Плынӂериле 3
1 Еу сунт омул каре а вэзут суферинца суб нуяуа урӂией Луй.
IO [son] l'uomo che ha veduta afflizione, Per la verga dell'indegnazion del Signore.
2 Ел м-а дус, м-а мынат ын ынтунерик, ши ну ын луминэ.
Egli mi ha condotto, e fatto camminar nelle tenebre, E non nella luce.
3 Нумай ымпотрива мя Ышь ынтинде ши Ышь ынтоарче мына тоатэ зиуа.
Certo, egli mi ritorna addosso, E rivolge la sua mano [contro a me] tuttodì.
4 Мь-а прэпэдит карня ши пеля ши мь-а здробит оаселе.
Egli ha fatta invecchiar la mia carne, e la mia pelle; Egli mi ha fiaccate le ossa.
5 А фэкут зид ымпрежурул меу ши м-а ынконжурат ку отравэ ши дурере.
Egli ha fatti degli edificii contro a me, E [mi] ha intorniato di tosco e di affanno.
6 Мэ ашазэ ын ынтунерик, ка пе чей морць пентру тотдяуна.
Egli mi ha fatto dimorare in luoghi tenebrosi, A guisa di quelli che son morti già da lungo tempo.
7 М-а ынконжурат ку ун зид ка сэ ну ес; м-а пус ын ланцурь греле.
Egli mi ha assiepato d'ogn'intorno, sì che non posso uscire; Egli ha aggravati i miei ceppi.
8 Сэ тот стриг ши сэ тот чер ажутор, кэч Ел тот ну-мь примеште ругэчуня.
Eziandio quando grido e sclamo, Egli chiude il passo alla mia orazione,
9 Мь-а аступат каля ку петре чоплите ши мь-а стрымбат кэрэриле.
Egli ha chiuse le mie vie di pietre conce a scarpello, Ha rinvolti i miei sentieri.
10 Мэ пындеште ка ун урс ши ка ун леу ынтр-ун лок аскунс.
Egli mi [è stato] un orso all'agguato, Un leone ne' [suoi] nascondimenti.
11 Мь-а абэтут кэиле ши апой с-а арункат пе мине ши м-а пустиит.
Egli ha traviate le mie vie, Mi ha tagliato a pezzi, mi ha renduto desolato.
12 Шь-а ынкордат аркул ши м-а пус цинтэ сэӂеций Луй.
Egli ha teso l'arco suo, E mi ha posto come un bersaglio incontro alle saette.
13 Ын рэрункь мь-а ынфипт сэӂециле дин толба Луй.
Egli mi ha fitti nelle reni Gli strali del suo turcasso.
14 Ам ажунс де рысул попорулуй меу ши тоатэ зиуа сунт пус ын кынтече де батжокурэ де ей.
Io sono in derisione a tutti i popoli, [E son] la lor canzone tuttodì.
15 М-а сэтурат де амэрэчуне, м-а ымбэтат ку пелин.
Egli mi ha saziato di amaritudini, Mi ha inebbriato di assenzio.
16 Мь-а сфэрымат динций ку петре, м-а акоперит ку ченушэ.
Egli mi ha stritolati i denti con della ghiaia, Mi ha voltolato nella cenere.
17 Мь-ай луат пачя ши ну май куноск феричиря.
E tu hai allontanata l'anima mia dalla pace, Ed io ho dimenticato il bene.
18 Ши ам зис: „С-а дус путеря мя де вяцэ ши ну май ам ничо нэдежде ын Домнул.”
E ho detto: Il Signore ha fatta perire la mia forza, E la mia speranza.
19 Гындеште-Те ла неказул ши суферинца мя, ла пелин ши ла отравэ!
Ricordati della mia afflizione, E del mio esilio; del tosco e dell'assenzio.
20 Кынд ышь адуче аминте суфлетул меу де еле, есте мыхнит ын мине.
L'anima mia se [ne] ricorda del continuo, E se [ne] abbatte in me.
21 Ятэ че май гындеск ын инима мя ши ятэ че мэ фаче сэ май траг нэдежде:
Questo mi torna alla mente, Perciò spererò [ancora].
22 Бунэтэциле Домнулуй ну с-ау сфыршит, ындурэриле Луй ну сунт ла капэт,
Se non siamo stati del tutto consumati, [È per] le benignità del Signore; Perciocchè le sue misericordi non son venute meno;
23 чи се ынноеск ын фиекаре диминяцэ. Ши крединчошия Та есте атыт де маре!
Si rinnovano ogni mattina; La tua lealtà [è] grande.
24 „Домнул есте партя мя де моштенире”, зиче суфлетул меу, „де ачея нэдэждуеск ын Ел.”
Il Signore [è] la mia parte, ha detto l'anima mia; Perciò spererò in lui.
25 Домнул есте бун ку чине нэдэждуеште ын Ел, ку суфлетул каре-Л каутэ.
Il Signore [è] buono a quelli che l'aspettano, All'anima [che] lo ricerca.
26 Бине есте сэ аштепць ын тэчере ажуторул Домнулуй.
Buona cosa [è] di aspettare in silenzio La salute del Signore.
27 Есте бине пентру ом сэ поарте ун жуг ын тинереця луй.
Buona cosa [è] all'uomo di portare il giogo Nella sua giovanezza.
28 Сэ стя сингур ши сэ такэ, пентру кэ Домнул и л-а пус пе грумаз;
Sieda egli pur solitario, ed in silenzio, Se Dio gliel'ha imposto!
29 сэ-шь умпле гура ку цэрынэ ши сэ ну-шь пярдэ нэдеждя;
Metta pur la sua bocca nella polvere! Forse, ci sarà ancora speranza;
30 сэ дя образул челуй че-л ловеште ши сэ се сатуре де окэрь.
Porga pur la guancia a chi lo percuote; Si sazî pur di vituperio!
31 Кэч Домнул ну ляпэдэ пентру тотдяуна.
Poichè il Signore non rigetta in perpetuo;
32 Чи, кынд мыхнеште пе чинева, Се ындурэ ярэшь де ел дупэ ындураря Луй чя маре,
Anzi, se affligge, ha altresì compassione, Secondo la moltitudine delle sue benignità.
33 кэч Ел ну некэжеште ку плэчере, нич ну мыхнеште букурос пе копиий оаменилор.
Perciocchè s'egli affligge, E addolora i figliuoli degli uomini, Non lo fa volentieri.
34 Кынд се калкэ ын пичоаре тоць принший де рэзбой ай уней цэрь,
Mentre altri trita sotto i suoi piedi Tutti i prigioni della terra;
35 кынд се калкэ дрептатя оменяскэ ын фаца Челуй Пряыналт,
Mentre altri pervertisce la ragion dell'uomo, Nel cospetto dell'Altissimo;
36 кынд есте недрептэцит ун ом ын причина луй, ну веде Домнул?
Mentre altri fa torto all'uomo nella sua lite; Il Signore nol vede egli?
37 Чине а спус ши с-а ынтымплат чева фэрэ порунка Домнулуй?
Chi [è] colui che abbia detta [qualche cosa], e quella sia avvenuta, Che il Signore non l'abbia comandata?
38 Ну ес дин гура Челуй Пряыналт рэул ши бинеле?
Non procedono i mali ed i beni Dalla bocca dell'Altissimo?
39 Де че сэ се плынгэ омул кыт трэеште? Фиекаре сэ се плынгэ май бине де пэкателе луй!
Perchè si rammarica l'uomo vivente? [Perchè si rammarica] l'uomo della pena del suo peccato?
40 Сэ луэм сяма ла умблетеле ноастре, сэ ле черчетэм ши сэ не ынтоарчем ла Домнул.
Esaminiamo le nostre vie, E ricerchiamo[le] e convertiamoci al Signore.
41 Сэ не ынэлцэм ши инимиле ку мыниле спре Думнезеу дин чер, зикынд:
Alziamo i nostri cuori, e le palme delle mani, A Dio ne' cieli, [dicendo: ]
42 „Ам пэкэтуит, ам фост ындэрэтничь, ши ну не-ай ертат!”
Noi abbiam misfatto, e siamo stati ribelli; [E] tu non hai perdonato.
43 Ын мыния Та, Те-ай аскунс ши не-ай урмэрит, ай учис фэрэ милэ.
Tu [ci] hai coperti d'ira, e ci hai perseguitati; Tu hai ucciso [e] non hai risparmiato.
44 Те-ай ынвэлуит ынтр-ун нор, ка сэ ну стрэбатэ ла Тине ругэчуня ноастрэ.
Tu hai distesa una nuvola intorno a te, Acciocchè l'orazione non passasse.
45 Не-ай фэкут де батжокурэ ши де окарэ принтре попоаре.
Tu ci hai fatti essere spazzature, Ed abbominio, per mezzo i popoli.
46 Тоць врэжмаший ноштри дескид гура ымпотрива ноастрэ.
Tutti i nostri nemici hanno aperta la bocca contro a noi.
47 Де гроазэ ши де гроапэ ам авут парте, де прэпэд ши пустиире.
Noi siamo incorsi in ispavento, ed in fossa; In desolazione, ed in fiaccamento.
48 Шувоае де апэ ымь кург дин окь дин причина прэпэдулуй фийчей попорулуй меу.
L'occhio mio cola in rivi d'acque, Per lo fiaccamento della figliuola del mio popolo.
49 Ми се топеште окюл ын лакримь некурмат ши фэрэ рэгаз,
L'occhio mio stilla, senza posa, E non ha alcuna requie;
50 пынэ че Домнул ва приви дин чер ши ва ведя.
Finchè il Signore non riguarda, E non vede dal cielo.
51 Мэ доаре окюл де плынс пентру тоате фийчеле четэций меле.
L'occhio mio affanna l'anima mia, Per tutte le figliuole della mia città.
52 Чей че мэ урэск фэрэ темей м-ау гонит ка пе о пасэре.
Quelli che senza cagione, mi son nemici, Mi han cacciato del continuo, come un uccelletto;
53 Вояу сэ-мь нимичяскэ вяца ынтр-о гроапэ ши ау арункат ку петре ын мине.
Hanno troncata la vita mia, e [l'hanno messa] nella fossa; Ed hanno gettate delle pietre sopra me.
54 Мь-ау нэвэлит апеле песте кап ши зичям: „Сунт пердут!”
Le acque mi hanno inondato fin sopra il capo; Io ho detto: Io son riciso.
55 Дар ам кемат Нумеле Тэу, Доамне, дин фундул гропий.
Io ho invocato il tuo Nome, o Signore, Dalla fossa de' luoghi bassissimi.
56 Ту мь-ай аузит гласул: „Ну-Ць аступа урекя ла суспинеле ши стригэтеле меле!”
Tu hai udita la mia voce; Non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, ed al mio grido.
57 Ын зиуа кынд Те-ам кемат, Те-ай апропият ши ай зис: „Ну те теме!”
Tu ti sei accostato al giorno che io ti ho invocato; Tu hai detto: Non temere.
58 Доамне, Ту ай апэрат причина суфлетулуй меу, мь-ай рэскумпэрат вяца!
O Signore, tu hai dibattute le querele dell'anima mia; Tu hai riscossa la vita mia.
59 Доамне, ай вэзут апэсаря мя: фэ-мь дрептате!
O Signore, tu vedi il torto che mi è fatto; Giudica la mia causa.
60 Ай вэзут тоате рэзбунэриле лор, тоате унелтириле лор ымпотрива мя.
Tu vedi tutte le lor vendette, Tutti i lor pensieri contro a me.
61 Доамне, ле-ай аузит окэриле, тоате унелтириле ымпотрива мя,
Tu odi, Signore, i loro obbrobri, Tutte le lor macchinazioni contro a me;
62 кувынтэриле потривничилор мей ши плануриле пе каре ле урзяу ын фиекаре зи ымпотрива мя.
Le parole di quelli che mi si levano incontro, Ed i ragionamenti che tengono contro a me tuttodì.
63 Уйтэ-Те кынд стау ей жос сау кынд се скоалэ! Еу сунт кынтекул лор де батжокурэ.
Riguarda, quando si seggono, e quando si levano; Io [sono] la lor canzone.
64 Рэсплэтеште-ле, Доамне, дупэ фаптеле мынилор лор!
O Signore, rendi loro la retribuzione, Secondo le opere delle lor mani.
65 Ымпетреште-ле инима ши арункэ блестемул Тэу ымпотрива лор!
Da' loro ingombramento di cuore, La tua maledizione.
66 Урмэреште-й, ын мыния Та, ши штерӂе-й де суб черурь, Доамне!
Perseguili in ira, E disperdili di sotto al cielo del Signore.
