Йов 9
1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Hiob antwortete und sprach:
2 „Штиу бине кэ есте аша. Ши кум ар путя омул сэ-шь скоатэ дрептате ынаинтя луй Думнезеу?
Ja, ich weiß fast wohl, daß also ist, daß ein Mensch nicht rechtfertig bestehen mag gegen Gott.
3 Дакэ ар вои сэ се черте ку Ел, дин о мие де лукрурь н-ар путя сэ рэспундэ ла унул сингур.
Hat er Lust, mit ihm zu hadern, so kann er ihm auf tausend nicht eins antworten.
4 Але Луй сунт ынцелепчуня ши атотпутерничия: чине И с-ар путя ымпотриви фэрэ сэ фие педепсит?
Er ist weise und mächtig wem ist's je gelungen, der sich wider ihn gelegt hat?
5 Ел мутэ деодатэ мунций ши-й рэстоарнэ ын мыния Са.
Er versetzt Berge, ehe sie es inne werden, die er in seinem Zorn umkehret.
6 Згудуе пэмынтул дин темелия луй, де и се клатинэ стылпий.
Er weget ein Land aus seinem Ort, daß seine Pfeiler zittern.
7 Порунчеште соарелуй, ши соареле ну май рэсаре; ши цине стелеле суб печетя Луй.
Er spricht zur Sonne, so gehet sie nicht auf, und versiegelt die Sterne.
8 Нумай Ел ынтинде черуриле ши умблэ пе ынэлцимиле мэрий.
Er breitet den Himmel aus allein und gehet auf den Wogen des Meers.
9 Ел а фэкут Урса-Маре, Лучяфэрул де сярэ ши Ралицеле ши стелеле дин цинутуриле де мязэзи.
Er machet den Wagen am Himmel und Orion und die Glucke und die Sterne gegen Mittag.
10 Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.
Er tut große Dinge, die nicht zu forschen sind, und Wunder, deren keine Zahl ist.
11 Ятэ, Ел трече пе лынгэ мине, ши ну-Л вэд, Се дуче, ши ну-Л зэреск.
Siehe, er gehet vor mir über, ehe ich's gewahr werde, und verwandelt sich, ehe ich's merke.
12 Дакэ апукэ Ел, чине-Л ва опри? Чине-Й ва зиче: ‘Че фачь?’
Siehe, wenn er geschwind hinfähret, wer will ihn wiederholen? Wer will zu ihm sagen: Was machst du?
13 Думнезеу ну-Шь ынтоарче мыния; суб Ел се плякэ тоць сприжиниторий мындрией.
Er ist Gott, seinen Zorn kann niemand stillen; unter ihm müssen sich beugen die stolzen HERREN.
14 Ши еу кум сэ-Й рэспунд? Че кувинте сэ алег?
Wie sollt ich denn ihm antworten und Worte finden gegen ihn?
15 Кяр дакэ аш авя дрептате, ну Й-аш рэспунде. Ну пот декыт сэ мэ рог жудекэторулуй.
Wenn ich auch gleich recht habe, kann ich ihm dennoch nicht antworten sondern ich müßte um mein Recht flehen.
16 Ши кяр дакэ м-ар аскулта кынд Ыл кем, тот н-аш путя креде кэ мь-а аскултат гласул –
Wenn ich ihn schon anrufe, und er mich erhöret, so glaube ich doch nicht, daß er meine Stimme höre.
17 Ел, каре мэ избеште ка ынтр-о фуртунэ, каре ымь ынмулцеште фэрэ причинэ рэниле,
Denn er fähret über mich mit Ungestüm und macht mir der Wunden viel ohne Ursache.
18 каре ну мэ ласэ сэ рэсуфлу, мэ сатурэ де амэрэчуне.
Er läßt meinen Geist sich nicht erquicken, sondern macht mich voll Betrübnis.
19 Сэ алерг ла путере? Ел есте атотпутерник. Ла дрептате? Чине мэ ва апэра?
Will man Macht; so ist er zu mächtig; will man Recht, wer will mein Zeuge sein?
20 Орькытэ дрептате аш авя, гура мя мэ ва осынди ши орькыт де невиноват аш фи, Ел мэ ва арэта ка виноват.
Sage ich, daß ich gerecht bin; so verdammet er mich doch; bin ich fromm, so macht er mich doch zu Unrecht.
21 Невиноват! Сунт, дар ну цин ла вяцэ, ымь диспрецуеск вяца.
Bin ich denn fromm, so darf sich's meine Seele nicht annehmen. Ich begehre keines Lebens mehr.
22 Че-мь пасэ ла урма урмей? Кэч ындрэзнеск с-о спун: Ел нимичеште пе чел невиноват ка ши пе чел виноват.
Das ist das Eine, das ich gesagt habe: Er bringet um beide den Frommen und Gottlosen.
23 Ши дакэ бичул ар причинуи мэкар ындатэ моартя…! Дар Ел рыде де ынчеркэриле челуй невиноват.
Wenn er anhebt zu geißeln, so dringet er fort bald zum Tode und spottet der Anfechtung der Unschuldigen.
24 Пэмынтул есте дат пе мыниле челуй нелеӂюит; Ел акоперэ окий жудекэторилор – де ну Ел, апой чине алтул?
Das Land aber wird gegeben unter die Hand des Gottlosen, daß er ihre Richter unterdrücke. Ist's nicht also? Wie sollte es anders sein?
25 Зилеле меле аляргэ май юць декыт ун алергэтор; фуг фэрэ сэ фи вэзут феричиря;
Meine Tage sind schneller gewesen denn ein Läufer; sie sind geflohen und haben nichts Gutes erlebt.
26 трек ка ши корэбииле челе юць, ка вултурул каре се репеде асупра прэзий.
Sie sind vergangen wie die starken Schiffe, wie ein Adler fleugt zur Speise.
27 Дакэ зик: ‘Вряу сэ-мь уйт суферинцеле, сэ-мь лас ынтристаря ши сэ фиу войос’,
Wenn ich gedenke, ich will meiner Klage vergessen und meine Gebärde lassen fahren und mich erquicken,
28 сунт ынгрозит де тоате дурериле меле. Штиу кэ ну мэ вей скоате невиноват.
so fürchte ich alle meine Schmerzen, weil ich weiß, daß du mich nicht unschuldig sein lässest.
29 Ши дакэ вой фи жудекат виноват, пентру че сэ мэ май трудеск деӂяба?
Bin ich denn gottlos, warum leide ich denn solche vergebliche Plage?
30 Кяр дакэ м-аш спэла ку зэпадэ, кяр дакэ мь-аш курэци мыниле ку лешие,
Wenn ich mich gleich mit Schneewasser wünsche und reinigte meine Hände mit dem Brunnen,
31 Ту тот м-ай куфунда ын мочирлэ, де с-ар скырби пынэ ши хайнеле де мине!
so wirst du mich doch tunken in Kot, und werden mir meine Kleider scheußlich anstehen.
32 Кэч Ел ну есте ун ом ка мине, ка сэ-Й пот рэспунде ши сэ мерӂем ымпреунэ ла жудекатэ.
Denn er ist nicht meinesgleichen, dem ich antworten möchte, daß wir vor Gericht miteinander kämen.
33 Нич ну есте вреун мижлочитор ынтре ной, каре сэ-шь пунэ мына песте ной амындой.
Es ist unter uns kein Schiedsmann, noch der seine Hand zwischen uns beide lege.
34 Сэ-Шь трагэ ынсэ варга де дясупра мя ши сэ ну мэ май тулбуре спайма Луй.
Er nehme von mir seine Rute und lasse sein Schrecken von mir,
35 Атунч вой ворби ши ну мэ вой теме де Ел. Алтфел, ну сунт стэпын пе мине.
daß ich möge reden und mich nicht vor ihm fürchten dürfe; sonst kann ich nichts tun, das für mich sei.
