Иосуа 6
1 Иерихонул ера ынкис ши ынтэрит де тяма копиилор луй Исраел. Нимень ну ешя дин ел ши нимень ну интра ын ел.
Jericho aber war verschlossen und verwahrt vor den Kindern Israel, daß niemand aus oder ein kommen konnte,
2 Домнул а зис луй Иосуа: „Ятэ, дау ын мыниле тале Иерихонул ши пе ымпэратул луй, пе витежий луй осташь.
Aber der HERR sprach zu Josua: Siehe da, ich habe Jericho samt seinem König und seinen Kriegsleuten in deine Hände gegeben.
3 Ынконжураць четатя вой, тоць бэрбаций де рэзбой, дынд окол четэций о датэ. Аша сэ фачь шасе зиле.
Laß alle Kriegsmänner rings um die Stadt her gehen einmal, und tue sechs Tage also.
4 Шапте преоць сэ поарте ынаинтя кивотулуй шапте трымбице де корн де бербек; ын зиуа а шаптя, сэ ынконжураць четатя де шапте орь, ши преоций сэ суне дин трымбице.
Und laß sieben Priester sieben Posaunen des Halljahrs tragen vor der Lade her, und am siebenten Tage geht siebenmal um die Stadt, und laß die Priester die Posaunen blasen.
5 Кынд вор суна лунг дин корнул де бербек ши кынд вець аузи сунетул трымбицей, тот попорул сэ скоатэ марь стригэте. Атунч, зидул четэций се ва прэбуши ши попорул сэ се суе фиекаре дрепт ынаинте.”
Und wenn man das Halljahrshorn bläst und es lange tönt, daß ihr die Posaune hört, so soll das ganze Volk ein großes Feldgeschrei machen, so werden der Stadt Mauern umfallen, und das Volk soll hineinsteigen, ein jeglicher stracks vor sich.
6 Иосуа, фиул луй Нун, а кемат пе преоць ши ле-а зис: „Луаць кивотул легэмынтулуй ши шапте преоць сэ поарте челе шапте трымбице де корн де бербек ынаинтя кивотулуй Домнулуй.”
Da rief Josua, der Sohn Nuns, die Priester und sprach zu ihnen: Tragt die Lade des Bundes, und sieben Priester laßt sieben Halljahrsposaunen tragen vor der Lade des HERRN.
7 Ши а зис попорулуй: „Порниць, ынконжураць четатя ши бэрбаций ынармаць сэ трякэ ынаинтя кивотулуй Домнулуй.”
Zieht hin und geht um die Stadt; wer gerüstet ist, gehe vor der Lade des HERRN her.
8 Дупэ че а ворбит Иосуа попорулуй, чей шапте преоць каре пуртау ынаинтя Домнулуй челе шапте трымбице де корн де бербек ау порнит ши ау сунат дин трымбице. Кивотул легэмынтулуй Домнулуй мерӂя ын урма лор.
Da Josua solches dem Volk gesagt hatte, trugen die sieben Priester sieben Halljahrsposaunen vor der Lade des HERRN her und gingen und bliesen die Posaunen; und die Lade des Bundes des HERRN folgt ihnen nach.
9 Бэрбаций ынармаць мерӂяу ынаинтя преоцилор, каре сунау дин трымбице, ши коада оштирий мерӂя дупэ кивот; ын тимпул мерсулуй, преоций сунау дин трымбице.
Und wer gerüstet war, ging vor den Priestern her, die die Posaunen bliesen; und der Haufe folgte der Lade nach, und man blies Posaunen.
10 Иосуа дэдусе порунка ачаста попорулуй: „Вой сэ ну стригаць, сэ ну ви се аудэ гласул ши сэ ну вэ ясэ о ворбэ дин гурэ, пынэ ын зиуа кынд вэ вой спуне: ‘Стригаць!’ Атунч сэ стригаць.”
Josua aber gebot dem Volk und sprach: Ihr sollt kein Feldgeschrei machen noch eure Stimme hören lassen, noch soll ein Wort aus eurem Munde gehen bis auf den Tag, da ich zu euch sagen werde: Macht ein Feldgeschrei! so macht dann ein Feldgeschrei.
11 Кивотул Домнулуй а ынконжурат четатя ши й-а дат окол о датэ, апой ау интрат ын табэрэ ши ау рэмас ын табэрэ песте ноапте.
Also ging die Lade des HERRN rings um die Stadt einmal, und sie kamen in das Lager und blieben darin über Nacht.
12 Иосуа с-а скулат ку ноаптя-н кап ши преоций ау луат кивотул Домнулуй.
Und Josua machte sich des Morgens früh auf, und die Priester trugen die Lade des HERRN.
13 Чей шапте преоць каре пуртау челе шапте трымбице де корн де бербек ынаинтя кивотулуй Домнулуй ау порнит ши ау сунат дин трымбице. Бэрбаций ынармаць мерӂяу ынаинтя лор, ши коада оштирий веня дупэ кивотул Домнулуй; ын тимпул мерсулуй, преоций сунау дин трымбице.
So trugen die sieben Priester die sieben Halljahrsposaunen vor der Lade des HERRN her und gingen und bliesen Posaunen; und wer gerüstet war, ging vor ihnen her, und der Haufe folgte der Lade des HERRN, und man blies Posaunen.
14 Ау ынконжурат четатя о датэ, а доуа зи; апой с-ау ынторс ын табэрэ. Ау фэкут ачелашь лукру тимп де шасе зиле.
Des andern Tages gingen sie auch einmal um die Stadt und kamen wieder ins Lager. Also taten sie sechs Tage.
15 Ын зиуа а шаптя, с-ау скулат ын зорий зилей ши ау ынконжурат ын ачелашь фел четатя де шапте орь; ачаста а фост сингура зи кынд ау ынконжурат четатя де шапте орь.
Am siebenten Tage aber, da die Morgenröte aufging, machten sie sich früh auf und gingen nach derselben Weise siebenmal um die Stadt, daß sie desselben einen Tages siebenmal um die Stadt kamen.
16 А шаптя оарэ, пе кынд преоций сунау дин трымбице, Иосуа а зис попорулуй: „Стригаць, кэч Домнул в-а дат четатя ын мынэ!
Und beim siebentenmal, da die Priester die Posaunen bliesen, sprach Josua zum Volk: Macht ein Feldgeschrei; denn der HERR hat euch die Stadt gegeben.
17 Четатя сэ фие датэ Домнулуй спре нимичире, еа ши тот че се афлэ ын еа, дар сэ лэсаць ку вяцэ пе курва Рахав ши пе тоць чей че вор фи ку еа ын касэ, пентру кэ а аскунс пе солий пе каре-й тримисесерэм ной.
Aber diese Stadt und alles, was darin ist, soll dem HERRN verbannt sein. Allein die Hure Rahab soll leben bleiben und alle, die mit ihr im Hause sind; denn sie hat die Boten verborgen, die wir aussandten.
18 Ферици-вэ нумай де чея че ва фи дат спре нимичире; кэч, дакэ вець луа чева дин чея че ва фи дат спре нимичире, вець фаче ка табэра луй Исраел сэ фие датэ спре нимичире ши о вець ненорочи.
Allein hütet euch von dem Verbannten, daß ihr euch nicht verbannt, so ihr des Verbannten etwas nehmt, und macht das Lager Israel verbannt und bringt's in Unglück.
19 Тот арӂинтул ши тот аурул, тоате лукруриле де арамэ ши де фер сэ фие ынкинате Домнулуй ши сэ интре ын вистиерия Домнулуй.”
Aber alles Silber und Gold samt dem ehernen Geräte soll dem HERRN geheiligt sein, daß es zu des HERRN Schatz komme.
20 Попорул а скос стригэте ши преоций ау сунат дин трымбице. Кынд а аузит попорул сунетул трымбицей, а стригат таре, ши зидул с-а прэбушит; попорул с-а суит ын четате, фиекаре дрепт ынаинте. Ау пус мына пе четате
Da machte das Volk ein Feldgeschrei, und man blies die Posaunen. Denn als das Volk den Hall der Posaunen hörte, machte es ein großes Feldgeschrei. Und die Mauer fielen um, und das Volk erstieg die Stadt, ein jeglicher stracks vor sich. Also gewannen sie die Stadt
21 ши ау нимичит-о ку десэвыршире, трекынд прин аскуцишул сабией тот че ера ын четате, бэрбаць ши фемей, копий ши бэтрынь, пынэ ла бой, ой ши мэгарь.
und verbannten alles, was in der Stadt war, mit der Schärfe des Schwerts: Mann und Weib, jung und alt, Ochsen, Schafe und Esel.
22 Иосуа а зис челор дой бэрбаць каре искодисерэ цара: „Интраць ын каса курвей ши скоатець дин еа пе фемея ачея ши пе тоць ай ей, кум й-аць журат.”
Aber Josua sprach zu den zwei Männern, die das Land ausgekundschaftet hatten: Geht in das Haus der Hure und führt das Weib von dort heraus mit allem, was sie hat, wie ihr versprochen habt.
23 Тинерий, искоаделе, ау интрат ши ау скос пе Рахав, пе татэл ей, пе мама ей, пе фраций ей ши пе тоць ай ей; ау скос афарэ пе тоць чей дин фамилия ей ши й-ау ашезат афарэ дин табэра луй Исраел.
Da gingen die Jünglinge, die Kundschafter, hinein und führten Rahab heraus samt Vater und Mutter und Brüdern und alles, was sie hatte, und alle ihre Geschlechter und ließ sie draußen, außerhalb des Lagers Israels.
24 Четатя ау арс-о ымпреунэ ку тот че се афла ын еа; нумай арӂинтул, аурул ши тоате лукруриле де арамэ ши де фер ле-ау пус ын вистиерия Касей Домнулуй.
Aber die Stadt verbrannten sie mit Feuer und alles, was darin war. Allein das Silber und Gold und eherne und eiserne Geräte taten sie zum Schatz in das Haus des HERRN.
25 Иосуа а лэсат ку вяцэ пе курва Рахав, каса татэлуй ей ши пе тоць ай ей; еа а локуит ын мижлокул луй Исраел пынэ ын зиуа де азь, пентру кэ аскунсесе солий пе каре-й тримисесе Иосуа сэ искодяскэ Иерихонул.
Rahab aber, die Hure, samt dem Hause ihres Vaters und alles, was sie hatte, ließ Josua leben. Und sie wohnt in Israel bis auf diesen Tag, darum daß sie die Boten verborgen hatte, die Josua auszukundschaften gesandt hatte gen Jericho.
26 Атунч а журат Иосуа ши а зис: „Блестемат сэ фие ынаинтя Домнулуй омул каре се ва скула сэ зидяскэ дин ноу четатя ачаста а Иерихонулуй! Ку прецул ынтыюлуй сэу нэскут ый ва пуне темелииле ши ку прецул челуй май тынэр фиу ал луй ый ва ашеза порциле!”
Zu der Zeit schwur Josua und sprach: Verflucht sei der Mann vor dem HERRN, der sich aufmacht und diese Stadt Jericho wieder baut! Wenn er einen Grund legt, das koste ihn den ersten Sohn; wenn er ihre Tore setzt, das koste ihn seinen jüngsten Sohn!
27 Домнул а фост ку Иосуа ши и с-а дус вестя ын тоатэ цара.
Also war der HERR mit Josua, daß man von ihm sagte in allen Landen.
