Лука 15
1 Тоць вамеший ши пэкэтоший се апропияу де Исус ка сэ-Л аскулте.
E chegavam-se a elle todos os publicanos e peccadores para o ouvir.
2 Ши фарисеий, ши кэртурарий кыртяу ши зичяу: „Омул ачеста примеште пе пэкэтошь ши мэнынкэ ку ей.”
E os phariseos e os escribas murmuravam, dizendo: Este recebe peccadores, e come com elles.
3 Дар Ел ле-а спус пилда ачаста:
E elle lhes propoz esta parabola, dizendo:
4 „Кареом динтре вой, дакэ аре о сутэ де ой ши перде пе уна дин еле, ну ласэ пе челелалте ноуэзечь ши ноуэ пе ислаз ши се дуче дупэ чяпердутэ, пынэ кынд о гэсеште?
Que homem d'entre vós, tendo cem ovelhas, e perdendo uma d'ellas, não deixa no deserto as noventa e nove, e não vae após a perdida até que venha a achal-a?
5 Дупэ че а гэсит-о, о пуне ку букурие пе умерь
E, achando-a, a põe sobre seus hombros, gostoso;
6 ши, кынд се ынтоарче акасэ, кямэ пе приетений ши вечиний сэй ши ле зиче: ‘Букураци-вэ ымпреунэ ку мине, кэч мь-ам гэсит оая каре ера пердутэ.’
E, chegando a casa, convoca os amigos e visinhos, dizendo-lhes: Alegrae-vos comigo, porque já achei a minha ovelha perdida.
7 Тот аша, вэ спун кэ ва фи маймултэ букурие ын чер пентру ун сингур пэкэтос каре се покэеште, декыт пентру ноуэзечь ши ноуэ де оамень неприхэниць, каре н-ау невое де покэинцэ.
Digo-vos que assim haverá mais alegria no céu sobre um peccador que se arrependa do que sobre noventa e nove justos que não necessitam de arrependimento.
8 Сау каре фемее, дакэ аре зече лейде арӂинт ши перде унул дин ей, ну апринде о луминэ, ну мэтурэ каса ши ну каутэ ку бэгаре де сямэ пынэ кынд ыл гэсеште?
Ou qual a mulher que, tendo dez drachmas, se perder uma drachma, não accende a candeia, e não varre a casa, e não busca com diligencia até a achar?
9 Дупэ че л-а гэсит, кямэ пе приетенеле ши вечинеле ей ши зиче: ‘Букураци-вэ ымпреунэ ку мине, кэч ам гэсит леул пе каре-л пердусем.’
E, achando-a, convoca as amigas e visinhas, dizendo: Alegrae-vos comigo, porque já achei a drachma perdida.
10 Тот аша, вэ спун кэ есте букурие ынаинтя ынӂерилор луй Думнезеу пентру ун сингур пэкэтос каре се покэеште.”
Assim vos digo que ha alegria diante dos anjos de Deus sobre um peccador que se arrepende.
11 Ел а май зис: „Ун ом авя дой фий.
E disse: Um certo homem tinha dois filhos;
12 Чел май тынэр дин ей а зис татэлуй сэу: ‘Татэ, дэ-мь партя де авере че ми се кувине.’ Ши татэл ле-а ымпэрцит аверя.
E o mais moço d'elles disse ao pae: Pae, dá-me a parte da fazenda que me pertence. E elle lhes repartiu a fazenda.
13 Ну дупэ мулте зиле, фиул чел май тынэр а стрынс тотул ши а плекат ынтр-о царэ депэртатэ, унде шь-а рисипит аверя, дукынд о вяцэ дестрэбэлатэ.
E, poucos dias depois, o filho mais novo, ajuntando tudo, partiu para uma terra mui longe, e ali desperdiçou a sua fazenda, vivendo dissolutamente.
14 Дупэ че а келтуит тотул, а венит о фоамете маре ын цара ачея, ши ел а ынчепут сэ дукэ липсэ.
E, havendo elle já gastado tudo, houve n'aquella terra uma grande fome, e começou a padecer necessidade.
15 Атунч, с-а дус ши с-а липит де унул дин локуиторий цэрий ачелея, каре л-а тримис пе огоареле луй сэ-й пэзяскэ порчий.
E foi, e chegou-se a um dos cidadãos d'aquella terra, o qual o mandou para os seus campos a apascentar os porcos.
16 Мулт ар фи дорит ел сэ се сатуре ку рошковеле пе каре ле мынкау порчий, дар ну и ле дэдя нимень.
E desejava saciar o seu estomago com as bolotas que os porcos comiam, e ninguem lhe dava nada.
17 Шь-а венит ын фире ши а зис: ‘Кыць аргаць ай татэлуй меу ау белшуг де пыне, яр еу мор де фоаме аич!
E, tornando em si, disse: Quantos jornaleiros de meu pae teem abundancia de pão, e eu pereço de fome!
18 Мэ вой скула, мэ вой дуче ла татэл меу ши-й вой зиче: «Татэ, ам пэкэтуит ымпотрива черулуй ши ымпотрива та
Levantar-me-hei, e irei ter com meu pae, e dir-lhe-hei: Pae, pequei contra o céu e perante ti;
19 ши ну май сунт вредник сэ мэ кем фиул тэу; фэ-мэ ка пе унул дин аргаций тэй.»’
Já não sou digno de ser chamado teu filho; faze-me como um dos teus jornaleiros.
20 Ши с-а скулат ши а плекат ла татэл сэу. Кынд ера ынкэдепарте, татэл сэу л-а вэзут ши и с-а фэкут милэ де ел, а алергат де а кэзут пе грумазул луй ши л-а сэрутат мулт.
E, levantando-se, foi para seu pae; e, quando ainda estava longe, viu-o seu pae, e se moveu de intima compaixão, e, correndo, lançou-se-lhe ao pescoço e o beijou.
21 Фиул й-а зис: ‘Татэ, ам пэкэтуит ымпотрива черулуй шиымпотрива та, ну май сунт вредник сэ мэ кем фиул тэу.’
E o filho lhe disse: Pae, pequei contra o céu e perante ti, e já não sou digno de ser chamado teu filho.
22 Дар татэл а зис робилор сэй: ‘Адучець репеде хайна чя май бунэ ши ымбрэкаци-л ку еа; пунеци-й ун инел ын деӂет ши ынкэлцэминте ын пичоаре.
Mas o pae disse aos seus servos: Trazei depressa o vestido melhor, e vesti-lh'o, e ponde-lhe um annel na mão, e alparcas nos pés;
23 Адучець вицелул чел ынгрэшат ши тэяци-л. Сэ мынкэм ши сэ не веселим,
E trazei o bezerro cevado, e matae-o; e comamos, e alegremo-nos;
24 кэчачест фиу ал меу ера морт ши а ынвият; ера пердут ши а фост гэсит.’ Ши ау ынчепут сэ се веселяскэ.
Porque este meu filho era morto, e reviveu, tinha-se perdido, e é achado. E começaram a alegrar-se.
25 Фиул чел май маре ера ла огор. Кынд а венит ши с-а апропият де касэ, а аузит музикэ ши жокурь.
E o seu filho mais velho estava no campo; e quando veiu, e chegou perto de casa, ouviu a musica e as danças.
26 А кемат пе унул дин робь ши а ынчепут сэ-л ынтребе че есте.
E, chamando um dos servos, perguntou-lhe que era aquillo.
27 Робул ачела й-а рэспунс: ‘Фрателе тэу а венит ынапой ши татэл тэу а тэят вицелул чел ынгрэшат, пентру кэ л-а гэсит ярэшь сэнэтос ши бине.’
E elle lhe disse: Veiu teu irmão; e teu pae matou o bezerro cevado, porquanto o recuperou são e salvo.
28 Ел с-а ынтэрытат де мыние ши ну воя сэ интре ын касэ. Татэл сэу а ешит афарэ ши л-а ругат сэ интре.
Indignou-se, porém, elle, e não queria entrar. E, saindo o pae, o rogava.
29 Дар ел, дрепт рэспунс, а зис татэлуй сэу: ‘Ятэ, еу ыць служеск ка ун роб де атыця ань ши ничодатэ ну ць-ам кэлкат порунка ши мие ничодатэ ну мь-ай дат мэкар ун ед сэ мэ веселеск ку приетений мей;
Mas, respondendo elle, disse ao pae: Eis que te sirvo ha tantos annos, e nunca transgredi o teu mandamento, e nunca me déste um cabrito para alegrar-me com os meus amigos;
30 яр кынд а венит ачест фиу ал тэу, каре ць-а мынкат аверя ку фемеиле десфрынате, й-ай тэят вицелул чел ынгрэшат.’
Vindo, porém, este teu filho, que desperdiçou a tua fazenda com as meretrizes, mataste-lhe o bezerro cevado.
31 ‘Фиуле, й-а зис татэл, ту ынтотдяуна ешть ку мине ши тот че ам еу есте ал тэу.
E elle lhe disse: Filho, tu sempre estás comigo, e todas as minhas coisas são tuas;
32 Дар требуя сэ не веселим ши сэ не букурэм, пентру кэачест фрате ал тэу ера морт ши а ынвият, ера пердут ши а фост гэсит.’”
Portanto era justo alegrarmo-nos e folgarmos, porque este teu irmão era morto, e reviveu; e tinha-se perdido, e achou-se.
