Йов 8
1 Билдад дин Шуах а луат кувынтул ши а зис:
Allora prese a dire Bildad il Suchita:
2 „Пынэ кынд врей сэ ворбешть астфел ши пынэ кынд вор фи кувинтеле гурий тале ка ун вынт путерник?
Fino a quando dirai queste cose e vento impetuoso saranno le parole della tua bocca?
3 Оаре ва рэстурна Думнезеу дрептул? Сау ва рэстурна Чел Атотпутерник дрептатя?
Può forse Dio deviare il diritto o l'Onnipotente sovvertire la giustizia?
4 Дакэ фиий тэй ау пэкэтуит ымпотрива Луй, й-а дат пе мына пэкатулуй.
Se i tuoi figli hanno peccato contro di lui, li ha messi in balìa della loro iniquità.
5 Дар ту, дакэ алерӂь ла Думнезеу, дакэ роӂь пе Чел Атотпутерник,
Se tu cercherai Dio e implorerai l'Onnipotente,
6 дакэ ешть курат ши фэрэ приханэ, атунч, негрешит, Ел ва вегя асупра та ши ва да ынапой феричиря локуинцей тале невиновате.
se puro e integro tu sei, fin d'ora veglierà su di te e ristabilirà la dimora della tua giustizia;
7 Векя та пропэшире ва фи микэ фацэ де чя де май тырзиу.
piccola cosa sarà la tua condizione di prima, di fronte alla grandezza che avrà la futura.
8 Ынтрябэ пе чей дин нямуриле трекуте ши я аминте ла пэцания пэринцилор лор.
Chiedilo infatti alle generazioni passate, poni mente all'esperienza dei loro padri,
9 Кэч ной сунтем де ерь ши ну штим нимик, зилеле ноастре пе пэмынт ну сунт декыт о умбрэ.
perché noi siamo di ieri e nulla sappiamo, come un'ombra sono i nostri giorni sulla terra.
10 Ей те вор ынвэца, ыць вор ворби ши вор скоате дин инима лор ачесте кувинте:
Essi forse non ti istruiranno e ti parleranno traendo le parole dal cuore?
11 ‘Креште папура фэрэ балтэ? Креште трестия фэрэ умезялэ?’
Cresce forse il papiro fuori della palude e si sviluppa forse il giunco senz'acqua?
12 Фиинд ынкэ верде ши фэрэ сэ се тае, еа се усукэ май репеде декыт тоате ербуриле.
E' ancora verde, non buono per tagliarlo, e inaridisce prima d'ogn'altra erba.
13 Аша се ынтымплэ тутурор челор че уйтэ пе Думнезеу, ши нэдеждя челуй нелеӂюит ва пери.
Tale il destino di chi dimentica Dio, così svanisce la speranza dell'empio;
14 Ынкредеря луй есте здробитэ, ши сприжинул луй есте о пынзэ де пэянжен.
la sua fiducia è come un filo e una tela di ragno è la sua sicurezza:
15 Се бизуеште пе каса луй, дар ну есте таре; се принде де еа, дар ну цине.
si appoggi alla sua casa, essa non resiste, vi si aggrappi, ma essa non regge.
16 Кум дэ соареле, ынверзеште, ышь ынтинде рамуриле песте грэдина са,
Rigoglioso sia pure in faccia al sole e sopra il giardino si spandano i suoi rami,
17 ышь ымплетеште рэдэчиниле принтре петре, пэтрунде пынэ ын зидурь.
sul terreno sassoso s'intreccino le sue radici, tra le pietre attinga la vita.
18 Дар, дакэ-л смулӂь дин локул ын каре стэ, локул ачеста се ляпэдэ де ел ши зиче: ‘Ну штиу сэ те фи куноскут вреодатэ!’
Se lo si toglie dal suo luogo, questo lo rinnega: «Non t'ho mai visto!».
19 Ятэ, аша сунт десфэтэриле пе каре и ле адук кэиле веций луй; апой дин ачелашь пэмынт рэсар алций дупэ ел.
Ecco la gioia del suo destino e dalla terra altri rispuntano.
20 Ну, Думнезеу ну ляпэдэ пе омул фэрэ приханэ ши ну окротеште пе чей рэй.
Dunque, Dio non rigetta l'uomo integro, e non sostiene la mano dei malfattori.
21 Ба ынкэ, Ел ыць умпле гура ку стригэте де букурие, ши бузеле ку кынтэрь де веселие.
Colmerà di nuovo la tua bocca di sorriso e le tue labbra di gioia.
22 Врэжмаший тэй вор фи акопериць де рушине, яр кортул челор рэй ва пери.”
I tuoi nemici saran coperti di vergogna e la tenda degli empi più non sarà.
