Йов 6
1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Mas Jó respondeu, dizendo:
2 „О, де ар фи ку путинцэ сэ ми се кынтэряскэ дуреря ши сэ ми се пунэ тоате ненорочириле ын кумпэнэ,
Oh se pesassem justamente minha aflição, e meu tormento juntamente fosse posto em uma balança!
3 ар фи май греле декыт нисипул мэрий, де ачея ымь мерг кувинтеле пынэ ла небуние!
Pois na verdade seria mais pesada que a areia dos mares; por isso minhas palavras têm sido impulsivas.
4 Кэч сэӂециле Челуй Атотпутерник м-ау стрэпунс, суфлетул меу ле суӂе отрава ши гроаза Домнулуй багэ фиорь ын мине!
Porque as flechas do Todo-Poderoso estão em mim, cujo veneno meu espírito bebe; e temores de Deus me atacam.
5 Збиярэ мэгарул сэлбатик кынд аре вердяцэ? Муӂеште боул кынд аре де мынкаре?
Por acaso o asno selvagem zurra junto à erva, ou o boi berra junto a seu pasto?
6 Поць мынка че-й фэрэ густ ши фэрэ саре? Аре вреун густ албушул унуй оу?
Por acaso se come o insípido sem sal? Ou há gosto na clara do ovo?
7 Орьче лукру де каре аш вря сэ ну м-атинг, ачела-й храна мя, фие кыт де грецоасэ еа!
Minha alma se recusa tocar [essas coisas], que são para mim como comida detestável.
8 О, де ми с-ар аскулта доринца ши де мь-ар ымплини Думнезеу нэдеждя!
Ah se meu pedido fosse realizado, e se Deus [me] desse o que espero!
9 Де ар вря Думнезеу сэ мэ здробяскэ, ынтиндэ-Шь мына ши сэ мэ прэпэдяскэ!
Que Deus me destruísse; ele soltasse sua mão, e acabasse comigo!
10 Ымь ва рэмыне мэкар ачастэ мынгыере, ачастэ букурие ын дурериле ку каре мэ коплешеште: кэ ничодатэ н-ам кэлкат порунчиле Челуй Сфынт.
Isto ainda seria meu consolo, um alívio em meio ao tormento que não [me] poupa; pois eu não tenho escondido as palavras do Santo.
11 Ла че сэ май нэдэждуеск, кынд ну май пот? Ла че сэ май аштепт, кынд сфыршитул се штие?
Qual é minha força para que eu espere? E qual meu fim, para que eu prolongue minha vida?
12 Тэрия мя оаре есте о тэрие де пятрэ? Трупул меу е де арамэ?
É, por acaso, a minha força a força de pedras? Minha carne é de bronze?
13 Ну сунт еу липсит де ажутор, ши н-а фуӂит мынтуиря де мине?
Tenho eu como ajudar a mim mesmo, se todo auxílio me foi tirado?
14 Чел че суферэ аре дрепт ла мила приетенулуй, кяр дакэ пэрэсеште фрика де Чел Атотпутерник.
Ao aflito, seus amigos deviam ser misericordiosos, mesmo se ele tivesse abandonado o temor ao Todo-Poderoso.
15 Фраций мей с-ау арэтат ыншелэторь ка ун пырыу, ка албия пыраелор каре трек.
Meus irmãos foram traiçoeiros comigo, como ribeiro, como correntes de águas que transbordam,
16 Ун слой ле тулбурэ курсул, зэпада се ынгрэмэдеште пе еле;
Que estão escurecidas pelo gelo, e nelas se esconde a neve;
17 вине аршица времий ши сякэ, вине кэлдура соарелуй ши ли се усукэ албия.
Que no tempo do calor se secam e, ao se aquecerem, desaparecem de seu lugar;
18 Чете де кэлэторь се абат дин друмул лор, се куфундэ ын пустиу ши пер.
Os cursos de seus caminhos se desviam; vão se minguando, e perecem.
19 Четеле челор дин Тема се уйтэ цинтэ ла еле, кэлэторий дин Себа сунт плинь де нэдежде кынд ле вэд.
As caravanas de Temã as veem; os viajantes de Sabá esperam por elas.
20 Дар рэмын ыншелаць ын нэдеждя лор, рэмын уймиць кынд ажунг ла еле.
Foram envergonhados por aquilo em que confiavam; e ao chegarem ali, ficaram desapontados.
21 Аша сунтець ши вой акум пентру мине. Вой ымь ведець неказул ши вэ ынгрозиць!
Agora, vós vos tornastes semelhantes a elas; pois vistes o terror, e temestes.
22 В-ам зис еу оаре: ‘Даци-мь чева, келтуиць дин авериле воастре пентру мине,
Por acaso eu disse: Trazei-me [algo]? Ou: Dai presente a mim de vossa riqueza?
23 скэпаци-мэ дин мына врэжмашулуй, рэскумпэраци-мэ дин мына челор рэй’?
Ou: Livrai-me da mão do opressor? Ou: Resgatai-me das mãos dos violentos?
24 Ынвэцаци-мэ, ши вой тэчя; фачеци-мэ сэ ынцелег ын че ам пэкэтуит.
Ensinai-me, e eu [me] calarei; e fazei-me entender em que errei.
25 О, кыт де ындуплекэтоаре сунт кувинтеле адевэрулуй! Дар че доведеск мустрэриле воастре?
Como são fortes as palavras de boa razão! Mas o que vossa repreensão reprova?
26 Врець сэ мэ мустраць пентру тот че ам зис ши сэ ну ведець декыт вынт ын кувинтеле унуй дезнэдэждуит?
Pretendeis repreender palavras, sendo que os argumentos do desesperado são como o vento?
27 Вой нэпэстуиць пе орфан, пригониць пе приетенул востру.
De fato vós lançaríeis [sortes] sobre o órfão, e venderíeis vosso amigo.
28 Уйтаци-вэ ла мине, вэ рог! Доар ну вой минци ын фацэ!
Agora, pois, disponde-vos a olhar para mim; e [vede] se eu minto diante de vós.
29 Ынтоарчеци-вэ, ну фиць недрепць; ынтоарчеци-вэ ши мэртурисиць кэ сунт невиноват!
Mudai de opinião, pois, e não haja perversidade; mudai de opinião, pois minha justiça continua.
30 Есте врео нелеӂюире пе лимба мя ши ну деосебеште гура мя че есте рэу?
Há perversidade em minha língua? Não poderia meu paladar discernir as coisas más?
