Йов 30
1 Ши акум!… Ам ажунс де рысул челор май тинерь декыт мине, пе ай кэрор пэринць ну-й сокотям вредничь сэ-й пун принтре кыний турмей меле.
Porém agora se riem de mim os de menos edade do que eu, cujos paes eu teria desdenhado de pôr com os cães do meu rebanho.
2 Дар ла че мь-ар фи фолосит путеря мынилор лор, кынд ей ну ерау ын старе сэ ажунгэ ла бэтрынеце?
De que tambem me serviria a força das suas mãos? já de velhice se tinham esgotado n'elles.
3 Сфрижиць де сэрэчие ши фоаме, фуг ын локурь ускате, де мултэ време пэрэсите ши пустий.
De mingua e fome andavam sós, e recolhiam-se para os logares seccos, tenebrosos, assolados e desertos.
4 Смулг ербуриле сэлбатиче де лынгэ копэчей ши н-ау ка пыне декыт рэдэчина де буксэу.
Apanhavam malvas junto aos arbustos, e o seu mantimento eram as raizes dos zimbros.
5 Сунт изгониць дин мижлокул оаменилор, стригэ лумя дупэ ей ка дупэ ниште хоць.
Do meio dos homens foram expulsos, e gritavam contra elles, como contra o ladrão:
6 Локуеск ын вэй ынгрозитоаре, ын пештериле пэмынтулуй ши ын стынчь.
Para habitarem nos barrancos dos valles, e nas cavernas da terra e das rochas.
7 Урлэ принтре туфишурь ши се адунэ суб мэрэчинь.
Bramavam entre os arbustos, e ajuntavam-se debaixo das ortigas.
8 Фиинце мыршаве ши диспрецуите, сунт изгониць дин царэ.
Eram filhos de doidos, e filhos de gente sem nome, e da terra foram expulsos.
9 Ши акум, астфел де оамень мэ пун ын кынтечеле лор, ам ажунс де батжокура лор.
Porém agora sou a sua canção, e lhes sirvo de rifão.
10 Мэ урэск, мэ околеск, мэ скуйпэ ын фацэ.
Abominam-me, e fogem para longe de mim, e do meu rosto não reteem o seu escarro.
11 Ну се май сфиеск ши мэ ынжосеск, ну май ау ничун фрыу ынаинтя мя.
Porque Deus desatou o meu cordão, e me opprimiu, pelo que sacudiram de si o freio perante o meu rosto.
12 Тикэлоший ачештя се скоалэ ла дряпта мя ши ымь ымпинг пичоареле ши ышь кроеск кэрэрь ымпотрива мя, ка сэ мэ пярдэ.
Á direita se levantam os moços; empurram os meus pés, e preparam contra mim os seus caminhos de destruição.
13 Ымь нимическ кэраря ши лукрязэ ка сэ мэ прэпэдяскэ, ей, кэрора нимень ну ле-ар вени ын ажутор.
Desbarataram-me o meu caminho: promovem a minha miseria: não teem ajudador.
14 Ка принтр-о ларгэ спэртурэ стрэбат спре мине, се нэпустеск суб покнетул дэрымэтурилор.
Veem contra mim como por uma grande brecha, e revolvem-se entre a assolação.
15 Мэ апукэ гроаза. Слава ымь есте спулбератэ ка де вынт, ка ун нор а трекут феричиря мя.
Sobrevieram-me pavores; como vento perseguem a minha honra, e como nuvem passou a minha felicidade.
16 Ши акум, ми се топеште суфлетул ын мине ши м-ау апукат зилеле суферинцей.
E agora derrama-se em mim a minha alma: os dias da afflicção se apoderaram de mim.
17 Ноаптя мэ пэтрунде ши-мь смулӂе оаселе, дуреря каре мэ роаде ну ынчетязэ.
De noite se me traspassam os meus ossos, e os pulsos das minhas veias não descançam.
18 Де тэрия суферинцей, хайна ышь перде фаца, ми се липеште де труп ка о кэмашэ.
Pela grandeza da força das dôres se demudou o meu vestido, e elle como o cabeção da minha tunica me cinge.
19 Думнезеу м-а арункат ын норой ши ам ажунс ка цэрына ши ченуша.
Lançou-me na lama, e fiquei similhante ao pó e á cinza.
20 Стриг кэтре Тине ши ну-мь рэспунзь; стау ын пичоаре ши ну мэ везь.
Clamo a ti, porém tu não me respondes: estou em pé, porém para mim não attentas.
21 Ешть фэрэ милэ ымпотрива мя, лупць ымпотрива мя ку тэрия мыний Тале.
Tornaste-te a ser cruel contra mim: com a força da tua mão resistes violentamente.
22 Мэ ридичь, ымь дай друмул пе вынт ши мэ нимичешть ку суфларя фуртуний.
Levantas-me sobre o vento, fazes-me cavalgar sobre elle, e derretes-me o ser.
23 Кэч штиу кэ мэ дучь ла моарте, ын локул унде се ынтылнеск тоць чей вий.
Porque eu sei que me levarás á morte e á casa do ajuntamento determinado a todos os viventes.
24 Дар чел че се прэбушеште ну-шь ынтинде мыниле? Чел ын ненорочире ну чере ажутор?
Porém não estenderá a mão para o montão de terra, se houve clamor n'elles contra mim na sua desventura.
25 Ну плынӂям еу пе чел амэрыт? Н-авя инима мя милэ де чел липсит?
Porventura, não chorei sobre aquelle que estava afflicto? ou não se angustiou a minha alma pelo necessitado?
26 Мэ аштептам ла феричире, ши, кынд коло, ненорочиря а венит песте мине; трэӂям нэдежде де луминэ, ши, кынд коло, а венит ынтунерикул.
Todavia aguardando eu o bem, então me veiu o mal, e esperando eu a luz, veiu a escuridão.
27 Ымь ферб мэрунтаеле фэрэ ынчетаре, м-ау апукат зилеле де дурере.
As minhas entranhas ferveram e não estão quietas: os dias da afflicção me surprehenderam.
28 Умблу ыннегрит, дар ну де соаре. Мэ скол ын плинэ адунаре ши стриг дупэ ажутор.
Denegrido ando, porém não do sol, e, levantando-me na congregação, clamo por soccorro.
29 Ам ажунс фрате ку шакалий, товарэш ку струций.
Irmão me fiz dos dragões, e companheiro dos abestruzes.
30 Пеля ми се ыннегреште ши каде, яр оаселе ымь ард ши се усукэ.
Ennegreceu-se a minha pelle sobre mim, e os meus ossos estão queimados do calor.
31 Харпа мя с-а префэкут ын инструмент де жале ши кавалул меу скоате сунете плынгэтоаре.
Pelo que se trocou a minha harmonia em lamentação, e o meu orgão em voz dos que choram.
