Плынӂериле 5
1 Аду-Ць аминте, Доамне, де че ни с-а ынтымплат! Уйтэ-Те ши вези-не окара!
Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido: considera, e olha o nosso opróbrio.
2 Моштениря ноастрэ а трекут ла ниште стрэинь, каселе ноастре, ла чей дин алте цэрь!
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
3 Ам рэмас орфань, фэрэ татэ; мамеле ноастре сунт ка ниште вэдуве.
órfãos somos sem pai, nossas mães são como viúvas.
4 Апа ноастрэ о бем пе бань, ши лемнеле ноастре требуе сэ ле плэтим.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
5 Пригониторий не урмэреск ку ындыржире ши, кынд обосим, ну не дау одихнэ.
Padecemos perseguição sobre os nossos pescoços: estamos cançados, e nós não temos descanço.
6 Ам ынтинс мына спре Еӂипт, спре Асирия, ка сэ не сэтурэм де пыне.
Aos egípcios estendemos as mãos, e aos siros, para nos fartarem de pão.
7 Пэринций ноштри, каре ау пэкэтуит, ну май сунт, яр ной ле пуртэм пэкателе.
Nossos pais pecaram, e já não são: nós levamos as suas maldades.
8 Робий не стэпынеск, ши нимень ну не избэвеште дин мыниле лор.
Servos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
9 Не кэутэм пыня ку примеждия веций ноастре, кэч не аменинцэ сабия ын пустиу.
Com perigo de nossas vidas trazemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 Не арде пеля ка ун куптор де фригуриле фоамей.
Nossa pele se enegreceu como um forno, por causa do ardor da fome.
11 Ау нечинстит пе фемей ын Сион, пе фечоаре ын четэциле луй Иуда.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
12 Май-марий ноштри ау фост спынзураць де мыниле лор. Бэтрынилор ну ле-ау дат ничо чинсте.
Os príncipes foram enforcados pelas mãos; as faces dos velhos não foram reverenciadas.
13 Тинерий ау фост пушь сэ рышняскэ ши копиий кэдяу суб повериле де лемн.
Aos mancebos tomaram para moer, e os moços tropeçaram debaixo da lenha.
14 Бэтрыний ну се май дук ла поартэ ши тинерий ау ынчетат сэ май кынте.
Os velhos cessaram de se assentarem à porta, os mancebos de sua canção.
15 С-а дус букурия дин инимиле ноастре ши жаля а луат локул жокурилор ноастре.
Cessou o gozo de nosso coração, converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 А кэзут кунуна де пе капул ностру! Вай де ной, кэч ам пэкэтуит!
Já caiu a coroa da nossa cabeça; ai agora de nós, porque pecamos.
17 Дакэ не доаре инима, дакэ ни с-ау ынтунекат окий,
Portanto desmaiou o nosso coração, por isto se escureceram os nossos olhos.
18 есте дин причинэ кэ мунтеле Сионулуй есте пустиит, дин причинэ кэ се плимбэ шакалий прин ел.
Pelo monte de Sião, que está assolado, as raposas andam por ele.
19 Дар Ту, Доамне, ымпэрэцешть пе вечие; скаунул Тэу де домние дэйнуеште дин ням ын ням!
Tu, Senhor, permaneces eternamente, e o teu trono de geração em geração.
20 Пентру че сэ не уйць пе вечие ши сэ не пэрэсешть пентру мултэ време?
Porque te esquecerias de nós para sempre? porque nos desampararias tanto tempo?
21 Ынтоарче-не ла Тине, Доамне, ши не вом ынтоарче! Дэ-не ярэшь зиле ка челе де одиниоарэ!
Converte-nos, Senhor, a ti, e nos converteremos: renova os nossos dias como de antes.
22 Сэ не фи лепэдат Ту де тот оаре ши сэ Те фи мыният Ту пе ной песте мэсурэ де мулт?
Porque nos rejeitarias totalmente? te enfurecerias contra nós em tão grande maneira?
