Марку 11
1 Кынд с-ау апропият де Иерусалим ши ау фост лынгэ Бетфаге ши Бетания, ынспре Мунтеле Мэслинилор, Исус а тримис пе дой дин ученичий Сэй
Quando eles se aproximaram de Jerusalém, próximo a Betfagé e Betânia, ao lado do Monte das Oliveiras, Jesus enviou dois dos seus discípulos na frente.
2 ши ле-а зис: „Дучеци-вэ ын сатул динаинтя воастрэ. Ындатэ че вець интра ын ел, вець гэси ун мэгэруш легат, пе каре н-а ынкэлекат ынкэ ничун ом; дезлегаци-л ши адучеци-Ми-л.
Ele lhes disse: “Entrem na vila ali adiante e, assim que entrarem, vocês encontrarão um jumentinho amarrado, que nunca foi montado por ninguém antes. Desamarrem-no e o tragam aqui.
3 Дакэ вэ ва ынтреба чинева: ‘Пентру че фачець лукрул ачеста?’ сэ рэспундець: ‘Домнул аре требуинцэ де ел.’ Ши ындатэ ыл ва тримите ынапой аич.”
Se alguém perguntar o que vocês estão fazendo, digam-lhe: ‘O Senhor precisa dele e logo o enviará de volta.’”
4 Ученичий с-ау дус, ау гэсит мэгэрушул легат афарэ, лынгэ о ушэ, ла котитура друмулуй, ши л-ау дезлегат.
Então, eles partiram e encontraram o animal na rua, amarrado junto a um portão e o desamarraram.
5 Уний дин чей че стэтяу аколо ле-ау зис: „Че фачець? Де че дезлегаць мэгэрушул ачеста?”
Algumas pessoas que estavam por perto perguntaram: “O que vocês estão fazendo, desamarrando o jumentinho”?
6 Ей ау рэспунс кум ле порунчисе Исус. Ши й-ау лэсат сэ плече.
Os discípulos responderam exatamente como Jesus lhes tinha dito e as pessoas os deixaram ir.
7 Ау адус мэгэрушул ла Исус, шь-ау арункат хайнеле пе ел ши Исус а ынкэлекат пе ел.
Eles trouxeram o animal para Jesus, colocaram as suas capas nele e Jesus o montou.
8 Мулць оамень ышь аштерняу хайнеле пе друм, яр алций пресэрау рамурь пе каре ле тэясерэ де пе кымп.
Muitas pessoas colocaram as suas capas na estrada, enquanto outras jogavam ramos, que tinham cortado nos campos, pelo caminho em que Jesus passava.
9 Чей че мерӂяу ынаинте ши чей че веняу дупэ Исус стригау: „Осана! Бинекувынтат есте Чел че вине ын Нумеле Домнулуй!
As pessoas que iam na frente e aquelas que iam atrás de Jesus, todas gritavam: “Hosana! Que Deus abençoe aquele que vem em nome do Senhor!
10 Бинекувынтатэ есте Ымпэрэция каре вине, Ымпэрэция пэринтелуй ностру Давид! Осана ын черуриле пряыналте!”
Que Deus abençoe o Reino do nosso pai Davi, que está vindo! Hosana nas alturas!”
11 Исус а интрат ын Иерусалим ши С-а дус ын Темплу. Дупэ че С-а уйтат ла тоате лукруриле де жур ымпрежур, фииндкэ ера пе ынсерате, а плекат ла Бетания ку чей дойспрезече.
Jesus entrou em Jerusalém e foi ao Templo. Ele olhou em volta, observando tudo. E, então, como estava ficando tarde, ele voltou ao povoado de Betânia com os doze discípulos.
12 А доуа зи, дупэ че ау ешит дин Бетания, Исус а флэмынзит.
No dia seguinte, quando saíram de Betânia, Jesus teve fome.
13 А зэрит де департе ун смокин каре авя фрунзе ши а венит сэ вадэ поате ва гэси чева ын ел. С-а апропият де смокин, дар н-а гэсит декыт фрунзе, кэч ну ера ынкэ время смокинелор.
Desde uma certa distância viu uma figueira com folhas. Ele se aproximou da árvore, para ver se tinha frutos. Mas, quando chegou lá, descobriu que havia apenas folhas, pois não era a época de figos.
14 Атунч а луат кувынтул ши а зис смокинулуй: „Ын вяк сэ ну май мэнынче нимень род дин тине!” Ши ученичий ау аузит ачесте ворбе. (aiōn g165)
Ele disse para a árvore: “Ninguém nunca mais comerá qualquer fruto seu!” E seus discípulos ouviram isso. (aiōn g165)
15 Ау ажунс ын Иерусалим ши Исус а интрат ын Темплу. А ынчепут сэ скоатэ афарэ пе чей че виндяу ши кумпэрау ын Темплу; а рэстурнат меселе скимбэторилор де бань ши скаунеле челор че виндяу порумбей.
Eles chegaram em Jerusalém e Jesus entrou no Templo. Ele começou a expulsar as pessoas que estavam no Templo comprando e vendendo mercadorias. Ele virou as mesas dos que trocavam dinheiro e as cadeiras das pessoas que vendiam pombas.
16 Ши ну лэса пе нимень сэ поарте вреун вас прин Темплу.
E parava todos que atravessavam o Templo, carregando coisas.
17 Ши-й ынвэца ши зичя: „Оаре ну есте скрис: ‘КасаМя се ва кема о касэ де ругэчуне пентру тоате нямуриле’? Дар войаць фэкут дин еа о пештерэ де тылхарь.”
Ele explicou para as pessoas que estavam lá: “As Sagradas Escrituras não dizem: ‘Minha casa será chamada de casa de oração para todas as nações’? Mas, vocês transformaram este lugar em um esconderijo de ladrões!”
18 Преоций чей май де сямэ ши кэртурарий, кынд ау аузит кувинтеле ачестя, кэутау кум сэ-Л омоаре, кэч се темяу де Ел, пентру кэ тот нородул ера уймит де ынвэцэтура Луй.
Os chefes dos sacerdotes e os educadores religiosos ouviram o que havia acontecido e tentaram encontrar um meio de matar Jesus. Mas, eles ficaram com medo dele, pois todos estavam muito impressionados com os seus ensinamentos.
19 Орь де кыте орь се ынсера, Исус ешя дин четате.
Quando a noite chegou, Jesus e os seus discípulos deixaram a cidade.
20 Диминяца, кынд тречяу пе лынгэ смокин, ученичий л-ау вэзут ускат дин рэдэчинь.
Na manhã seguinte, quando eles voltaram, viram a figueira completamente murcha.
21 Петру шь-а адус аминте де челе петрекуте ши а зис луй Исус: „Ынвэцэторуле, уйте кэ смокинул пе каре л-ай блестемат с-а ускат.”
Pedro se lembrou do que Jesus tinha feito e lhe disse: “Rabi, olhe! A figueira que você amaldiçoou ficou seca.”
22 Исус а луат кувынтул ши ле-а зис: „Авець крединцэ ын Думнезеу!
Jesus respondeu: “Confiem em Deus.
23 Адевэратвэ спун кэ, дакэ ва зиче чинева мунтелуй ачестуя: ‘Ридикэ-те ши арункэ-те ын маре’ ши дакэ ну се ва ындои ын инима луй, чи ва креде кэ че зиче се ва фаче, ва авя лукрул черут.
Acreditem quando eu digo a vocês que se disserem para esta montanha: ‘Saia daqui e se jogue no mar!’, e, se não duvidarem em seu coração e estiverem convencidos sobre o que pedem, então, acontecerá!
24 Де ачея вэ спун кэ, орьчелукру вець чере, кынд вэ ругаць, сэ кредець кэ л-аць ши примит, ши-л вець авя.
Eu lhes digo que sempre que vocês orarem e pedirem alguma coisa, creiam que já receberam, e isso será seu.
25 Ши, кынд стаць ын пичоаре де вэ ругаць, сэ ертацьорьче авець ымпотрива куйва, пентру ка ши Татэл востру, каре есте ын черурь, сэ вэ ерте грешелиле воастре.
Mas, quando estiverem orando, se tiverem algo contra alguém, perdoe essa pessoa, para que o seu Pai celestial também possa perdoar os seus pecados.”
26 Дар дакэну ертаць, нич Татэл востру, каре есте ын черурь, ну вэ ва ерта грешелиле воастре.”
27 С-ау дус дин ноу ын Иерусалим. Ши, пе кынд Се плимба Исус прин Темплу, ау венит ла Ел преоций чей май де сямэ, кэртурарий ши бэтрыний
Eles retornaram para Jerusalém e, enquanto Jesus caminhava pelo Templo, os chefes dos sacerdotes, os educadores religiosos e os líderes se aproximaram dele.
28 ши Й-ау зис: „Ку че путере фачь Ту ачесте лукрурь? Ши чине Ць-а дат путеря ачаста ка сэ ле фачь?”
Eles lhe perguntaram: “Com que autoridade você está fazendo tudo isso?” “Quem lhe deu esse direito?”
29 Исус ле-а рэспунс: „Ам сэ вэ пун ши Еу о ынтребаре. Рэспундеци-Мь ла еа ши апой вэ вой спуне ши Еу ку че путере фак ачесте лукрурь.
Jesus lhes disse: “Deixem que eu lhes faça uma pergunta. Vocês me respondem e eu lhes direi com que autoridade faço essas coisas.
30 Ботезул луй Иоан веня дин чер орь де ла оамень? Рэспундеци-Мь!”
Quem deu autoridade para João batizar: foi Deus ou foram as pessoas?”
31 Ей ынсэ ворбяу астфел ынтре ей: „Дакэ рэспундем: ‘Дин чер’, ва зиче: ‘Дар де че ну л-аць крезут?’
Eles discutiram entre si sobre isso. E disseram: “Se dissermos que foi Deus, ele dirá: ‘Então, por que vocês não creram nele?’
32 Ши дакэ вом рэспунде: ‘Де ла оамень…’”, се темяу де нород, кэч тоць сокотяу кэ Иоан а фост ын адевэр ун пророк.
Mas, se dissermos que foram as pessoas, ai de nós.” Pois todos acreditavam que João Batista fosse realmente um profeta.
33 Атунч ау рэспунс луй Исус: „Ну штим.” Ши Исус ле-а зис: „Нич Еу н-ам сэ вэ спун ку че путере фак ачесте лукрурь.”
Eles responderam o seguinte a Jesus: “Nós não sabemos!” Jesus lhes respondeu: “Então, eu não direi a vocês com que autoridade faço essas coisas.”
