Йов 30
1 Ши акум!… Ам ажунс де рысул челор май тинерь декыт мине, пе ай кэрор пэринць ну-й сокотям вредничь сэ-й пун принтре кыний турмей меле.
Ma ora, quelli che son minori d'età di me si ridono di me, I cui padri io non avrei degnato mettere Co' cani della mia graggia.
2 Дар ла че мь-ар фи фолосит путеря мынилор лор, кынд ей ну ерау ын старе сэ ажунгэ ла бэтрынеце?
Ed anche, che mi avrebbe giovato la forza delle lor mani? La vecchiezza era perduta per loro.
3 Сфрижиць де сэрэчие ши фоаме, фуг ын локурь ускате, де мултэ време пэрэсите ши пустий.
Di bisogno e di fame, [Vivevano] in disparte, e solitari; Fuggivano in luoghi aridi, tenebrosi, desolati, e deserti.
4 Смулг ербуриле сэлбатиче де лынгэ копэчей ши н-ау ка пыне декыт рэдэчина де буксэу.
Coglievano la malva presso agli arboscelli, E le radici de' ginepri, per iscaldarsi.
5 Сунт изгониць дин мижлокул оаменилор, стригэ лумя дупэ ей ка дупэ ниште хоць.
Erano scacciati d'infra [la gente]; Ei si gridava dietro a loro, come [dietro ad] un ladro.
6 Локуеск ын вэй ынгрозитоаре, ын пештериле пэмынтулуй ши ын стынчь.
Dimoravano ne' dirupi delle valli, Nelle grotte della terra e delle rocce.
7 Урлэ принтре туфишурь ши се адунэ суб мэрэчинь.
Ruggivano fra gli arboscelli; Si adunavano sotto a' cardi.
8 Фиинце мыршаве ши диспрецуите, сунт изгониць дин царэ.
[Erano] gente da nulla, senza nome, Scacciata dal paese.
9 Ши акум, астфел де оамень мэ пун ын кынтечеле лор, ам ажунс де батжокура лор.
Ed ora io son la lor canzone, E il soggetto de' lor ragionamenti.
10 Мэ урэск, мэ околеск, мэ скуйпэ ын фацэ.
Essi mi abbominano, si allontanano da me, E non si rattengono di sputarmi nel viso.
11 Ну се май сфиеск ши мэ ынжосеск, ну май ау ничун фрыу ынаинтя мя.
Perciocchè [Iddio] ha sciolto il mio legame, e mi ha afflitto; Laonde essi hanno scosso il freno, [per non] riverir [più] la mia faccia.
12 Тикэлоший ачештя се скоалэ ла дряпта мя ши ымь ымпинг пичоареле ши ышь кроеск кэрэрь ымпотрива мя, ка сэ мэ пярдэ.
I giovanetti si levano contro a me dalla [man] destra, mi spingono i piedi, E si appianano le vie contro a me, per [traboccarmi] in ruina;
13 Ымь нимическ кэраря ши лукрязэ ка сэ мэ прэпэдяскэ, ей, кэрора нимень ну ле-ар вени ын ажутор.
Hanno tagliato il mio cammino, si avanzano alla mia perdizione, Niuno li aiuta;
14 Ка принтр-о ларгэ спэртурэ стрэбат спре мине, се нэпустеск суб покнетул дэрымэтурилор.
Sono entrati come per una larga rottura, Si sono rotolati sotto le ruine.
15 Мэ апукэ гроаза. Слава ымь есте спулбератэ ка де вынт, ка ун нор а трекут феричиря мя.
Spaventi si son volti contro a me, Perseguitano l'anima mia come il vento; E la mia salvezza è passata via come una nuvola.
16 Ши акум, ми се топеште суфлетул ын мине ши м-ау апукат зилеле суферинцей.
Ed ora l'anima mia si versa sopra me, I giorni dell'afflizione mi hanno aggiunto.
17 Ноаптя мэ пэтрунде ши-мь смулӂе оаселе, дуреря каре мэ роаде ну ынчетязэ.
Di notte egli mi trafigge l'ossa addosso; E le mie arterie non hanno alcuna posa.
18 Де тэрия суферинцей, хайна ышь перде фаца, ми се липеште де труп ка о кэмашэ.
La mia vesta è tutta cangiata, per la quantità della marcia [delle piaghe], E mi stringe come la scollatura del mio saio.
19 Думнезеу м-а арункат ын норой ши ам ажунс ка цэрына ши ченуша.
Egli mi ha gittato nel fango, E paio polvere e cenere.
20 Стриг кэтре Тине ши ну-мь рэспунзь; стау ын пичоаре ши ну мэ везь.
Io grido a te, e tu non mi rispondi; Io mi presento [davanti a te], e tu non poni mente a me.
21 Ешть фэрэ милэ ымпотрива мя, лупць ымпотрива мя ку тэрия мыний Тале.
Tu ti sei mutato in crudele inverso me; Tu mi contrasti con la forza delle tue mani.
22 Мэ ридичь, ымь дай друмул пе вынт ши мэ нимичешть ку суфларя фуртуний.
Tu mi hai levato ad alto; tu mi fai cavalcar sopra il vento, E fai struggere in me ogni virtù.
23 Кэч штиу кэ мэ дучь ла моарте, ын локул унде се ынтылнеск тоць чей вий.
Io so certamente che tu mi ridurrai alla morte, Ed alla casa assegnata ad ogni vivente.
24 Дар чел че се прэбушеште ну-шь ынтинде мыниле? Чел ын ненорочире ну чере ажутор?
Pur non istenderà egli la mano nell'avello; [Quelli che vi son dentro] gridano essi, quando egli distrugge?
25 Ну плынӂям еу пе чел амэрыт? Н-авя инима мя милэ де чел липсит?
Non piangeva io per cagion di colui che menava dura vita? L'anima mia non si addolorava ella per i bisognosi?
26 Мэ аштептам ла феричире, ши, кынд коло, ненорочиря а венит песте мине; трэӂям нэдежде де луминэ, ши, кынд коло, а венит ынтунерикул.
Perchè, avendo io sperato il bene, il mal sia venuto? Ed avendo aspettata la luce, sia giunta la caligine?
27 Ымь ферб мэрунтаеле фэрэ ынчетаре, м-ау апукат зилеле де дурере.
Le mie interiora bollono, e non hanno alcuna posa; I giorni dell'afflizione mi hanno incontrato.
28 Умблу ыннегрит, дар ну де соаре. Мэ скол ын плинэ адунаре ши стриг дупэ ажутор.
Io vo bruno attorno, non già del sole; Io mi levo in pien popolo, [e] grido.
29 Ам ажунс фрате ку шакалий, товарэш ку струций.
Io son diventato fratello degli sciacalli, E compagno delle ulule.
30 Пеля ми се ыннегреште ши каде, яр оаселе ымь ард ши се усукэ.
La mia pelle mi si è imbrunita addosso, E le mie ossa son calcinate d'arsura.
31 Харпа мя с-а префэкут ын инструмент де жале ши кавалул меу скоате сунете плынгэтоаре.
E la mia cetera si è mutata in duolo, E il mio organo in voce di pianto.
