Йов 6
1 Йов а луат кувынтул ши а зис:
Então Job respondeu, e disse:
2 „О, де ар фи ку путинцэ сэ ми се кынтэряскэ дуреря ши сэ ми се пунэ тоате ненорочириле ын кумпэнэ,
Oh se a minha mágoa retamente se pesasse, e a minha miséria juntamente se alçasse numa balança!
3 ар фи май греле декыт нисипул мэрий, де ачея ымь мерг кувинтеле пынэ ла небуние!
Porque na verdade mais pesada seria, do que a areia dos mares: por isso é que as minhas palavras se me afogam.
4 Кэч сэӂециле Челуй Атотпутерник м-ау стрэпунс, суфлетул меу ле суӂе отрава ши гроаза Домнулуй багэ фиорь ын мине!
Porque as flechas do Todo-poderoso estão em mim, cujo ardente veneno me chupa o espírito: os terrores de Deus se armam contra mim.
5 Збиярэ мэгарул сэлбатик кынд аре вердяцэ? Муӂеште боул кынд аре де мынкаре?
Porventura zurrará o jumento montez junto à relva? ou berrará o boi junto ao seu pasto?
6 Поць мынка че-й фэрэ густ ши фэрэ саре? Аре вреун густ албушул унуй оу?
Ou comer-se-á sem sal o que é insípido? ou haverá gosto na clara do ovo?
7 Орьче лукру де каре аш вря сэ ну м-атинг, ачела-й храна мя, фие кыт де грецоасэ еа!
A minha alma recusa toca-lo, pois é como a minha comida fastienta.
8 О, де ми с-ар аскулта доринца ши де мь-ар ымплини Думнезеу нэдеждя!
Quem dera que se cumprisse o meu desejo, e que Deus me desse o que espero!
9 Де ар вря Думнезеу сэ мэ здробяскэ, ынтиндэ-Шь мына ши сэ мэ прэпэдяскэ!
E que Deus quizesse quebrantar-me, e soltasse a sua mão, e me acabasse!
10 Ымь ва рэмыне мэкар ачастэ мынгыере, ачастэ букурие ын дурериле ку каре мэ коплешеште: кэ ничодатэ н-ам кэлкат порунчиле Челуй Сфынт.
Isto ainda seria a minha consolação, e me refrigeraria no meu tormento, não me perdoando ele; porque não ocultei as palavras do santo.
11 Ла че сэ май нэдэждуеск, кынд ну май пот? Ла че сэ май аштепт, кынд сфыршитул се штие?
Qual é a minha força, para que eu espere? ou qual é o meu fim, para que prolongue a minha vida?
12 Тэрия мя оаре есте о тэрие де пятрэ? Трупул меу е де арамэ?
É porventura a minha força a força de pedra? Ou é de cobre a minha carne?
13 Ну сунт еу липсит де ажутор, ши н-а фуӂит мынтуиря де мине?
Ou não está em mim a minha ajuda? ou desamparou-me a verdadeira sabedoria?
14 Чел че суферэ аре дрепт ла мила приетенулуй, кяр дакэ пэрэсеште фрика де Чел Атотпутерник.
Ao que está aflito devia o amigo mostrar compaixão, ainda ao que deixasse o temor do Todo-poderoso.
15 Фраций мей с-ау арэтат ыншелэторь ка ун пырыу, ка албия пыраелор каре трек.
Meus irmãos aleivosamente me falaram, como um ribeiro, como a torrente dos ribeiros que passam.
16 Ун слой ле тулбурэ курсул, зэпада се ынгрэмэдеште пе еле;
Que estão encobertos com a geada, e neles se esconde a neve.
17 вине аршица времий ши сякэ, вине кэлдура соарелуй ши ли се усукэ албия.
No tempo em que se derretem com o calor se desfazem, e em se aquentando, desaparecem do seu lugar.
18 Чете де кэлэторь се абат дин друмул лор, се куфундэ ын пустиу ши пер.
Desviam-se as veredas dos seus caminhos: sobem ao vácuo, e perecem.
19 Четеле челор дин Тема се уйтэ цинтэ ла еле, кэлэторий дин Себа сунт плинь де нэдежде кынд ле вэд.
Os caminhantes de Tema os veem; os passageiros de Sheba olham para eles.
20 Дар рэмын ыншелаць ын нэдеждя лор, рэмын уймиць кынд ажунг ла еле.
Foram envergonhados, por terem confiado e, chegando ali, se confundem.
21 Аша сунтець ши вой акум пентру мине. Вой ымь ведець неказул ши вэ ынгрозиць!
Agora sois semelhantes a eles: vistes o terror, e temestes.
22 В-ам зис еу оаре: ‘Даци-мь чева, келтуиць дин авериле воастре пентру мине,
Disse-vos eu: dai-me ou oferecei-me da vossa fazenda presentes?
23 скэпаци-мэ дин мына врэжмашулуй, рэскумпэраци-мэ дин мына челор рэй’?
Ou livrai-me das mãos do opressor? ou redemi-me das mãos dos tiranos?
24 Ынвэцаци-мэ, ши вой тэчя; фачеци-мэ сэ ынцелег ын че ам пэкэтуит.
Ensinai-me, e eu me calarei: e dai-me a entender em que errei.
25 О, кыт де ындуплекэтоаре сунт кувинтеле адевэрулуй! Дар че доведеск мустрэриле воастре?
Oh! quão fortes são as palavras da boa razão! mas que é o que argui a vossa arguição?
26 Врець сэ мэ мустраць пентру тот че ам зис ши сэ ну ведець декыт вынт ын кувинтеле унуй дезнэдэждуит?
Porventura buscareis palavras para me repreenderdes, visto que as razões do desesperado estão como vento?
27 Вой нэпэстуиць пе орфан, пригониць пе приетенул востру.
Mas antes lançais sortes sobre o órfão; e cavais uma cova para o vosso amigo.
28 Уйтаци-вэ ла мине, вэ рог! Доар ну вой минци ын фацэ!
Agora pois, se sois servidos, virai-vos para mim; e vede se minto em vossa presença.
29 Ынтоарчеци-вэ, ну фиць недрепць; ынтоарчеци-вэ ши мэртурисиць кэ сунт невиноват!
Voltai pois, não haja iniquidade: tornai-vos, digo, que ainda a minha justiça aparecerá nisso.
30 Есте врео нелеӂюире пе лимба мя ши ну деосебеште гура мя че есте рэу?
Há porventura iniquidade na minha língua? Ou não poderia o meu paladar dar a entender as minhas misérias?
