< Жудекэторий 19 >
1 Пе время кынд ну ера ымпэрат ын Исраел, ун левит каре локуя ла марӂиня мунтелуй луй Ефраим шь-а луат ка циитоаре о фемее дин Бетлеемул луй Иуда.
In de tijd, dat er geen koning in Israël was, had zich een leviet in het achterland van het gebergte van Efraïm als vreemdeling gevestigd. Hij had zich een bijzit uit Betlehem van Juda genomen;
2 Циитоаря ну й-а фост крединчоасэ ши л-а пэрэсит ка сэ се дукэ ын каса татэлуй ей, ын Бетлеемул луй Иуда, унде а рэмас тимп де патру лунь.
maar zijn bijzit was hem ontrouw geworden, en van hem weggelopen naar het huis van haar vader in Betlehem van Juda, waar ze vier maanden verbleef.
3 Бэрбатул ей с-а скулат ши с-а дус ла еа, ка сэ-й ворбяскэ инимий ши с-о адукэ ынапой. Авя ку ел пе слуга луй ши дой мэгарь. Еа л-а адус ын каса татэлуй ей ши, кынд л-а вэзут, татэл фемеий ачелея тинере л-а примит ку букурие.
Toen ging haar man met zijn knecht en een span ezels op weg, en reisde haar achterna, om eens op haar gemoed te werken en haar terug te brengen. Zodra hij bij het huis van haar vader kwam, en de vader van het meisje hem zag, ging deze hem verheugd tegemoet.
4 Сокрул сэу, татэл фемеий ачелея тинере, л-а цинут ла ел трей зиле. Ау мынкат ши ау бэут ши ау рэмас ноаптя аколо.
En omdat zijn schoonvader, de vader van het meisje, er bij hem nu zo op aandrong, bleef hij drie dagen bij hem. En ze aten, dronken en overnachtten daar.
5 А патра зи, с-ау скулат дис-де-диминяцэ ши левитул се прегэтя сэ плече. Дар татэл тинерей фемей а зис ӂинерелуй сэу: „Я о букатэ де пыне, ка сэ принзь ла инимэ; ши апой вець плека.”
En toen ze op de vierde dag ‘s morgens vroeg zich gereed maakten, en hij opstond om te vertrekken, zei de vader van het meisje tot zijn schoonzoon: Neem eerst nog een stukje brood, dan kunt ge daarna vertrekken.
6 Ши ау шезут де ау мынкат ши ау бэут амындой. Апой, татэл тинерей фемей а зис бэрбатулуй: „Хотэрэште-те дар сэ рэмый аич ла ноапте ши сэ ци се веселяскэ инима.”
Zo bleven ze. Maar nadat ze tezamen gegeten en gedronken hadden, zei de vader van het meisje tot den man: Toe, besluit nu, nog één nacht te blijven; neem het er maar eens goed van.
7 Бэрбатул се скула сэ плече, дар, ын урма стэруинцелор сокрулуй сэу, а рэмас аколо ши ноаптя ачея.
En toen de man zich toch gereed maakte, om te vertrekken, drong zijn schoonvader er zo bij hem op aan, dat hij er nog een nacht bleef.
8 Ын зиуа а чинчя, с-а скулат дис-де-диминяцэ сэ плече. Атунч, татэл тинерей фемей а зис: „Ынтэреште-ць май ынтый инима, те рог, ши рэмый пынэ че се ва плека зиуа спре сярэ.” Ши ау мынкат амындой.
Ook de vijfde dag stond hij ‘s morgens vroeg op, om op pad te gaan; maar weer zei de vader van het meisje: Doe u eerst nog te goed, en wacht dan tot de dag ten einde loopt. Maar toen ze tezamen gegeten hadden,
9 Бэрбатул се скула сэ плече, ку циитоаря ши слуга луй, дар сокрул сэу, татэл тинерей фемей, й-а зис: „Ятэ кэ зиуа а трекут, е тырзиу, рэмый дар песте ноапте аич; ятэ кэ зиуа се плякэ спре ноапте, рэмый аич песте ноапте ши сэ ци се веселяскэ инима; мыне вэ вець скула дис-де-диминяцэ ка сэ порниць ла друм ши те вей дуче ла кортул тэу.”
en de man aanstalten maakte, om met zijn bijzit en zijn knecht te vertrekken, zei zijn schoonvader, de vader van het meisje, tot hem: Zie, de dag spoedt reeds ten einde; breng dus hier de nacht nog door, en neem het er nog eens van; dan kunt ge u morgenvroeg voor uw tocht gereed maken, en naar huis gaan.
10 Бэрбатул н-а врут сэ май рэмынэ ши ын ноаптя ачея, чи с-а скулат ши а плекат. А ажунс пынэ ын фаца Иебусулуй, адикэ Иерусалимул, ку чей дой мэгарь ыншеуаць ши ку циитоаря луй.
Maar nu wilde de man niet meer overnachten; hij stond op en ging heen, en kwam met zijn span ezels, zijn bijzit en zijn knecht tot bij Jeboes, of Jerusalem.
11 Кынд с-ау апропият де Иебус, зиуа се плекасе мулт спре сярэ. Слуга а зис атунч стэпынулуй сэу: „Хайдем сэ не ындрептэм спре четатя ачаста а иебусицилор ши сэ рэмынем ын еа песте ноапте.”
Toen ze nu bij Jeboes waren, neigde de dag ten einde. Daarom zei de knecht tot zijn heer: Kom, we moesten hier maar naar de stad der Jeboesieten afslaan, en daar de nacht doorbrengen.
12 Стэпынул сэу й-а рэспунс: „Ну путем сэ интрэм ынтр-о четате стрэинэ, унде ну сунт копий де-ай луй Исраел, чи сэ мерӂем пынэ ла Гибея.”
Doch zijn heer antwoordde hem: Neen, we slaan niet af naar die stad van vreemde mensen, die geen Israëlieten zijn; laten we maar tot Giba doorgaan.
13 А май зис слуӂий сале: „Хайдем сэ не апропием де унул дин локуриле ачестя, Гибея сау Рама, ши сэ рэмынем аколо песте ноапте.”
En hij zei tot zijn knecht: Kom, we zullen een andere plaats zien te bereiken, en in Giba of Rama overnachten.
14 Ау мерс май департе ши апуня соареле кынд с-ау апропият де Гибея, каре есте а луй Бениамин.
Ze gingen dus verder, en vervolgden hun weg. En toen ze dicht bij Giba waren, dat tot Benjamin behoort, ging de zon onder.
15 С-ау ындрептат ынтр-аколо ка сэ се дукэ сэ рэмынэ песте ноапте ын Гибея. Левитул а интрат ши с-а оприт ын пяца четэций. Ну с-а гэсит нимень каре сэ-й примяскэ ын касэ сэ рэмынэ песте ноапте.
Nu sloegen ze van de weg af, om Giba te bereiken en er te overnachten. Daar aangekomen, zette hij zich op het stadsplein neer; want er was niemand, die hem voor de nacht in zijn huis opnam.
16 Ши ятэ кэ ун бэтрын се ынторчя сяра де ла мунка кымпулуй; омул ачеста ера дин мунтеле луй Ефраим, локуя пентру о време ла Гибея, ши оамений дин локул ачела ерау бениамиць.
Maar in de avond kwam er een oude man van zijn werk uit het veld. Het was iemand uit het bergland van Efraïm, die slechts als vreemdeling te Giba verblijf hield; want alle inwoners van die plaats waren Benjamieten.
17 Ел а ридикат окий ши а вэзут пе кэлэтор ын пяца четэций. Ши бэтрынул й-а зис: „Ынкотро мерӂь ши де унде вий?”
Toen de grijsaard opzag en den reiziger op het stadsplein bemerkte, vroeg hij: Waar gaat ge heen, en waar komt ge vandaan?
18 Ел й-а рэспунс: „Веним дин Бетлеемул луй Иуда ши мерӂем пынэ ла марӂиня мунтелуй луй Ефраим, де унде сунт. Мэ дусесем ла Бетлеемул луй Иуда ши акум мэ дук ла Каса Домнулуй. Дар ну се гэсеште нимень сэ мэ примяскэ ын касэ.
Hij antwoordde hem: We zijn op weg van Betlehem van Juda naar het achterland van het gebergte van Efraïm; daar kom ik vandaan. Ik ben naar Betlehem van Juda geweest, en ga nu naar huis. Maar er is niemand, die me gastvrijheid wil verlenen,
19 Авем ынсэ пае ши нутрец пентру мэгарий ноштри; авем ши пыне ши вин пентру мине, пентру роаба та ши пентру бэятул каре есте ку робий тэй. Ну дучем липсэ де нимик.”
ofschoon ik stro en voer heb voor onze ezels, brood en wijn voor mezelf, voor uw dienstmaagd en den jongen, dien uw dienaar bij zich heeft, en het ons dus aan niets ontbreekt.
20 Бэтрынул а зис: „Пачя сэ фие ку тине! Тоате невоиле тале ле яу асупра мя, нумай сэ ну рэмый ын пяцэ песте ноапте.”
Toen zei de oude man: Vrede zij u; op mij rust de plicht, u van het nodige te voorzien; in geen geval moogt ge op het plein overnachten.
21 Л-а дус ын каса луй ши а дат нутрец мэгарилор. Кэлэторий шь-ау спэлат пичоареле, апой ау мынкат ши ау бэут.
Hij bracht hem dus naar zijn huis, en gaf de ezels te vreten; en ze wasten hun voeten, aten en dronken.
22 Пе кынд се веселяу ей, ятэ кэ оамений дин четате, ниште фий ай луй Белиал, оамень стрикаць, ау ынконжурат каса, ау бэтут ла поартэ ши ау зис бэтрынулуй, стэпынул касей: „Скоате пе омул ачела каре а интрат ла тине, ка сэ не ымпреунэм ку ел.”
Maar terwijl ze zich te goed deden, omsingelden de inwoners der stad, een ras van Belialskinderen, het huis, begonnen op de deur te bonzen, en riepen tot den grijzen eigenaar van het huis: Breng den man, die uw huis is binnengegaan, naar buiten; we willen gemeenschap met hem houden.
23 Стэпынул касей а ешит ла ей ши ле-а зис: „Ну, фрацилор, вэ рог сэ ну фачець ун лукру аша де рэу; фииндкэ омул ачеста а интрат ын каса мя, ну сэвыршиць мишелия ачаста.
Doch de eigenaar van het huis ging naar hen toe en zei hun: Neen, broeders, dat kwaad moogt ge niet doen. Die man is nu eenmaal mijn gast, en ge moogt dus zo iets schandelijks niet doen.
24 Ятэ кэ ам о фатэ фечоарэ ши омул ачеста аре о циитоаре; ви ле вой адуче афарэ: нечинстици-ле ши фачеци-ле че вэ ва плэчя. Дар ну сэвыршиць ку омул ачеста о фаптэ аша де нелеӂюитэ.”
Neen, ik zal mijn dochter, die nog maagd is, met zijn bijzit naar buiten brengen; die kunt ge verkrachten, en met haar doen, wat ge wilt; maar met dien man moogt ge die schandelijke dingen niet doen.
25 Оамений ачея н-ау врут сэ-л аскулте. Атунч, омул шь-а луат циитоаря ши ле-а адус-о афарэ. Ей с-ау ымпреунат ку еа ши шь-ау бэтут жок де еа тоатэ ноаптя, пынэ диминяца, ши й-ау дат друмул кынд се лумина де зиуэ.
Toen die lieden maar niet naar hem wilden luisteren, nam de man zelf zijn bijzit, en liet haar de straat opgaan naar hen toe. Ze hielden gemeenschap met haar, en koelden heel de nacht tot de morgen aan haar hun lust; eerst toen de dageraad aanbrak, lieten ze haar gaan.
26 Кэтре зиуэ, фемея ачаста а венит ши а кэзут ла уша касей омулуй ла каре ера бэрбатул ей ши а рэмас аколо пынэ ла зиуэ.
Bij het aanbreken van de morgen kwam de vrouw terug; maar voor het huis van den man, bij wien haar heer te gast was, zonk ze neer, en bleef daar liggen tot het dag was.
27 Ши диминяца, бэрбатул ей с-а скулат, а дескис уша касей ши а ешит ка сэ-шь урмезе друмул май департе. Дар ятэ кэ фемея, циитоаря луй, ера ынтинсэ ла уша касей, ку мыниле пе праг.
Toen nu haar heer ‘s morgens opstond en de huisdeur opende, om naar buiten te gaan en zijn weg te vervolgen, lag daar zijn bijzit voor de deur van het huis met haar handen op de drempel.
28 Ел й-а зис: „Скоалэ-те ши хайдем сэ мерӂем!” Еа н-а рэспунс. Атунч, бэрбатул а пус-о пе мэгар ши а плекат акасэ.
Hij sprak tot haar: Sta op, laten we maar verder gaan. Maar hij kreeg geen antwoord; ze was dood. Toen legde hij haar op zijn ezel, maakte zich klaar, en ging naar zijn woonplaats.
29 Кынд а ажунс акасэ, а луат ун куцит, а апукат пе циитоаря луй ши а тэят-о мэдулар ку мэдулар ын доуэспрезече букэць, пе каре ле-а тримис ын тот цинутул луй Исраел.
Thuis gekomen, greep hij een mes, nam zijn bijzit, sneed haar langs de beenderen in twaalf stukken, en zond haar heel het gebied van Israël door.
30 Тоць чей че ау вэзут лукрул ачеста ау зис: „Ничодатэ ну с-а ынтымплат ши ну с-а вэзут аша чева, де кынд с-ау суит копиий луй Исраел дин Еӂипт пынэ ын зиуа де азь; луаць аминте дар ла лукрул ачаста, сфэтуици-вэ ши ворбиць!”
En iedereen, die het zag, zeide: Nooit is zo iets gebeurd of gezien, van de dag, dat de Israëlieten uit Egypteland trokken, tot heden toe. Denkt er over na, beraadt u en spreekt.