Плынӂериле 3
1 Еу сунт омул каре а вэзут суферинца суб нуяуа урӂией Луй.
Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.
2 Ел м-а дус, м-а мынат ын ынтунерик, ши ну ын луминэ.
Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.
3 Нумай ымпотрива мя Ышь ынтинде ши Ышь ынтоарче мына тоатэ зиуа.
Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.
4 Мь-а прэпэдит карня ши пеля ши мь-а здробит оаселе.
Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.
5 А фэкут зид ымпрежурул меу ши м-а ынконжурат ку отравэ ши дурере.
Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.
6 Мэ ашазэ ын ынтунерик, ка пе чей морць пентру тотдяуна.
M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.
7 М-а ынконжурат ку ун зид ка сэ ну ес; м-а пус ын ланцурь греле.
Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.
8 Сэ тот стриг ши сэ тот чер ажутор, кэч Ел тот ну-мь примеште ругэчуня.
Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.
9 Мь-а аступат каля ку петре чоплите ши мь-а стрымбат кэрэриле.
Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.
10 Мэ пындеште ка ун урс ши ка ун леу ынтр-ун лок аскунс.
Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.
11 Мь-а абэтут кэиле ши апой с-а арункат пе мине ши м-а пустиит.
Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.
12 Шь-а ынкордат аркул ши м-а пус цинтэ сэӂеций Луй.
Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.
13 Ын рэрункь мь-а ынфипт сэӂециле дин толба Луй.
M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.
14 Ам ажунс де рысул попорулуй меу ши тоатэ зиуа сунт пус ын кынтече де батжокурэ де ей.
Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.
15 М-а сэтурат де амэрэчуне, м-а ымбэтат ку пелин.
Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.
16 Мь-а сфэрымат динций ку петре, м-а акоперит ку ченушэ.
M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.
17 Мь-ай луат пачя ши ну май куноск феричиря.
Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.
18 Ши ам зис: „С-а дус путеря мя де вяцэ ши ну май ам ничо нэдежде ын Домнул.”
Io ho detto: “E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!”
19 Гындеште-Те ла неказул ши суферинца мя, ла пелин ши ла отравэ!
Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!
20 Кынд ышь адуче аминте суфлетул меу де еле, есте мыхнит ын мине.
L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.
21 Ятэ че май гындеск ын инима мя ши ятэ че мэ фаче сэ май траг нэдежде:
Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:
22 Бунэтэциле Домнулуй ну с-ау сфыршит, ындурэриле Луй ну сунт ла капэт,
E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;
23 чи се ынноеск ын фиекаре диминяцэ. Ши крединчошия Та есте атыт де маре!
si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!
24 „Домнул есте партя мя де моштенире”, зиче суфлетул меу, „де ачея нэдэждуеск ын Ел.”
“L’Eterno è la mia parte”, dice l’anima mia, “perciò spererò in lui”.
25 Домнул есте бун ку чине нэдэждуеште ын Ел, ку суфлетул каре-Л каутэ.
L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.
26 Бине есте сэ аштепць ын тэчере ажуторул Домнулуй.
Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.
27 Есте бине пентру ом сэ поарте ун жуг ын тинереця луй.
Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.
28 Сэ стя сингур ши сэ такэ, пентру кэ Домнул и л-а пус пе грумаз;
Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!
29 сэ-шь умпле гура ку цэрынэ ши сэ ну-шь пярдэ нэдеждя;
Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.
30 сэ дя образул челуй че-л ловеште ши сэ се сатуре де окэрь.
Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!
31 Кэч Домнул ну ляпэдэ пентру тотдяуна.
Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;
32 Чи, кынд мыхнеште пе чинева, Се ындурэ ярэшь де ел дупэ ындураря Луй чя маре,
ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;
33 кэч Ел ну некэжеште ку плэчере, нич ну мыхнеште букурос пе копиий оаменилор.
giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.
34 Кынд се калкэ ын пичоаре тоць принший де рэзбой ай уней цэрь,
Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,
35 кынд се калкэ дрептатя оменяскэ ын фаца Челуй Пряыналт,
quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,
36 кынд есте недрептэцит ун ом ын причина луй, ну веде Домнул?
quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?
37 Чине а спус ши с-а ынтымплат чева фэрэ порунка Домнулуй?
Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?
38 Ну ес дин гура Челуй Пряыналт рэул ши бинеле?
Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?
39 Де че сэ се плынгэ омул кыт трэеште? Фиекаре сэ се плынгэ май бине де пэкателе луй!
Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!
40 Сэ луэм сяма ла умблетеле ноастре, сэ ле черчетэм ши сэ не ынтоарчем ла Домнул.
Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!
41 Сэ не ынэлцэм ши инимиле ку мыниле спре Думнезеу дин чер, зикынд:
Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!
42 „Ам пэкэтуит, ам фост ындэрэтничь, ши ну не-ай ертат!”
Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.
43 Ын мыния Та, Те-ай аскунс ши не-ай урмэрит, ай учис фэрэ милэ.
Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;
44 Те-ай ынвэлуит ынтр-ун нор, ка сэ ну стрэбатэ ла Тине ругэчуня ноастрэ.
ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;
45 Не-ай фэкут де батжокурэ ши де окарэ принтре попоаре.
tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.
46 Тоць врэжмаший ноштри дескид гура ымпотрива ноастрэ.
Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.
47 Де гроазэ ши де гроапэ ам авут парте, де прэпэд ши пустиире.
Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.
48 Шувоае де апэ ымь кург дин окь дин причина прэпэдулуй фийчей попорулуй меу.
I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.
49 Ми се топеште окюл ын лакримь некурмат ши фэрэ рэгаз,
L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,
50 пынэ че Домнул ва приви дин чер ши ва ведя.
finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.
51 Мэ доаре окюл де плынс пентру тоате фийчеле четэций меле.
L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.
52 Чей че мэ урэск фэрэ темей м-ау гонит ка пе о пасэре.
Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.
53 Вояу сэ-мь нимичяскэ вяца ынтр-о гроапэ ши ау арункат ку петре ын мине.
M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.
54 Мь-ау нэвэлит апеле песте кап ши зичям: „Сунт пердут!”
Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: “E’ finita per me!”
55 Дар ам кемат Нумеле Тэу, Доамне, дин фундул гропий.
Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;
56 Ту мь-ай аузит гласул: „Ну-Ць аступа урекя ла суспинеле ши стригэтеле меле!”
tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!
57 Ын зиуа кынд Те-ам кемат, Те-ай апропият ши ай зис: „Ну те теме!”
Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: “Non temere!”
58 Доамне, Ту ай апэрат причина суфлетулуй меу, мь-ай рэскумпэрат вяца!
O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.
59 Доамне, ай вэзут апэсаря мя: фэ-мь дрептате!
O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!
60 Ай вэзут тоате рэзбунэриле лор, тоате унелтириле лор ымпотрива мя.
Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.
61 Доамне, ле-ай аузит окэриле, тоате унелтириле ымпотрива мя,
Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,
62 кувынтэриле потривничилор мей ши плануриле пе каре ле урзяу ын фиекаре зи ымпотрива мя.
il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!
63 Уйтэ-Те кынд стау ей жос сау кынд се скоалэ! Еу сунт кынтекул лор де батжокурэ.
Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.
64 Рэсплэтеште-ле, Доамне, дупэ фаптеле мынилор лор!
Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.
65 Ымпетреште-ле инима ши арункэ блестемул Тэу ымпотрива лор!
Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.
66 Урмэреште-й, ын мыния Та, ши штерӂе-й де суб черурь, Доамне!
Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.
