Йов 7

1 Соарта омулуй пе пэмынт есте ка а унуй осташ ши зилеле луй сунт ка але унуй мунчитор ку зиуа.

Non ha forse un duro lavoro l'uomo sulla terra e i suoi giorni non sono come quelli d'un mercenario?

2 Кум суспинэ робул дупэ умбрэ, кум ышь аштяптэ мунчиторул плата,

Come lo schiavo sospira l'ombra e come il mercenario aspetta il suo salario,

3 аша ам еу парте де лунь де дурере, ши партя мя сунт нопць де суферинцэ.

così a me son toccati mesi d'illusione e notti di dolore mi sono state assegnate.

4 Мэ кулк ши зик: ‘Кынд мэ вой скула? Кынд се ва сфырши ноаптя?’ Ши мэ сатур де фрэмынтэрь пынэ ын ревэрсатул зорилор.

Se mi corico dico: «Quando mi alzerò?». Si allungano le ombre e sono stanco di rigirarmi fino all'alba.

5 Трупул ми се акоперэ ку вермь ши ку о коажэ пэмынтоасэ, пеля-мь крапэ ши се десфаче.

Ricoperta di vermi e croste è la mia carne, raggrinzita è la mia pelle e si disfà.

6 Зилеле меле збоарэ май юць декыт сувейка цесэторулуй, се дук ши ну май ам ничо нэдежде!

I miei giorni sono stati più veloci d'una spola, sono finiti senza speranza.

7 Аду-Ць аминте, Думнезеуле, кэ вяца мя есте доар о суфларе! Окий мей ну вор май ведя феричиря.

Ricordati che un soffio è la mia vita: il mio occhio non rivedrà più il bene.

8 Окюл каре мэ привеште ну мэ ва май приви; окюл Тэу мэ ва кэута ши ну вой май фи.

Non mi scorgerà più l'occhio di chi mi vede: i tuoi occhi saranno su di me e io più non sarò.

9 Кум се рисипеште норул ши трече, аша ну се ва май ридика чел че се кобоарэ ын Локуинца морцилор! (Sheol h7585)

Una nube svanisce e se ne va, così chi scende agl'inferi più non risale; (Sheol h7585)

10 Ну се ва май ынтоарче ын каса луй ши ну-шь ва май куноаште локул ын каре локуя.

non tornerà più nella sua casa, mai più lo rivedrà la sua dimora.

11 Де ачея ну-мь вой цине гура, чи вой ворби ын нелиништя инимий меле, мэ вой тынгуи ын амэрэчуня суфлетулуй меу.

Ma io non terrò chiusa la mia bocca, parlerò nell'angoscia del mio spirito, mi lamenterò nell'amarezza del mio cuore!

12 Оаре о маре сунт еу сау ун балаур де маре, де-ай пус стражэ ын журул меу?

Son io forse il mare oppure un mostro marino, perché tu mi metta accanto una guardia?

13 Кынд зик: ‘Патул мэ ва ушура, кулкушул ымь ва алина дурериле’,

Quando io dico: «Il mio giaciglio mi darà sollievo, il mio letto allevierà la mia sofferenza»,

14 атунч мэ ынспэймынць прин висе, мэ ынгрозешть прин ведений.

tu allora mi spaventi con sogni e con fantasmi tu mi atterrisci.

15 Ах, аш вря май бине гытуиря, май бине моартя декыт ачесте оасе!

Preferirei essere soffocato, la morte piuttosto che questi miei dolori!

16 Ле диспрецуеск!… Ну вой трэи ын вечь… Ласэ-мэ, кэч доар о суфларе ми-й вяца!

Io mi disfaccio, non vivrò più a lungo. Lasciami, perché un soffio sono i miei giorni.

17 Че есте омул ка сэ-Ць песе атыт де мулт де ел, ка сэ ей сяма ла ел,

Che è quest'uomo che tu nei fai tanto conto e a lui rivolgi la tua attenzione

18 сэ-л черчетезь ын тоате диминециле ши сэ-л ынчерчь ын тоате клипеле?

e lo scruti ogni mattina e ad ogni istante lo metti alla prova?

19 Кынд вей ынчета одатэ сэ мэ привешть? Кынд ымь вей да рэгаз сэ-мь ынгит скуйпатул?

Fino a quando da me non toglierai lo sguardo e non mi lascerai inghiottire la saliva?

20 Дакэ ам пэкэтуит, че пот сэ-Ць фак, Пэзиторул оаменилор? Пентру че м-ай пус цинтэ сэӂецилор Тале, де ам ажунс о поварэ кяр пентру мине ынсумь?

Se ho peccato, che cosa ti ho fatto, o custode dell'uomo? Perché m'hai preso a bersaglio e ti son diventato di peso?

21 Пентру че ну-мь ерць пэкатул ши пентру че ну-мь уйць фэрэделеӂя? Кэч вой адорми ын цэрынэ ши, кынд мэ вей кэута, ну вой май фи!”

Perché non cancelli il mio peccato e non dimentichi la mia iniquità? Ben presto giacerò nella polvere, mi cercherai, ma più non sarò!