Йов 4
1 Елифаз дин Теман а луат кувынтул ши а зис:
Atunci Elifaz temanitul a răspuns și a zis:
2 „Дакэ вом ындрэзни сэ-ць ворбим, те вей супэра? Дар чине ар путя сэ такэ?
Dacă încercăm să vorbim îndeaproape cu tine, vei fi mâhnit? Dar cine se poate opri de la a vorbi?
3 Де мулте орь ту ай ынвэцат пе алций ши ай ынтэрит мыниле слэбите.
Iată, tu ai instruit pe mulți și ai întărit mâinile slabe.
4 Кувинтеле тале ау ридикат пе чей че се клэтинау ши ай ынтэрит ӂенункий каре се ындояу.
Cuvintele tale au susținut pe cel ce cădea și ai întărit genunchii slabi.
5 Ши акум, кынд есте ворба де тине, ешть слаб! Акум, кынд ешть атинс ту, те тулбурь! Ну есте фрика та де Думнезеу сприжинул тэу?
Dar acum aceasta a venit peste tine și leșini; te atinge și ești tulburat.
6 Нэдеждя та ну-й неприхэниря та?
Nu este aceasta teama ta, încrederea ta, speranța ta și integritatea căilor tale?
7 Аду-ць аминте, те рог! Каре невиноват а перит? Каре оамень неприхэниць ау фост нимичиць?
Amintește-ți, te rog, cine a pierit vreodată, fiind nevinovat? Sau unde au fost stârpiți cei drepți?
8 Дупэ кыте ам вэзут еу, нумай чей че арэ фэрэделеӂя ши сямэнэ нелеӂюиря ый сечерэ роаделе!
După cum am văzut, cei ce ară nelegiuire și seamănă stricăciune, seceră aceleași lucruri.
9 Ачея пер прин суфларя луй Думнезеу, нимичиць де вынтул мынией Луй.
Prin pufnirea lui Dumnezeu ei pier și prin suflarea nărilor sale sunt mistuiți.
10 Муӂетул леилор ынчетязэ, динций пуилор де лей сунт здробиць!
Răcnetul leului și vocea leului feroce și dinții leilor tineri, sunt frânte.
11 Леул бэтрын пере дин липсэ де прадэ ши пуий леоайчей се рисипеск.
Leul bătrân piere din lipsă de pradă și puii leoaicei tari sunt împrăștiați peste tot.
12 Ун кувынт с-а фуришат пынэ ла мине, ши урекя мя й-а принс сунетеле ушоаре.
Acum un lucru mi-a fost adus în ascuns și urechea mea a primit puțin din acesta.
13 Ын клипа кынд веденииле де ноапте фрэмынтэ гындул, кынд оамений сунт куфундаць ынтр-ун сомн адынк,
În gândurile din viziunile nopții, când somn adânc cade peste oameni,
14 м-а апукат гроаза ши спайма, ши тоате оаселе мь-ау тремурат.
Teamă a venit asupra mea și cutremur, care a făcut toate oasele mele să tremure.
15 Ун дух а трекут пе лынгэ мине… Тот пэрул ми с-а збырлит ка аричул…
Atunci un duh a trecut înaintea feței mele; părul cărnii mele s-a zbârlit;
16 Ун кип ку о ынфэцишаре некуноскутэ ера ынаинтя окилор мей. Ши ам аузит ун глас каре шоптя ынчетишор:
A stat pe loc, dar nu i-am putut distinge forma; o imagine a fost înaintea ochilor mei, era liniște și am auzit o voce, spunând:
17 ‘Фи-ва омул фэрэ винэ ынаинтя луй Думнезеу? Фи-ва ел курат ынаинтя Челуй че л-а фэкут?’
Să fie omul muritor mai drept decât Dumnezeu? Să fie un om mai pur decât făcătorul său?
18 Дакэ н-аре ынкредере Думнезеу нич ын служиторий Сэй, дакэ гэсеште Ел грешель кяр ла ынӂерий Сэй,
Iată, el nu și-a pus încrederea în servitorii săi; și pe îngerii săi i-a acuzat de nebunie.
19 ку кыт май мулт ла чей че локуеск ын касе де лут, каре ышь траг обыршия дин цэрынэ ши пот фи здробиць ка ун верме!
Cu cât mai puțin în cei ce locuiesc în case de lut, a căror temelie este în țărână, care sunt zdrobite înaintea moliei?
20 Де диминяцэ пынэ сяра сунт здробиць, пер пентру тотдяуна ши нимень ну цине сяма де ей.
Ei sunt nimiciți de dimineața până seara, ei pier pentru totdeauna fără ca cineva să ia aminte.
21 Ли се тае фирул веций, мор ши тот н-ау кэпэтат ынцелепчуня!
Nu va dispărea măreția care este în ei? Ei mor, chiar fără înțelepciune.
