Йов 3
1 Дупэ ачея, Йов а дескис гура ши а блестемат зиуа ын каре с-а нэскут.
Depois deste trabalho abriu sua boca, e amaldiçoou o dia de seu nascimento.
2 А луат кувынтул ши а зис:
Respondeu Jó:
3 „Блестемате сэ фие зиуа ын каре м-ам нэскут ши ноаптя каре а зис: ‘С-а зэмислит ун копил де парте бэрбэтяскэ!’
“Que pereça o dia em que eu nasci, a noite que dizia: “Há um menino concebido”.
4 Префакэ-се ын ынтунерик зиуа ачея, сэ ну Се ынгрижяскэ Думнезеу де еа дин чер ши сэ ну май стрэлучяскэ лумина песте еа!
Que esse dia seja uma escuridão. Não deixe que Deus de cima o busque, nem deixar a luz brilhar sobre ela.
5 С-о куприндэ ынтунерикул ши умбра морций, норь грошь сэ винэ песте еа ши негурь де песте зи с-о ынспэймынте!
Deixe a escuridão e a sombra da morte reivindicá-la para si mesmos. Deixe uma nuvem habitar sobre ela. Que tudo isso faça o dia negro aterrorizá-lo.
6 Ноаптя ачея! С-о акопере ынтунерикул, сэ пярэ дин ан, сэ ну май фие нумэратэ ынтре лунь!
Quanto a essa noite, deixe que a escuridão espessa se apodere dela. Que não se regozije entre os dias do ano. Que não chegue ao número dos meses.
7 Да, стярпэ сэ фие ноаптя ачея, дукэ-се веселия дин еа!
Eis, que essa noite seja estéril. Que nenhuma voz alegre venha aí.
8 Блестематэ сэ фие де чей че блестемэ зилеле, де чей че штиу сэ ынтэрыте левиатанул;
Let eles amaldiçoam quem amaldiçoa o dia, que estão prontos para despertar o leviatã.
9 сэ се ынтунече стелеле дин амургул ей, ын задар сэ аштепте лумина ши сэ ну май вадэ ӂенеле зорилор зилей!
Que as estrelas de seu crepúsculo sejam escuras. Deixe que ela procure luz, mas não tenha nenhuma, nem deixá-lo ver as pálpebras da manhã,
10 Кэч н-а ынкис пынтечеле каре м-а зэмислит, нич н-а аскунс суферинца динаинтя окилор мей.
porque não fechou as portas do ventre de minha mãe, nem escondeu problemas de meus olhos.
11 Де че н-ам мурит ын пынтечеле мамей меле? Де че ну мь-ам дат суфлетул ла еширя дин пынтечеле ей?
“Por que eu não morri do útero? Por que eu não desisti do espírito quando minha mãe me aborreceu?
12 Де че ам гэсит ӂенункь каре сэ мэ примяскэ? Ши цыце каре сэ-мь дя лапте?
Por que os joelhos me receberam? Ou por que o peito, que eu deveria amamentar?
13 Акум аш фи кулкат, аш фи лиништит, аш дорми ши м-аш одихни
Por enquanto, eu deveria ter me deitado e ter ficado quieto. Eu deveria ter dormido, então eu estaria em repouso,
14 ку ымпэраций ши чей марь де пе пэмынт, каре шь-ау зидит фалниче морминте,
com reis e conselheiros da terra, que construíram lugares de resíduos para si mesmos;
15 ку домниторий каре авяу аур ши шь-ау умплут каселе ку арӂинт.
ou com príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata;
16 Сау н-аш май фи ын вяцэ, аш фи ка о стырпитурэ ынгропатэ, ка ниште копий каре н-ау вэзут лумина!
ou como um nascimento inoportuno escondido que eu não tinha sido, como bebês que nunca viram a luz.
17 Аколо ну те май некэжеск чей рэй, аколо се одихнеск чей слеиць де путерь.
Ali os ímpios deixam de incomodar. Aí o cansaço está em repouso.
18 Аколо чей пушь ын ланцурь сунт лэсаць тоць ын паче, ну май ауд гласул асуприторулуй;
Ali os prisioneiros estão à vontade juntos. Eles não ouvem a voz do mestre de tarefas.
19 чел май мик ши чел маре сунт тот уна аколо, ши робул скапэ де стэпынул сэу.
Os pequenos e os grandes estão lá. O servo está livre de seu amo.
20 Пентру че дэ Думнезеу луминэ челуй че суферэ ши вяцэ челор амэрыць ла суфлет,
“Por que se dá luz a quem está na miséria, vida para o amargo de alma,
21 каре аштяптэ моартя, ши ну вине, мэкар кэ о дореск май мулт декыт о комоарэ,
que anseiam pela morte, mas ela não chega; e cavar para ele mais do que para tesouros escondidos,
22 каре н-ар май путя де букурие ши де веселие дакэ ар гэси мормынтул?
que se regozijam excessivamente, e estão contentes, quando podem encontrar a sepultura?
23 Пентру че, зик, дэ Ел луминэ омулуй каре ну штие ынкотро сэ мяргэ, пе каре ыл ынгрэдеште Думнезеу дин тоате пэрциле?
Por que é dada luz a um homem cujo caminho está escondido, em quem Deus se envolveu?
24 Суспинеле ымь сунт храна де тоате зилеле ши жаля ми се варсэ ка апа.
Pois meu suspiro vem antes de eu comer. Meus gemidos são derramados como água.
25 Де че мэ тем, ачея ми се ынтымплэ; де че мь-е фрикэ, де ачея ам парте!
Pois o que eu temo vem sobre mim, aquilo de que tenho medo vem até mim.
26 Н-ам нич линиште, нич паче, нич одихнэ, ши неказул дэ песте мине.”
Não estou à vontade, nem estou quieto, nem tenho descanso; mas vêm os problemas”.
