прилеж де потикнире, пентру кэ есте скрис: ‘Вой батеПэсторул, ши оиле вор фи рисипите.’
E Jesus lhes disse: “Todos vós falhareis; porque está escrito: Ferirei ao pastor, e as ovelhas serão dispersas.
28 Дар, дупэче вой ынвия, вой мерӂе ынаинтя воастрэ ын Галилея.”
Mas depois de eu haver ressuscitado, irei adiante de vós para a Galileia.”
29 Петру й-а зис: „Кяр дакэ тоць ар авя ун прилеж де потикнире, еу ну вой авя.”
E Pedro lhe disse: “Ainda que todos falhem, eu não [falharei].”
30 Ши Исус й-а зис: „Адевэрат ыць спун кэ астэзь, кяр ын ноаптя ачаста, ынаинте ка сэ кынте кокошул де доуэ орь, те вей лепэда де Мине де трей орь.”
Jesus lhe disse: “Em verdade te digo, que hoje, nesta noite, antes que o galo cante duas vezes, me negarás três vezes.”
31 Дар Петру Й-а зис ку ши май мултэ тэрие: „Кяр дакэ ар требуи сэ мор ымпреунэ ку Тине, тот ну мэ вой лепэда де Тине.” Ши тоць чейлалць ау спус ачелашь лукру.
Mas [Pedro], insistindo, dizia: “Ainda que me seja necessário morrer contigo, em maneira nenhuma te negarei.” E todos diziam também da mesma maneira.
32 С-ау дус апой ынтр-ун лок ынгрэдит, нумит Гетсимань. Ши Исус а зис ученичилор Сэй: „Шедець аич пынэ Мэ вой руга.”
E vieram ao lugar, cujo nome era Getsêmani, e disse a seus discípulos: “Sentai-vos aqui, enquanto eu oro.”
33 А луат ку Ел пе Петру, пе Иаков ши пе Иоан ши а ынчепут сэ Се ынспэймынте ши сэ Се мыхняскэ фоарте таре.
E tomou consigo Pedro, Tiago, e João, e começou a ficar muito apavorado e angustiado.
34 Ел ле-а зис: „Суфлетул Меу есте купринс де о ынтристареде моарте; рэмынець аич ши вегяць!”
E disse-lhes: “Minha alma totalmente está triste até a morte; ficai-vos aqui, e vigiai.”
35 Апой а мерс пуцин май ынаинте, С-а арункат ла пэмынт ши Се руга ка, дакэ есте ку путинцэ, сэ трякэ де ла Ел часул ачела.
Então ele foi um pouco mais adiante, e prostrou-se em terra. E orou, que se fosse possível, afastasse dele aquela hora.
36 Ел зичя: „Ава– адикэ ‘Татэ’ –, Цие тоателукруриле Ыць сунт ку путинцэ; депэртязэ де ла Мине пахарул ачеста! Тотушь, факэ-се ну че воеск Еу, чи че воешть Ту.”
E disse: “Aba, Pai, todas as coisas te são possíveis; passa de mim este copo; porém não [se faça] o que eu quero, mas sim o que tu [queres].”
37 Ши а венит ла ученичь, пе каре й-а гэсит дорминд. Ши а зис луй Петру: „Симоне, ту дормь? Ун час н-ай фост ын старе сэ вегезь?
Depois veio de volta, e os achou dormindo; e disse a Pedro: “Simão, estás dormindo? Não podes vigiar uma hora?
38 Вегяць ши ругаци-вэ, ка сэ ну кэдець ын испитэ; духулесте плин де рывнэ, дар трупул есте непутинчос.”
Vigiai, e orai, para que não entreis em tentação; o espírito em verdade [está] pronto, mas a carne [é] fraca.”
39 С-а дус ярэшь ши С-а ругат, зикынд ачеляшь кувинте.
E depois que se foi novamente, orou, dizendo as mesmas palavras.
40 Апой С-а ынторс дин ноу ши й-а гэсит дорминд, пентру кэ ли се ынгреуясерэ окий де сомн. Ей ну штияу че сэ-Й рэспундэ.
Quando voltou outra vez, achou-os dormindo; porque os olhos deles estavam pesados, e não sabiam o que lhe responder.
41 Ын сфыршит, а венит а трея оарэ ши ле-а зис: „Дормиць де акум ши одихници-вэ! Дестул! Авенит часул! Ятэ кэ Фиул омулуй есте дат ын мыниле пэкэтошилор.
E veio a terceira vez, e disse-lhes: “Ainda estais dormindo e descansando? Basta, chegada é a hora. Eis que o Filho do homem é entregue em mãos dos pecadores.
42 Скулаци-вэ; хайдем сэ мерӂем; ятэ кэ се апропие вынзэторул!”
Levantai-vos, vamos; eis que o que me trai está perto.
43 Ши ындатэ, пе кынд ворбя Ел ынкэ, а венит Иуда, унул дин чей дойспрезече, ши ымпреунэ ку ел а венит о мулциме де оамень ку сэбий ши ку чомеӂе, тримишь де преоций чей май де сямэ, де кэртурарь ши де бэтрынь.
E logo, enquanto ele ainda estava falando, veio Judas, que era um dos doze, e com ele uma multidão, com espadas e bastões, da parte dos chefes dos sacerdotes, dos escribas, dos anciãos.
44 Вынзэторул ле дэдусе семнул ачеста: „Пе каре-Л вой сэрута, Ачела есте; сэ-Л приндець ши сэ-Л дучець суб пазэ.”
E o que o traía lhes tinha dado um sinal comum, dizendo: “Ao que eu beijar, é esse; prendei-o, e levai-o em segurança.”
45 Кынд а венит Иуда, с-а апропият ындатэ де Исус ши Й-а зис: „Ынвэцэторуле!” Ши Л-а сэрутат мулт.
E quando veio, logo foi-se a ele, e disse-lhe: “Rabi”, e o beijou.
46 Атунч, оамений ачея ау пус мына пе Исус ши Л-ау принс.
Então o agarraram, e o prenderam.
47 Унул дин чей че стэтяу лынгэ Ел а скос сабия, а ловит пе робул марелуй преот ши й-а тэят урекя.
E um dos que estavam ali presentes puxou a espada, feriu o servo do sumo sacerdote, e cortou-lhe a orelha.
48 Исус а луат кувынтул ши ле-а зис: „Аць ешит ка дупэ ун тылхар, ку сэбий ши ку чомеӂе, ка сэ Мэ приндець.
Jesus começou a lhes dizer: “Viestes me prender com espadas e bastões, como [se eu fosse] um bandido?
49 Ын тоате зилеле ам фост ла вой ши ынвэцам пе оамень ын Темплу, ши ну М-аць принс. Дар тоате ачесте лукрурь с-ау ынтымплат ка сэсе ымплиняскэ Скриптуриле.”
Todo dia eu estava convosco no templo, ensinando, e não me prendestes; mas [assim se faz] para que as Escrituras se cumpram.”
50 Атунч, тоць ученичий Л-ау пэрэсит ши ау фуӂит.
Então todos o deixaram, e fugiram.
51 Дупэ Ел мерӂя ун тынэр каре н-авя пе труп декыт о ынвелитоаре де пынзэ де ин. Ау пус мына пе ел,
E certo rapaz o seguia, envolto num lençol sobre o [corpo] nu. E o agarraram.
52 дар ел шь-а лэсат ынвелитоаря ши а фуӂит ын пеля гоалэ.
Mas ele largou o lençol, e fugiu nu.
53 Пе Исус Л-ау дус ла мареле преот, унде с-ау адунат тоць преоций чей май де сямэ, бэтрыний ши кэртурарий.
E levaram Jesus ao sumo sacerdote; e ajuntaram-se todos os chefes dos sacerdotes, os anciãos, e os escribas.
54 Петру Л-а урмат де департе пынэ ын куртя марелуй преот, а шезут жос ымпреунэ ку апрозий ши се ынкэлзя ла пара фокулуй.
E Pedro o seguiu de longe até dentro do pátio do sumo sacerdote, e ficou sentado com os oficiais, esquentando-se ao fogo.
55 Преоций чей май де сямэ ши тот соборул кэутау врео мэртурие ымпотрива луй Исус, ка сэ-Л омоаре, дар ну гэсяу ничуна.
E os chefes dos sacerdotes, e todo o supremo conselho buscavam [algum] testemunho contra Jesus, para o matarem, e não [o] achavam.
56 Пентру кэ мулць фэчяу мэртурисирь минчиноасе ымпотрива Луй, дар мэртурисириле лор ну се потривяу.
Porque muitos davam falso testemunho contra ele, mas os testemunhos não concordavam entre si.
57 Уний с-ау скулат ши ау фэкут о мэртурисире минчиноасэ ымпотрива Луй ши ау зис:
E alguns se levantavam e davam falso testemunho contra ele, dizendo:
58 „Ной Л-ам аузит зикынд: ‘Еу вой стрика Темплул ачеста, фэкут де мынь оменешть, ши ын трей зиле вой ридика ун алтул, каре ну ва фи фэкут де мынь оменешть.’”
“Nós o ouvimos dizer: Eu derrubarei este templo feito por mãos, e em três dias construirei outro feito não por mãos.
59 Нич кяр ын привинца ачаста ну се потривя мэртурисиря лор.
E nem assim o testemunho deles era concordante.
60 Атунч, мареле преот с-а скулат ын пичоаре ын мижлокул адунэрий, а ынтребат пе Исус ши Й-а зис: „Ну рэспунзь нимик? Че мэртурисеск оамений ачештя ымпотрива Та?”
Então o sumo sacerdote levantou-se no meio, e perguntou a Jesus: “Não respondes nada? O que estes testemunham contra ti?”
61 Исус тэчя ши ну рэспундя нимик. Мареле преот Л-а ынтребат ярэшь ши Й-а зис: „Ешть Ту Христосул, Фиул Челуй Бинекувынтат?”
Mas ele ficou calado, e nada respondeu. O sumo sacerdote voltou a lhe perguntar: “És tu o Cristo, o Filho daquele que é Bendito?”
62 „Да, сунт”, й-а рэспунс Исус. „Шивець ведя пе Фиул омулуй шезынд ла дряпта путерий ши венинд пе норий черулуй.”
Jesus respondeu: “Eu sou. E vereis o Filho do homem sentado à direita do Poderoso, e vindo com as nuvens do céu.”
63 Атунч, мареле преот шь-а рупт хайнеле ши а зис: „Че невое май авем де марторь?
E o sumo sacerdote, rasgando suas roupas, disse: “Para que mais necessitamos de testemunhas?
64 Аць аузит хула. Че ви се паре?” Тоць Л-ау осындит сэ фие педепсит ку моартя.
Vós ouvistes a blasfêmia. Que vos parece?” E todos o condenaram como culpado de morte.
65 Ши уний ау ынчепут сэ-Л скуйпе, сэ-Й акопере фаца, сэ-Л батэ ку пумний ши сэ-Й зикэ: „Пророчеште!” Яр апрозий Л-ау примит ын палме.
E alguns começaram a cuspir nele, e a cobrir o rosto dele; e a dar-lhe de socos, e dizer-lhe: “Profetiza”. E os oficiais o receberam com bofetadas.
66 Пе кынд стэтя Петру жос ын курте, а венит уна дин служничеле марелуй преот.
E, enquanto Pedro estava no pátio abaixo, veio uma das servas do sumo sacerdote.
67 Кынд а вэзут пе Петру ынкэлзинду-се, с-а уйтат цинтэ ла ел ши й-а зис: „Ши ту ерай ку Исус дин Назарет!”
Quando ela viu Pedro, que estava sentado esquentando-se, olhou para ele, e disse: “Também tu estavas com Jesus, o Nazareno.”
68 Ел с-а лепэдат ши а зис: „Ну штиу, нич ну ынцелег че врей сэ зичь.” Апой а ешит ын придвор. Ши а кынтат кокошул.
Mas ele negou, dizendo: “Não [o] conheço, nem sei o que dizes.”; e saiu para o alpendre.
69 Кынд л-а вэзут служника, а ынчепут ярэшь сэ спунэ челор че стэтяу аколо: „Ачеста есте унул динтре оамений ачея.”
A serva o viu, e começou a dizer outra vez aos que ali estavam: “Este é um deles”.
70 Ши ел с-а лепэдат дин ноу. Дупэ пуцинэ време, чей че стэтяу аколо ау зис ярэшь луй Петру: „Ну май ынкапе ындоялэ кэ ешть унул дин оамений ачея, кэч ешть галилеян ши граюл тэу сямэнэ ку ал лор.”
Mas ele o negou de novo. E pouco depois, outra vez os que ali estavam disseram a Pedro: “Verdadeiramente tu és um deles; pois também és galileu””.
71 Атунч, ел а ынчепут сэ се блестеме ши сэ се журе: „Ну куноск пе Омул ачеста деспре каре ворбиць!”
Então ele começou a amaldiçoar e a jurar, [dizendo]: “Não conheço esse homem de quem dizeis.”
72 Ындатэ а кынтат кокошул а доуа оарэ. Ши Петру шь-а адус аминте де ворба пе каре й-о спусесе Исус: „Ынаинте ка сэ кынте кокошул де доуэ орь, те вей лепэда де Мине де трей орь.” Ши гындинду-се ла ачест лукру, а ынчепут сэ плынгэ.
Imediatamente o galo cantou a segunda vez. E Pedro se lembrou da palavra que Jesus havia lhe dito: “Antes que o galo cante duas vezes, tu me negarás três vezes.” Então ele retirou-se dali e chorou.
