Йов 9
1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 „Штиу бине кэ есте аша. Ши кум ар путя омул сэ-шь скоатэ дрептате ынаинтя луй Думнезеу?
“Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?
3 Дакэ ар вои сэ се черте ку Ел, дин о мие де лукрурь н-ар путя сэ рэспундэ ла унул сингур.
Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t’i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.
4 Але Луй сунт ынцелепчуня ши атотпутерничия: чине И с-ар путя ымпотриви фэрэ сэ фие педепсит?
Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?
5 Ел мутэ деодатэ мунций ши-й рэстоарнэ ын мыния Са.
Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.
6 Згудуе пэмынтул дин темелия луй, де и се клатинэ стылпий.
Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.
7 Порунчеште соарелуй, ши соареле ну май рэсаре; ши цине стелеле суб печетя Луй.
Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.
8 Нумай Ел ынтинде черуриле ши умблэ пе ынэлцимиле мэрий.
I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.
9 Ел а фэкут Урса-Маре, Лучяфэрул де сярэ ши Ралицеле ши стелеле дин цинутуриле де мязэзи.
Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.
10 Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.
Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.
11 Ятэ, Ел трече пе лынгэ мине, ши ну-Л вэд, Се дуче, ши ну-Л зэреск.
Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.
12 Дакэ апукэ Ел, чине-Л ва опри? Чине-Й ва зиче: ‘Че фачь?’
Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t’ia rimarrë? Kush mund t’i thotë: “Çfarë po bën?”.
13 Думнезеу ну-Шь ынтоарче мыния; суб Ел се плякэ тоць сприжиниторий мындрией.
Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.
14 Ши еу кум сэ-Й рэспунд? Че кувинте сэ алег?
Si mund t’i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?
15 Кяр дакэ аш авя дрептате, ну Й-аш рэспунде. Ну пот декыт сэ мэ рог жудекэторулуй.
Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t’i përgjigjem, por do t’i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.
16 Ши кяр дакэ м-ар аскулта кынд Ыл кем, тот н-аш путя креде кэ мь-а аскултат гласул –
Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,
17 Ел, каре мэ избеште ка ынтр-о фуртунэ, каре ымь ынмулцеште фэрэ причинэ рэниле,
ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.
18 каре ну мэ ласэ сэ рэсуфлу, мэ сатурэ де амэрэчуне.
Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.
19 Сэ алерг ла путере? Ел есте атотпутерник. Ла дрептате? Чине мэ ва апэра?
Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t’u paraqitur?
20 Орькытэ дрептате аш авя, гура мя мэ ва осынди ши орькыт де невиноват аш фи, Ел мэ ва арэта ка виноват.
Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.
21 Невиноват! Сунт, дар ну цин ла вяцэ, ымь диспрецуеск вяца.
Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.
22 Че-мь пасэ ла урма урмей? Кэч ындрэзнеск с-о спун: Ел нимичеште пе чел невиноват ка ши пе чел виноват.
Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: “Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin”.
23 Ши дакэ бичул ар причинуи мэкар ындатэ моартя…! Дар Ел рыде де ынчеркэриле челуй невиноват.
Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.
24 Пэмынтул есте дат пе мыниле челуй нелеӂюит; Ел акоперэ окий жудекэторилор – де ну Ел, апой чине алтул?
Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?
25 Зилеле меле аляргэ май юць декыт ун алергэтор; фуг фэрэ сэ фи вэзут феричиря;
Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.
26 трек ка ши корэбииле челе юць, ка вултурул каре се репеде асупра прэзий.
Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.
27 Дакэ зик: ‘Вряу сэ-мь уйт суферинцеле, сэ-мь лас ынтристаря ши сэ фиу войос’,
Në qoftë se them: “Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar”,
28 сунт ынгрозит де тоате дурериле меле. Штиу кэ ну мэ вей скоате невиноват.
më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.
29 Ши дакэ вой фи жудекат виноват, пентру че сэ мэ май трудеск деӂяба?
Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?
30 Кяр дакэ м-аш спэла ку зэпадэ, кяр дакэ мь-аш курэци мыниле ку лешие,
Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,
31 Ту тот м-ай куфунда ын мочирлэ, де с-ар скырби пынэ ши хайнеле де мине!
ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.
32 Кэч Ел ну есте ун ом ка мине, ка сэ-Й пот рэспунде ши сэ мерӂем ымпреунэ ла жудекатэ.
Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t’i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.
33 Нич ну есте вреун мижлочитор ынтре ной, каре сэ-шь пунэ мына песте ной амындой.
Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.
34 Сэ-Шь трагэ ынсэ варга де дясупра мя ши сэ ну мэ май тулбуре спайма Луй.
Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.
35 Атунч вой ворби ши ну мэ вой теме де Ел. Алтфел, ну сунт стэпын пе мине.
Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.
