ИОНА 4
1 Лукрул ачеста н-а плэкут делок луй Иона ши с-а мыният.
Mas Jonas se desgostou muito, e se encheu de ira.
2 С-а ругат Домнулуй ши а зис: „Ах! Доамне, ну есте ачаста токмай че зичям еу кынд ерам ынкэ ын цара мя? Токмай лукрул ачеста воям сэ-л ынлэтур фуӂинд ла Тарс. Кэч штиям кэ ешть ун Думнезеу милос ши плин де ындураре, ынделунг рэбдэтор ши богат ын бунэтате ши кэ Те кэешть де рэу!
E orou ao SENHOR, e disse: Ah, SENHOR, não foi isto o que eu dizia enquanto ainda estava em minha terra? Por isso me preveni fugindo a Társis; porque sabia eu que tu és Deus gracioso e misericordioso, que demoras a te irar, tens grande misericórdia, e te arrependes do mal.
3 Акум, Доамне, я-мь вяца, кэч вряу май бине сэ мор декыт сэ трэеск!”
Agora pois, ó SENHOR, peço-te que me mates, porque é melhor para mim morrer do que viver.
4 Домнул а рэспунс: „Бине фачь ту де те мыний?”
E o SENHOR lhe disse: É correta essa tua ira?
5 Ши Иона а ешит дин четате ши с-а ашезат ла рэсэрит де четате. Аколо шь-а фэкут ун умбрар ши а стат суб ел пынэ ва ведя че аре сэ се ынтымпле ку четатя.
E Jonas saiu da cidade, e se sentou ao oriente da cidade, e fez para si ali uma barraca, e se sentou debaixo dela à sombra, até ver o que seria da cidade.
6 Домнул Думнезеу а фэкут сэ кряскэ ун куркубете, каре с-а ридикат песте Иона, ка сэ факэ умбрэ капулуй луй ши сэ-л факэ сэ-й трякэ мыния. Иона с-а букурат фоарте мулт де куркубетеле ачеста.
E o SENHOR Deus preparou uma planta, e a fez crescer sobre Jonas para que fizesse sombra sobre sua cabeça, e lhe aliviasse de seu mal-estar; e Jonas se alegrou grandemente por causa da planta.
7 Дар а доуа зи, ла рэсэритул соарелуй, Думнезеу а адус ун верме, каре а ынцепат куркубетеле, ши куркубетеле с-а ускат.
Mas Deus preparou uma lagarta no dia seguinte ao amanhecer, a qual feriu a planta, e ela se secou.
8 Кынд а рэсэрит соареле, Думнезеу а фэкут сэ суфле ун вынт ускат де ла рэсэрит ши соареле а бэтут песте капул луй Иона, ши Иона а лешинат. Атунч а дорит сэ моарэ ши а зис: „Май бине сэ мор декыт сэ трэеск!”
E aconteceu que, ao levantar do sol, Deus preparou um quente vento oriental; e o sol feriu a Jonas na cabeça, de modo que ele se desmaiava, e desejava a morte, dizendo: Melhor é para mim morrer do que viver.
9 Дар Думнезеу а зис луй Иона: „Бине фачь ту де те мыний дин причина куркубетелуй?” Ел а рэспунс: „Да, бине фак кэ мэ мыний пынэ ла моарте!”
Então Deus disse a Jonas: É correta a tua ira pela planta? E ele respondeu: É correto eu me irar até a morte.
10 Атунч ши Домнул а зис: „Цие ыць есте милэ де куркубетеле ачеста, каре ну те-а костат ничо трудэ ши пе каре ну ту л-ай фэкут сэ кряскэ, чи ынтр-о ноапте с-а нэскут ши ынтр-о ноапте а перит.
E o SENHOR disse: Tu tiveste pena da planta, na qual não trabalhaste, nem tu a fizeste crescer, que em uma noite nasceu, e em outra noite pereceu;
11 Ши Мие сэ ну-Мь фие милэ де Ниниве, четатя чя маре, ын каре се афлэ май мулт де о сутэ доуэзечь де мий де оамень, каре ну штиу сэ деосебяскэ дряпта де стынга лор, афарэ де о мулциме де вите!”
E não teria eu pena de Nínive, aquela grande cidade onde há mais de cem e vinte mil pessoas que não sabem a diferença entre sua mão direita e a esquerda, e muitos animais?
