Йов 3
1 Дупэ ачея, Йов а дескис гура ши а блестемат зиуа ын каре с-а нэскут.
Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.
2 А луат кувынтул ши а зис:
Pois Jó respondeu, e disse:
3 „Блестемате сэ фие зиуа ын каре м-ам нэскут ши ноаптя каре а зис: ‘С-а зэмислит ун копил де парте бэрбэтяскэ!’
Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.
4 Префакэ-се ын ынтунерик зиуа ачея, сэ ну Се ынгрижяскэ Думнезеу де еа дин чер ши сэ ну май стрэлучяскэ лумина песте еа!
Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.
5 С-о куприндэ ынтунерикул ши умбра морций, норь грошь сэ винэ песте еа ши негурь де песте зи с-о ынспэймынте!
Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.
6 Ноаптя ачея! С-о акопере ынтунерикул, сэ пярэ дин ан, сэ ну май фие нумэратэ ынтре лунь!
Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.
7 Да, стярпэ сэ фие ноаптя ачея, дукэ-се веселия дин еа!
Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!
8 Блестематэ сэ фие де чей че блестемэ зилеле, де чей че штиу сэ ынтэрыте левиатанул;
Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.
9 сэ се ынтунече стелеле дин амургул ей, ын задар сэ аштепте лумина ши сэ ну май вадэ ӂенеле зорилор зилей!
Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;
10 Кэч н-а ынкис пынтечеле каре м-а зэмислит, нич н-а аскунс суферинца динаинтя окилор мей.
Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.
11 Де че н-ам мурит ын пынтечеле мамей меле? Де че ну мь-ам дат суфлетул ла еширя дин пынтечеле ей?
Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?
12 Де че ам гэсит ӂенункь каре сэ мэ примяскэ? Ши цыце каре сэ-мь дя лапте?
Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?
13 Акум аш фи кулкат, аш фи лиништит, аш дорми ши м-аш одихни
Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;
14 ку ымпэраций ши чей марь де пе пэмынт, каре шь-ау зидит фалниче морминте,
Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;
15 ку домниторий каре авяу аур ши шь-ау умплут каселе ку арӂинт.
Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.
16 Сау н-аш май фи ын вяцэ, аш фи ка о стырпитурэ ынгропатэ, ка ниште копий каре н-ау вэзут лумина!
Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?
17 Аколо ну те май некэжеск чей рэй, аколо се одихнеск чей слеиць де путерь.
Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.
18 Аколо чей пушь ын ланцурь сунт лэсаць тоць ын паче, ну май ауд гласул асуприторулуй;
Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.
19 чел май мик ши чел маре сунт тот уна аколо, ши робул скапэ де стэпынул сэу.
Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.
20 Пентру че дэ Думнезеу луминэ челуй че суферэ ши вяцэ челор амэрыць ла суфлет,
Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,
21 каре аштяптэ моартя, ши ну вине, мэкар кэ о дореск май мулт декыт о комоарэ,
Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;
22 каре н-ар май путя де букурие ши де веселие дакэ ар гэси мормынтул?
Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?
23 Пентру че, зик, дэ Ел луминэ омулуй каре ну штие ынкотро сэ мяргэ, пе каре ыл ынгрэдеште Думнезеу дин тоате пэрциле?
[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?
24 Суспинеле ымь сунт храна де тоате зилеле ши жаля ми се варсэ ка апа.
Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.
25 Де че мэ тем, ачея ми се ынтымплэ; де че мь-е фрикэ, де ачея ам парте!
Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.
26 Н-ам нич линиште, нич паче, нич одихнэ, ши неказул дэ песте мине.”
Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.
