Йов 4
1 Елифаз дин Теман а луат кувынтул ши а зис:
Elifaz il Temanita prese la parola e disse:
2 „Дакэ вом ындрэзни сэ-ць ворбим, те вей супэра? Дар чине ар путя сэ такэ?
Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso?
3 Де мулте орь ту ай ынвэцат пе алций ши ай ынтэрит мыниле слэбите.
Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore;
4 Кувинтеле тале ау ридикат пе чей че се клэтинау ши ай ынтэрит ӂенункий каре се ындояу.
le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
5 Ши акум, кынд есте ворба де тине, ешть слаб! Акум, кынд ешть атинс ту, те тулбурь! Ну есте фрика та де Думнезеу сприжинул тэу?
Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto.
6 Нэдеждя та ну-й неприхэниря та?
La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza?
7 Аду-ць аминте, те рог! Каре невиноват а перит? Каре оамень неприхэниць ау фост нимичиць?
Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti?
8 Дупэ кыте ам вэзут еу, нумай чей че арэ фэрэделеӂя ши сямэнэ нелеӂюиря ый сечерэ роаделе!
Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie.
9 Ачея пер прин суфларя луй Думнезеу, нимичиць де вынтул мынией Луй.
A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
10 Муӂетул леилор ынчетязэ, динций пуилор де лей сунт здробиць!
Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati.
11 Леул бэтрын пере дин липсэ де прадэ ши пуий леоайчей се рисипеск.
Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi.
12 Ун кувынт с-а фуришат пынэ ла мине, ши урекя мя й-а принс сунетеле ушоаре.
A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
13 Ын клипа кынд веденииле де ноапте фрэмынтэ гындул, кынд оамений сунт куфундаць ынтр-ун сомн адынк,
Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno,
14 м-а апукат гроаза ши спайма, ши тоате оаселе мь-ау тремурат.
terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare;
15 Ун дух а трекут пе лынгэ мине… Тот пэрул ми с-а збырлит ка аричул…
un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne...
16 Ун кип ку о ынфэцишаре некуноскутэ ера ынаинтя окилор мей. Ши ам аузит ун глас каре шоптя ынчетишор:
Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire:
17 ‘Фи-ва омул фэрэ винэ ынаинтя луй Думнезеу? Фи-ва ел курат ынаинтя Челуй че л-а фэкут?’
«Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore?
18 Дакэ н-аре ынкредере Думнезеу нич ын служиторий Сэй, дакэ гэсеште Ел грешель кяр ла ынӂерий Сэй,
Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti;
19 ку кыт май мулт ла чей че локуеск ын касе де лут, каре ышь траг обыршия дин цэрынэ ши пот фи здробиць ка ун верме!
quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati,
20 Де диминяцэ пынэ сяра сунт здробиць, пер пентру тотдяуна ши нимень ну цине сяма де ей.
annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
21 Ли се тае фирул веций, мор ши тот н-ау кэпэтат ынцелепчуня!
La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!».
