Йов 5
1 Стригэ акум! Чине ыць ва рэспунде? Кэруя динтре сфинць ый вей ворби?
Clama agora! Haverá alguém que te responda? E a qual dos santos te voltarás?
2 Небунул пере учис де мыния луй, простул моаре учис де априндеря луй.
Pois a ira acaba com o louco, e o zelo mata o tolo.
3 Ам вэзут пе ун небун принзынд рэдэчинэ; апой, деодатэ, й-ам блестемат локуинца.
Eu vi ao louco lançar raízes, porém logo amaldiçoei sua habitação.
4 Фиий луй н-ау норок, сунт кэлкаць ын пичоаре ла поартэ, ши нимень ну-й скапэ!
Seus filhos estarão longe da salvação; na porta são despedaçados, e não há quem os livre.
5 Сечеришул луй есте мынкат де чей флэмынзь, каре вин сэ-л я кяр ши дин спинь, ши авериле луй сунт ынгиците де оамень ынсетаць.
O faminto devora sua colheita, e a tira até dentre os espinhos; e o assaltante traga sua riqueza.
6 Ненорочиря ну рэсаре дин цэрынэ, ши суферинца ну ынколцеште дин пэмынт.
Porque a aflição não procede do pó da terra, nem a opressão brota do chão.
7 Омул се наште ка сэ суфере, дупэ кум скынтея се наште ка сэ збоаре.
Mas o ser humano nasce para a opressão, assim como as faíscas das brasas se levantam a voar.
8 Еу аш алерга ла Думнезеу, луй Думнезеу Й-аш спуне неказул меу.
Porém eu buscaria a Deus, e a ele confiaria minha causa;
9 Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.
[Pois] ele é o que faz coisas grandiosas e incompreensíveis, e inúmeras maravilhas.
10 Ел варсэ плоая пе пэмынт ши тримите апэ пе кымпий.
Ele é o que dá a chuva sobre a face da terra, e envia águas sobre os campos.
11 Ел ыналцэ пе чей смериць ши избэвеште пе чей некэжиць.
Ele põe os humildes em lugares altos, para que os sofredores sejam postos em segurança.
12 Ел нимичеште плануриле оаменилор виклень, ши мыниле лор ну пот сэ ле ымплиняскэ.
Ele frustra os planos dos astutos, para que suas mãos nada consigam executar.
13 Ел принде пе чей ынцелепць ын викления лор, ши плануриле оаменилор ыншелэторь сунт рэстурнате:
Ele prende aos sábios em sua própria astúcia; para que o conselho dos perversos seja derrubado.
14 дау песте ынтунерик ын мижлокул зилей, быжбые зиуа-н амяза маре ка ноаптя.
De dia eles se encontram com as trevas, e ao meio-dia andam apalpando como de noite.
15 Астфел, Думнезеу окротеште пе чел слаб ымпотрива аменинцэрилор лор ши-л скапэ дин мына челор путерничь,
Porém livra ao necessitado da espada de suas bocas, e da mão do violento.
16 аша ынкыт нэдеждя сприжинэ пе чел ненорочит, яр фэрэделеӂя ышь ынкиде гура.
Pois ele é esperança para o necessitado, e a injustiça tapa sua boca.
17 Фериче де омул пе каре-л чартэ Думнезеу! Ну несокоти мустраря Челуй Атотпутерник.
Eis que bem-aventurado é o homem a quem Deus corrige; portanto não rejeites o castigo do Todo-Poderoso.
18 Ел фаче рана ши тот Ел о лягэ; Ел рэнеште, ши мына Луй тэмэдуеште.
Pois ele faz a chaga, mas também põe o curativo; ele fere, mas suas mãos curam.
19 Де шасе орь те ва избэви дин неказ ши де шапте орь ну те ва атинӂе рэул.
Em seis angústias ele te livrará, e em sete o mal não te tocará.
20 Ел те ва скэпа де моарте ын време де фоамете ши де ловитуриле сабией ын време де рэзбой.
Na fome ele te livrará da morte, e na guerra [livrará] do poder da espada.
21 Вей фи ла адэпост де бичул лимбий, вей фи фэрэ тямэ кынд ва вени пустииря.
Do açoite da língua estarás encoberto; e não temerás a destruição quando ela vier.
22 Вей рыде де пустиире, ка ши де фоамете, ши ну вей авя сэ те темь де фяреле пэмынтулуй.
Tu rirás da destruição e da fome, e não temerás os animais da terra.
23 Кэч вей фаче легэмынт пынэ ши ку петреле кымпулуй, ши фяреле пэмынтулуй вор фи ын паче ку тине.
Pois até com as pedras do campo terás teu pacto, e os animais do campo serão pacíficos contigo.
24 Вей авя феричире ын кортул тэу, ыць вей гэси турмеле ынтреӂь,
E saberás que há paz em tua tenda; e visitarás tua habitação, e não falharás.
25 ыць вей ведя сэмынца крескынду-ць ши одраслеле ынмулцинду-се ка ярба де пе кымп.
Também saberás que tua semente se multiplicará, e teus descendentes serão como a erva da terra.
26 Вей интра ын мормынт ла бэтрынеце, ка снопул стрынс ла время луй.
Na velhice virás à sepultura, como o amontoado de trigo que se recolhe a seu tempo.
27 Ятэ че ам черчетат, ши аша есте! Аскултэ, кэ сунт спре фолосул тэу!”
Eis que é isto o que temos constatado, e assim é; ouve-o, e pensa nisso tu para teu [bem].
