Плынӂериле 3
1 Еу сунт омул каре а вэзут суферинца суб нуяуа урӂией Луй.
Ich bin der Mann, der Elend hat erfahren durch seines Grimmes Rute.
2 Ел м-а дус, м-а мынат ын ынтунерик, ши ну ын луминэ.
Mich drängte er und führte mich in Finsternis und tiefes Dunkel.
3 Нумай ымпотрива мя Ышь ынтинде ши Ышь ынтоарче мына тоатэ зиуа.
An mir erprobt er immer wieder seine Macht den ganzen Tag.
4 Мь-а прэпэдит карня ши пеля ши мь-а здробит оаселе.
Er rieb mir auf mein Fleisch und meine Haut, zerbrach mir mein Gebein.
5 А фэкут зид ымпрежурул меу ши м-а ынконжурат ку отравэ ши дурере.
Und eingeschritten ist er gegen mich mit Gift und Aufhängen,
6 Мэ ашазэ ын ынтунерик, ка пе чей морць пентру тотдяуна.
versetzte mich in Finsternis wie ewig Tote.
7 М-а ынконжурат ку ун зид ка сэ ну ес; м-а пус ын ланцурь греле.
Er mauerte mich ein, ließ keinen Ausweg offen, beschwerte mich mit Ketten.
8 Сэ тот стриг ши сэ тот чер ажутор, кэч Ел тот ну-мь примеште ругэчуня.
Ob ich auch schreie, rufe, er weist mein Beten ab,
9 Мь-а аступат каля ку петре чоплите ши мь-а стрымбат кэрэриле.
versperrt mit Pfählen meine Wege, verstört mir meine Pfade.
10 Мэ пындеште ка ун урс ши ка ун леу ынтр-ун лок аскунс.
Er ist mir wie ein Bär, der lauert, ein Löwe in dem Hinterhalt.
11 Мь-а абэтут кэиле ши апой с-а арункат пе мине ши м-а пустиит.
Er kreist um meine Wege, umschließt mich, macht mich einsam,
12 Шь-а ынкордат аркул ши м-а пус цинтэ сэӂеций Луй.
dann spannt er seinen Bogen und stellt als Ziel mich auf für seine Pfeile.
13 Ын рэрункь мь-а ынфипт сэӂециле дин толба Луй.
Er schießt mir in die Nieren des Köchers Söhne.
14 Ам ажунс де рысул попорулуй меу ши тоатэ зиуа сунт пус ын кынтече де батжокурэ де ей.
Ich wurde meinem ganzen Volke zum Gespött, ihr Spottlied für den ganzen Tag.
15 М-а сэтурат де амэрэчуне, м-а ымбэтат ку пелин.
Mit Bitternissen machte er mich satt, berauschte mich mit Wermut,
16 Мь-а сфэрымат динций ку петре, м-а акоперит ку ченушэ.
zermalmen ließ er meine Zähne Kiesel und wälzte mich im Staube.
17 Мь-ай луат пачя ши ну май куноск феричиря.
Des Glücks beraubt ward meine Seele, daß ich des Heiles ganz vergaß
18 Ши ам зис: „С-а дус путеря мя де вяцэ ши ну май ам ничо нэдежде ын Домнул.”
und sprach: "Dahin ist meine Lebenskraft und meine Hoffnung auf den Herrn."
19 Гындеште-Те ла неказул ши суферинца мя, ла пелин ши ла отравэ!
Ja, der Gedanke an mein Elend, meine Irrsale, ist Wermut mir und Gift.
20 Кынд ышь адуче аминте суфлетул меу де еле, есте мыхнит ын мине.
Und doch denkt meine Seele dran und sinnt in mir.
21 Ятэ че май гындеск ын инима мя ши ятэ че мэ фаче сэ май траг нэдежде:
Und ich bedachte dies und schöpfte daraus meine Hoffnung.
22 Бунэтэциле Домнулуй ну с-ау сфыршит, ындурэриле Луй ну сунт ла капэт,
Des Herren Huld ist nicht zu Ende und sein Erbarmen nicht erschöpft.
23 чи се ынноеск ын фиекаре диминяцэ. Ши крединчошия Та есте атыт де маре!
Neu ist's an jedem Morgen; ja: "Groß ist Deine Treue;
24 „Домнул есте партя мя де моштенире”, зиче суфлетул меу, „де ачея нэдэждуеск ын Ел.”
mein Anteil ist der Herr", spricht meine Seele; "drum hoffe ich auf ihn."
25 Домнул есте бун ку чине нэдэждуеште ын Ел, ку суфлетул каре-Л каутэ.
Der Herr ist denen gütig, die seiner harren, und einer Seele, die ihn sucht.
26 Бине есте сэ аштепць ын тэчере ажуторул Домнулуй.
Drum ist es gut, schweigend des Herren Hilfe zu erwarten.
27 Есте бине пентру ом сэ поарте ун жуг ын тинереця луй.
Gar heilsam ist es für den Mann, das Joch in seiner Jugend schon zu tragen.
28 Сэ стя сингур ши сэ такэ, пентру кэ Домнул и л-а пус пе грумаз;
Er sitze einsam da und schweige, weil er's ihm auferlegt!
29 сэ-шь умпле гура ку цэрынэ ши сэ ну-шь пярдэ нэдеждя;
Mit seinem Mund berühre er den Staub! Vielleicht gibt's dann noch Hoffnung.
30 сэ дя образул челуй че-л ловеште ши сэ се сатуре де окэрь.
Er biete seine Wange jenem dar, der nach ihm schlägt, und lasse sich mit Schmach ersättigen!
31 Кэч Домнул ну ляпэдэ пентру тотдяуна.
Denn nicht auf ewig will der Herr verstoßen.
32 Чи, кынд мыхнеште пе чинева, Се ындурэ ярэшь де ел дупэ ындураря Луй чя маре,
Und fügt er auch Betrübnis zu, erbarmt er sich auch wieder seiner Gnadenfülle nach.
33 кэч Ел ну некэжеште ку плэчере, нич ну мыхнеште букурос пе копиий оаменилор.
Denn nicht aus Lust erniedrigt er und beugt die Menschenkinder,
34 Кынд се калкэ ын пичоаре тоць принший де рэзбой ай уней цэрь,
damit man mit den Füßen all die Gefangenen des Landes trete,
35 кынд се калкэ дрептатя оменяскэ ын фаца Челуй Пряыналт,
daß man das Recht der Leute beuge, das sie beim Allerhöchsten haben.
36 кынд есте недрептэцит ун ом ын причина луй, ну веде Домнул?
Daß jemandem sein Recht genommen wird, das kann der Herr nicht billigen.
37 Чине а спус ши с-а ынтымплат чева фэрэ порунка Домнулуй?
Wer ist's, der sprach, und es geschah, und nicht befohlen hätte es der Herr?
38 Ну ес дин гура Челуй Пряыналт рэул ши бинеле?
Ja, kommt nicht aus des Höchsten Mund das Schlimme wie das Gute?
39 Де че сэ се плынгэ омул кыт трэеште? Фиекаре сэ се плынгэ май бине де пэкателе луй!
Was klagt ein Mensch im Leben, ein Mann ob seiner Sündenstrafe?
40 Сэ луэм сяма ла умблетеле ноастре, сэ ле черчетэм ши сэ не ынтоарчем ла Домнул.
Laßt uns doch unsern Wandel prüfen und erforschen und uns zum Herrn bekehren!
41 Сэ не ынэлцэм ши инимиле ку мыниле спре Думнезеу дин чер, зикынд:
Laßt uns die Herzen lieber als die Hände zu Gott im Himmel heben:
42 „Ам пэкэтуит, ам фост ындэрэтничь, ши ну не-ай ертат!”
"Gesündigt haben wir in Widerspenstigkeit; Du hast uns nicht vergeben.
43 Ын мыния Та, Те-ай аскунс ши не-ай урмэрит, ай учис фэрэ милэ.
Du hast mit Zorn uns ganz bedeckt, verfolgt, gemordet mitleidlos.
44 Те-ай ынвэлуит ынтр-ун нор, ка сэ ну стрэбатэ ла Тине ругэчуня ноастрэ.
Du hast Dich in Gewölk gehüllt, daß kein Gebet hindurch mehr dringe.
45 Не-ай фэкут де батжокурэ ши де окарэ принтре попоаре.
Zu Kehricht und zum Auswurf hast Du uns gemacht inmitten jener Völker.
46 Тоць врэжмаший ноштри дескид гура ымпотрива ноастрэ.
Weit rissen über uns den Mund all unsre Feinde auf.
47 Де гроазэ ши де гроапэ ам авут парте, де прэпэд ши пустиире.
Zu Angst und Furcht ward uns Verwüstung und Verderben."
48 Шувоае де апэ ымь кург дин окь дин причина прэпэдулуй фийчей попорулуй меу.
Mein Auge weinte Wasserströme ob der Vernichtung, die getroffen meines Volkes Tochter.
49 Ми се топеште окюл ын лакримь некурмат ши фэрэ рэгаз,
Und ohne Ruhe fließt mein Auge und ohne Rasten,
50 пынэ че Домнул ва приви дин чер ши ва ведя.
bis daß herniederschaue und es sehe der Herr vom Himmel.
51 Мэ доаре окюл де плынс пентру тоате фийчеле четэций меле.
Mein Auge klagt ohn Ende ob all den Töchtern meiner Stadt.
52 Чей че мэ урэск фэрэ темей м-ау гонит ка пе о пасэре.
Mich jagten hin und her wie einen Vogel, die mir so grundlos Feinde waren.
53 Вояу сэ-мь нимичяскэ вяца ынтр-о гроапэ ши ау арункат ку петре ын мине.
Mein Leben wollten sie vernichten in der Grube; mit Steinen warfen sie auf mich.
54 Мь-ау нэвэлит апеле песте кап ши зичям: „Сунт пердут!”
Dann strömte übers Haupt mir Wasser; ich sprach: "Ich bin verloren."
55 Дар ам кемат Нумеле Тэу, Доамне, дин фундул гропий.
Da rief ich Deinen Namen, Herr, aus tiefster Grube an.
56 Ту мь-ай аузит гласул: „Ну-Ць аступа урекя ла суспинеле ши стригэтеле меле!”
Du hörtest meine Stimme: "Ach, verschließe meinem Rufen und meinem Seufzen nicht Dein Ohr!"
57 Ын зиуа кынд Те-ам кемат, Те-ай апропият ши ай зис: „Ну те теме!”
Du nahtest, als ich Dich gerufen; Du sprachst: "Sei nur getrost!"
58 Доамне, Ту ай апэрат причина суфлетулуй меу, мь-ай рэскумпэрат вяца!
Du führtest meine Sache, Herr; Du wahrtest mir das Leben.
59 Доамне, ай вэзут апэсаря мя: фэ-мь дрептате!
Nun siehst Du, Herr: Bedrückt bin ich. Verhilf zu meinem Rechte mir!
60 Ай вэзут тоате рэзбунэриле лор, тоате унелтириле лор ымпотрива мя.
All ihre Rachgier schauest Du, all ihre Pläne gegen mich,
61 Доамне, ле-ай аузит окэриле, тоате унелтириле ымпотрива мя,
Du hörst ihr Schmähen, Herr, und all ihr Planen gegen mich,
62 кувынтэриле потривничилор мей ши плануриле пе каре ле урзяу ын фиекаре зи ымпотрива мя.
die Reden meiner Widersacher, ihr stetes Trachten gegen mich.
63 Уйтэ-Те кынд стау ей жос сау кынд се скоалэ! Еу сунт кынтекул лор де батжокурэ.
Ihr Sitzen und ihr Aufstehn schau Dir an! Zum Spottlied bin ich ihnen.
64 Рэсплэтеште-ле, Доамне, дупэ фаптеле мынилор лор!
Du lohnest ihnen, Herr, nach ihrer Hände Werk.
65 Ымпетреште-ле инима ши арункэ блестемул Тэу ымпотрива лор!
Verblendung gibst Du ihrem Herzen, gibst ihnen Deinen Fluch.
66 Урмэреште-й, ын мыния Та, ши штерӂе-й де суб черурь, Доамне!
Im Zorn verfolgst Du sie und tilgst sie unterm Himmel, Herr.
