Иосуа 14

1 Ятэ локуриле пе каре ле-ау примит копиий луй Исраел ка моштенире ын цара Канаанулуй, пе каре ли ле-ау ымпэрцит ынтре ей преотул Елеазар, Иосуа, фиул луй Нун, ши кэпетенииле де фамилие але семинциилор копиилор луй Исраел.

Isto, pois, é o que os filhos de Israel tomaram por herança na terra de Canaã, o qual lhes repartiram Eleazar sacerdote, e Josué filho de Num, e os principais dos pais das tribos dos filhos de Israel.

2 Ымпэрциря с-а фэкут прин сорць, кум порунчисе Домнул прин Мойсе, пентру челе ноуэ семинций ши жумэтате.

Por sorte deu-se a eles sua herança, como o SENHOR o havia mandado por Moisés, que desse às nove tribos e à meia tribo.

3 Кэч Мойсе дэдусе о моштенире челор доуэ семинций ши жумэтате де чялалтэ парте а Йорданулуй, дар левицилор ну ле дэдусе моштенире принтре ей.

Porque às duas tribos, e à meia tribo, lhes havia Moisés dado herança da outra parte do Jordão: mas aos levitas não deu herança entre eles.

4 Фиий луй Иосиф алкэтуяу доуэ семинций: Манасе ши Ефраим; ши левицилор ну ли с-а дат парте ын царэ, афарэ де четэциле пентру локуит, ку локуриле гоале димпрежурул лор пентру турмеле ши авериле лор.

Porque os filhos de José foram duas tribos, Manassés e Efraim: e não deram parte aos levitas na terra, mas sim cidades em que morassem, com seus campos para seus gados e rebanhos.

5 Копиий луй Исраел ау фэкут ынтокмай дупэ порунчиле пе каре ле дэдусе луй Мойсе Домнул ши ау ымпэрцит цара.

Da maneira que o SENHOR o havia mandado a Moisés, assim o fizeram os filhos de Israel na repartição da terra.

6 Фиий луй Иуда с-ау апропият де Иосуа ла Гилгал; ши Калеб, фиул луй Иефуне, Кенизитул, й-а зис: „Штий че а спус Домнул луй Мойсе, омул луй Думнезеу, ку привире ла мине ши ку привире ла тине, ла Кадес-Барня.

E os filhos de Judá vieram a Josué em Gilgal; e Calebe, filho de Jefoné quenezeu, lhe disse: Tu sabes o que o SENHOR disse a Moisés, homem de Deus, em Cades-Barneia, tocante a mim e a ti.

7 Ерам ын вырстэ де патрузечь де ань кынд м-а тримис Мойсе, робул Домнулуй, дин Кадес-Барня, ка сэ искодеск цара, ши й-ам адус штирь аша кум ымь спуня инима мя куратэ.

Eu era de idade de quarenta anos, quando Moisés servo do SENHOR me enviou de Cades-Barneia a reconhecer a terra; e eu lhe mencionei o negócio como o tinha em meu coração:

8 Фраций мей каре се суисерэ ымпреунэ ку мине ау тэят инима попорулуй, дар еу ам урмат ын тотул каля Домнулуй Думнезеулуй меу.

Mas meus irmãos, os que haviam subido comigo, minguaram o coração do povo; porém eu cumpri seguindo ao SENHOR meu Deus.

9 Ши ын зиуа ачея, Мойсе а журат ши а зис: ‘Цара ын каре а кэлкат пичорул тэу ва фи моштениря та пе вечие, пентру тине ши пентру копиий тэй, пентру кэ ай урмат ын тотул воя Домнулуй Думнезеулуй меу.’

Então Moisés jurou, dizendo: Se a terra que pisou teu pé não for para ti, e para teus filhos em herança perpétua: porquanto cumpriste seguindo ao SENHOR meu Deus.

10 Акум ятэ кэ Домнул м-а цинут ын вяцэ, кум а спус. Сунт патрузечь ши чинч де ань де кынд ворбя Домнул астфел луй Мойсе, кынд умбла Исраел прин пустиу, ши акум ятэ кэ азь сунт ын вырстэ де оптзечь ши чинч де ань.

Agora bem, o SENHOR me fez viver, como ele disse, estes quarenta e cinco anos, desde o tempo que o SENHOR falou estas palavras a Moisés, quando Israel andava pelo deserto: e agora, eis que sou hoje dia de oitenta e cinco anos:

11 Ши астэзь, сунт тот аша де таре ка ын зиуа кынд м-а тримис Мойсе; ам тот атыта путере кыт авям атунч, фие пентру луптэ, фие пентру ка сэ мерг ын фрунтя воастрэ.

Porém ainda hoje estou tão forte como o dia que Moisés me enviou: qual era então minha força, tal é agora, para a guerra, e para sair e para entrar.

12 Дэ-мь дар мунтеле ачеста деспре каре а ворбит Домнул пе время ачея, кэч ай аузит атунч кэ аколо сунт анакимь ши кэ сунт четэць марь ши ынтэрите. Домнул ва фи, поате, ку мине ши-й вой изгони, кум а спус Домнул.”

Dá-me, pois, agora este monte, do qual falou o SENHOR aquele dia; porque tu ouviste naquele dia que os anaquins estão ali, e grandes e fortes cidades. Talvez o SENHOR seja comigo, e os expulsarei como o SENHOR disse.

13 Иосуа а бинекувынтат пе Калеб, фиул луй Иефуне, ши й-а дат ка моштенире Хебронул.

Josué então lhe abençoou, e deu a Calebe filho de Jefoné a Hebrom por herança.

14 Астфел, Калеб, фиул луй Иефуне, Кенизитул, а авут де моштенире пынэ ын зиуа де азь Хебронул, пентру кэ урмасе ын тотул каля Домнулуй Думнезеулуй луй Исраел.

Portanto Hebrom foi de Calebe, filho de Jefoné quenezeu, em herança até hoje; porque cumpriu seguindo ao SENHOR Deus de Israel.

15 Хебронул се кема май ынаинте Кириат-Арба – Арба фусесе омул чел май маре динтре анакимь. Ши цара с-а одихнит де рэзбой.

Mas Hebrom foi antes chamada Quiriate-Arba; foi Arba um homem grande entre os anaquins. E a terra teve repouso das guerras.